واردات بی‌رویه چای و حمایت نکردن از تولید داخلی و فساد سردمداران دزد و چپاولگر در طول حاکمیت آخوندی، بسیاری از باغهای چای را به نابودی کشانده است. اگر وضعیت به همین منوال پیش برود به‌زودی شاهد تخریب باقیمانده باغهای چای کشور خواهیم بود.
در یک روستای مازندران ۲۸۳هزار متر مربع بوته چای در حال نابودی است و تخریب باغهای چای در این روستا به‌صورتی است که« باغهای چای پناهگاه حیوانات وحشی شدند»!.
سال‌ها است صاحبان این باغ‌ها با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم می‌کنند و دولت ضدمردمی هم به هیچ‌یک از این مشکلات رسیدگی نمی‌کند، و نهایتاً آنها مجبور به تغییر کاربری و تغییر نوع محصول کشت و فروش باغات می‌شوند و...
در زمینه کاهش باغهای چای در کشور رئیس اتحادیه چایکاران شما ل در گفتگو با خبرگزاری حکومتی ایلنا ۲۲تیر۹۷می‌گوید: «کیفیت چای ایرانی در سالهای گذشته اُفت چشمگیری پیدا کرده و زمین‌های زیر کشت محصول چای در کشور از ۳۴هزار هکتار به زیر ۲۰هزار هکتار کاهش یافته است و بسیاری از چایکاران بیکار شده‌اند.
تا چند سال پیش ۳۴هزار هکتار باغ چای از غرب گیلان تا غرب مازندران وجود داشت که به‌دلیل بی‌توجهی مسئولان به زیر ۲۰هزار هکتار کاهش یافته است و هم‌اکنون حدود ۱۵هزار هکتار باغ قابل کشت در ایران شمال ایران وجود دارد و بقیه مخروبه شده‌اند یا برای ساختمان‌سازی و ویلاسازی تغییر کاربری پیدا کردهاند.»
وضعیت کارخانه‌های چای
تنها باغداران چای نیستند که در اثر سیاست ضدمردمی حاکمیت به خاک سیاه نشسته‌اند، کارخانه‌های چای در شمال کشور نیز به سرنوشتی مشابه دچار شده است.
در این زمینه رئیس اتحادیه چایکاران شمال در ادامه مصاحبه با خبرگزاری ایلنا می‌گوید: «حدود ۵۰درصد از کارخانه‌های چای در شمال کشور تغییر کاربری داده‌اند و به این ترتیب بسیاری از باغداران، کارگران باغهای چای و کارگران شاغل در کارخانه‌های چای بیکار شده‌اند؛ بسیاری از کارگران بیکار شده به حاشیه شهرها مهاجرت کرده و به دستفروشی و حتی گدایی رو آورده‌اند.»
همین فرد در زمینه کم شدن تعداد چایکاران شمال می‌گوید: «در سالهای گذشته ۲میلیون نفر در شمال ایران در باغ‌ها و کارخانه‌های چای و بازار این محصول اشتغال داشتند اما اکنون تعداد فعالان در مشاغل مربوط به تولید و برداشت محصول چای به ۱۰۰هزار نفر کاهش پیدا کرده است».
ملاحظه می‌شود که ظرف چند سال چگونه یک میلیون و ۹۰۰هزار نفر در حاکمیت پلید آخوندی از کار بیکار می‌شوند و عمده آنان به چرخه ارتش بیکاران کشور و ارتش حاشیه نشینان شهرها می‌پیوندند.
در زمینه کاهش سطح باغهای چای مازندران رئیس هیأت مدیره تعاونی چای کاران منطقه پنج در استان گیلان می‌گوید:«سال ۱۳۷۹که شروع نابسامانی در حوزه چای کشور بود و از آن پس لحظه به لحظه وضعیت بد‌تر شده است. باغهای چای مازندران به ۲۰درصد رسیده است و گیلان هم کم‌کم در حال نابودی است».(خبرگزاری ایلنا ۲۱فروردین ۹۷)
در حال حاضر وضعیت در گیلان و مازندران طوری است که ۵۰درصد باغهای گیلان و مازندران رها شده است و اکثر آنها توسط ایادی رژیم تبدیل به ویلا شده‌اند.
سیاستهای غارتگرانه واردات چای
یکی از عوامل عمده دخیل در نابودی باغهای چای در شمال کشور و نابودی زندگی کشاورزان واردات بی‌رویه چای توسط دولت ضدمردمی و تجار غارتگر وابسته به نظام آخوندی است طوری که در حال حاضر ۱۲۰هزار تن چای خشک وارد می‌شود و سود آن به جیب تجار وابسته می‌رود.
در راستای چنین سیاست ضدمردمی و غارتگرانه‌ای است که بر اساس بخشی از لیست منتشر شده بانک مرکزی در مورد شرکتهایی که با ارز دولتی کالا وارد کردهاند، در حال حاضر بیش از ۶۰شرکت و نهاد وابسته و یا متعلق به افراد حکومتی با ارز ۴۲۰۰تومانی چای وارد می‌کنند.
اضافه بر این شرکتها شرکتهای دیگری هم هستند که علی الظاهر می‌بایست در حوزه تخصصی کارشان واردات داشته باشند اما با ارز دولتی کالای غیرمرتبط و چای وارد کردهاند.
از جمله این شرکتها یک شرکت به نام رهروان خودرو پیشگامان نگین جنوب برای واردات چای ۱۳۴هزار یورو ارز دولتی گرفته است.
این چنین است که با واردات بی‌رویه چای، چایکار ایرانی بی‌خانمان می‌شود و به جرگه ارتش بیکاران و حاشیه نشینان می‌پیوندد و محصول چای ایرانی نیز که روزگاری نسبت به محصولات چای دیگر کشورها سرآمد بود در انبارها خاک می‌خورد و می‌پوسد.
