این روزها، از مقامات و مهره‌های حکومتی تا رسانه‌هایش، در بررسی هر موضوعی بلافاصله می‌رسند به هشدار به نظام و تهدید قیام و شورش. رژیم آخوندی در طول حاکمیتش با قیامهای مختلفی روبرو شده از قیام مردم قزوین تا قیام مردم شیراز و مردم مشهد تا خیزشهایی در شهرهای استان کردستان و آذربایجان و بسیاری نقاط دیگر، اما چه شده که در این دوران بعد از قیام سال ۹۶ و ۹۸ از امکان بروز قیام این همه ابراز وحشت می‌کنند و با کشته شدن یک سرهنگ دو نیروی انتظامی، تمام حاکمیت تبدیل به آژیر قرمز شده و به همدیگر هشدار می‌دهند؟
برخی به سست شدن اراده‌ها در نظام اذعان می‌کنند. این موضوع به قدری در درون نظام حاد شده که از نمایشهای جمعه، تریبون دود و دم برای اقتدار نظام هم، بیرون زده است.
آخوند فلاحتی امام جمعه خامنه‌ای در رشت روز ۱۶بهمن گفت: «یک سختی پیش روی ما هست و آن این است که دشمن تلاش می‌کند در جنگ اراده‌ها بتواند ضرباتی وارد بکند البته تاکنون کرده است».
برخی هم به پشت کردن مردم به‌خصوص جوانان به نظام آخوندی اذعان می‌کنند و فضای مجازی را مقصر معرفی می‌کنند
حداد عادل از نزدیکان خامنه‌ای و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در روز۱۶بهمن گفت: «فضای مجازی هم متمرکز شده که نسل جوان ایران را از این کشور و انقلاب بدزدد» (روزنامه حکومتی آرمان ۱۶بهمن۱۴۰۰).
البته این ادعاها که نوعی اعتراف به نفرت مردم از نظام است از نمایشهای جمعه هم سردرآورده، البته با بیان خاص آخوندی:
آخوند محامی در نمایش جمعه زاهدان ۱۶بهمن گفت:
«وقتی دشمن تلاش می‌کند با بوق‌هایی که در دست دارد و با استفاده از شبکه‌های اجتماعی و مجازی تاریخ انقلاب و واقعیتهای انقلاب را وارونه جلوه دهد، وقتی دشمن تلاش می‌کند نقاط ضعف ما را بزرگ جلوه بدهد و توی دل مردم را خالی بکند. ». (تلویزیون شبکه هامون ۱۶بهمن۱۴۰۰).
این آخوند خمینی‌صفت با دجالیت از این سؤال مقدر که عملکرد چه کسی کار را به اینجا رسانده می‌گریزد و می‌گوید: «حالا به‌قول معروف نمی‌خواهم بگردیم پرتقال فروش را پیدا بکنیم که مقصر کی هست یکی اشاره می‌کرد به یکی اون یکی به یکی دیگه حواله می‌داد».
اما برخی در درون نظام با اشاره به واقعیت فضای انفجاری جامعه و تهدید بیخ گوش نظام، هشدار می‌دهند کار از این بندبازیهای آخوندی گذشته است:
محمدصادق جوادی حصار از مهره‌های باند مغلوب در روز۱۷بهمن به نظام گوشزد کرد: «فاصله گرفتن مطالبات حاکمیت با مطالبات مردم هم می‌تواند بسیار خطرناک باشد». این کارگزار حکومتی در ادامه خاطرنشان کرد شکاف بین مردم و نظام به جایی رسیده که به‌اصطلاح اصلاحات اقتصادی هم دیگر اثر ندارد. وی گفت: «مهم‌ترین عامل نارضایتی فعلی مردم ایران، مشکلات اقتصادی است اما با رفع این مشکلات اقتصادی، نگاه مردم به انقلاب و (نظام) همانند گذشته نخواهد شد». وی با یادآوری دوران سرنگونی دیکتاتوری مدفون سلطنتی گفت: «همان‌طور که محمدرضا پهلوی به‌موقع صدای مردم را نشنید و زمانی گفت که مردم من صدای انقلاب شما را شنیدم که دیر شده بود و دیگر فایده‌ای نداشت. همین شرایط برای جمهوری اسلامی نیز وجود دارد، جمهوری اسلامی نیز بایستی قبل از این‌که دیر شود، صدای اعتراض و مطالبات مردم را بشنود» (روزنامه حکومتی همدلی ۱۷بهمن ۱۴۰۰).
در درون باند ولی‌فقیه وحشت از شرایط موجود تا مرز خودباختگی دیده می‌شود. یک نمونه روزنامه حکومتی وطن امروز در ۱۶بهمن با اشاره به کشته شدن سرهنگ نیروی انتظامی در شیراز نوشت: «میدان داری جوانانی که در سال‌های اخیر روزبه‌روز مسلح‌ترشده و حاشیه امن بیشتری برای خود احساس می‌کنند در کنار خبر کشته شدن سرهنگ انتظامی به امری روز مره تبدیل شده». در ادامه هم ضمن اشاره به «کشته شدن سریالی افسران و امنیت آفرینان» نظام از «فراوانی سلاح و خرید و فروش آن و مسلح شدن جوانان به «سلاحهای گرم و سرد» ابراز نگرانی کرده است.
پیش از اینها اما عباس عبدی از باند مغلوب، در روز یازدهم بهمن به درد بی‌درمان و به‌قول خودش «نگران کننده‌تر از همه» اذعان کرد و ضمن اشاره به نگرانی معاون وزیر کشور رژیم در مورد افزایش آمار آسیبهای اجتماعی خطاب به وی در مورد تهدید شکست هیمنه نیروهای سرکوبگر در برابر مردم هشدار داده و گفته بود «این آمارها موضوع نگرانی نیست. نگران‌کننده‌تر از همه، این وضعیت است که حضور قدرت عریان در مواجهه کم‌رنگ و بی‌اثر شود» (روزنامه حکومتی اعتماد ۱۱بهمن۱۴۰۰).
آری، اعتراف به «بی اثر شدن حضور قدرت عریان» یا همان که مردم به آن ترک خوردن طلسم ولایت می‌گویند، منحصر به کارشناسان باند مغلوب نیست. در باند خامنه‌ای هم فراوان دیده و شنیده می‌شود. از جمله روزنامه وطن امروز وابسته به باندهای چماقدار نزدیک به خامنه‌ای در روز۱۶بهمن در واکنش به‌قتل سرهنگ نیروی انتظامی دست به سلاح بردن جوانان بپا خاسته را به نظام خاطرنشان کرده و در حالی که با غیض و کین پاسداری مردم و جوانان را اراذل و اوباش نامیده نوشت: «پیش‌فرض برقراری امنیت در بسیاری از مناطق عمومی و شهری در سال‌های گذشته ترک برداشته است و در سایه مخدوش شدن این امر، اراذل و اوباش بیش از هر گروه دیگری فضا را برای ترک‌تازیهای خود مساعد دیده‌اند».
