تحریم‌های جدید آمریکا برای کشاندن رژیم پای میز مذاکره و خوراندن جامهای زهر بعدی، بحران درون رژیم را تشدید کرد. به‌رغم این‌که رژیم در موضع‌گیری رسمی خود تحریم‌ها را بی‌اثر و تکراری خواند، اما مواضع و اظهارات کارگزاران حکومتی نه تنها عکس این را نشان می‌دهد، بلکه بن‌بست و استیصال نظام در قبال تحریم‌ها را نشان می‌دهد. این بن‌بست چه در واکنش به تحرکات آمریکا در برداشتن گام چهارم کاهش تعهدات هسته‌ای و چه در پذیرش یا رد مذاکره با آمریکا دیده می‌شود؟
تلویزیون رژیم روز ۱۱آبان به تحریم‌های جدید آمریکا واکنش نشان داد و ضمن انعکاس ادعاهای ظریف که تحریم‌ها را نشانهٔ شکست سیاست حداکثری واشنگتن دانسته، به شکل متناقضی خواستار ادامه مذاکره با آمریکا شد و گفت: «ظریف با بیان این‌که ایرانیان در برابر زورگویی سر تسلیم فرود نخواهند آورد نوشته آمریکا به جای آن‌که چاهی را که در آن قرار دارد عمیق‌تر کند باید از سیاست‌های شکست‌خورده خود دست بکشد و به برجام باز گردد».
ادعای مضحک رژیم در مورد شکست آمریکا در تحریم‌ها علیه رژیم در حالی است که بلافاصله خودش از تنگ‌تر شدن حلقه تحریم‌ها علیه رژیم سوزوگداز کرد و از جمله گفت: «همزمان برایان هوک نماینده آمریکا در امور ایران در مصاحبه با شبکه سعودی العربیه از تفاهم واشنگتن با دولتهای اروپایی در خصوص بی‌خاصیت بودن اینس‌تکس سخن گفت. هوک افزود از طریق فعالیت این کانال هر فعالیت مشکوکی که مغایر تحریم‌های آمریکا باشد انجام نخواهد شد. هم‌چنین وزارت امور خارجهٔ آمریکا در گزارش سالانه خود درباره تروریسم با تکرار ادعاهای خود از گذاشتن نام ایران و چند کشور دیگر مخالف آمریکا از جمله کره شمالی و سوریه را در فهرست آنچه کشورهای حامی تروریسم دولتی می‌خواند قرار داد».
تلویزیون رژیم در روز ۱۱آبان، ضمن سوزوگداز از یک تحریم دیگر گفت: «خبر دیگر این‌که رایزن نمایندگی ایران در سازمان ملل تحریم‌های آمریکا علیه آژانس فضایی ایران و مرکز تحقیقات و فن‌آوری مربوط به وزارت ارتباطات را محکوم کرد. صحرایی گفت: «نهادهای تحریم شده غیرنظامی است و وظیفه اکتشافات صلح‌آمیز را برعهده دارد».
روزنامهٔ حکومتی سیاست روز(۱۱آبان) از باند خامنه‌ای به بن‌بست نظام برای بیرون کشیدن از حلقهٔ تحریم‌ها اذعان کرد و گفت: «اکنون اگر اروپایی‌ها اقدامات تنبیهی برای جمهوری اسلامی ایران به موازات عملیاتی شدن گام چهارم در کاهش تعهدات برجامی را در نظر بگیرند، جامعه جهانی با آن همراهی خواهد کرد. حتی کشورهایی مانند عراق، پاکستان، هندوستان، چین و روسیه نیز از آن تبعیت می‌کنند».
این روزنامه حکومتی گام چهارم کاهش تعهدات هسته‌ای را که رژیم برای باجگیری از اروپا و شل کردن حلقهٔ تحریم‌ها در نظر گرفته، پیشاپیش شکست‌خورده ارزیابی کرده و نوشته است: «هر گونه اقدام جمهوری اسلامی ایران به سود اروپایی‌هاست. لذا اگر تهران گام چهارم را با شدت عمل همراه کند، به سود اروپاست چون در این صورت اتحاد جدی میان قاره سبز و آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران شکل خواهد گرفت». این روزنامهٔ باند روحانی در ادامه به عمق بن‌بست نظام در گشودن راه تحریم‌ها از طریق باج‌خواهی از اروپا اذعان کرده و افزود: «اگر ایران گام چهارم را با ملاحظات دیپلماتیک همراه کند و به تبعش این گام هم کم‌رمق باشد، باز هم به سود اروپایی‌ها است، چرا که در این صورت نیز برجام را برای خود حفظ کرده‌اند. یعنی هر گونه واکنش ایران در گام چهارم یک برد برای اروپا را رقم خواهد زد. البته در کنار آن نکته مهمتر این است که اگر مواضع اروپا و آمریکا در خصوص برجام و جمهوری اسلامی به همدیگر نزدیک شود هر گونه واکنش و اقدام ما یقیناً دیگر در راستای منافع ما نخواهد بود».
در باند روحانی از این بست صریح‌تر صحبت می‌کنند و خواهان ادامه مذاکره هستند.
فریدون مجلسی، کارشناس حکومتی، روز یازدهم آبان با یادآوری وضعیت اقتصادی رژیم و قیامهای مردم عراق و لبنان که تعادل منطقه‌ای را علیه رژیم تغییر داده و تفاهم جدید خزانه‌داری آمریکا با هندوستان برای تنگ‌تر کردن حلقه تحریم‌ها علیه رژیم به کارگزاران حکومتی گوشزد کرد: «هندی‌ها ظاهراً ناچارند تا با آمریکا همکاری داشته باشند به‌دلیل آن که نیازهایشان به بازارهای مالی و کالاهای ایالات متحده دهها برابر بیشتر از ایران است». این کارشناس حکومتی در ادامه بر ضرورت مذاکره و برون‌رفت از حلقهٔ تحریم‌ها افزود: «ایران ثروتمند با مردمی فهیم و بزرگ باید بتوانند به‌صورت کاملاً آزادانه با دنیا معامله و تجارت نماید. ایران احتیاج دارد... که بتواند آزادی مبادلات کالا و خدمات و هم‌چنین دستیابی به سیستم‌های بانکی جهانی داشته باشد».
عبدالله ناصری، از مهره‌های باند مغلوب رژیم هم در روز یازدهم آبان، با یادآوری بحرانهای منطقه و فضای انفجاری جامعه به رژیم گوشزد کرد راهی جز تسلیم و رفتن پای میز مذاکره ندارد. وی نوشت: «بزرگترین دغدغه مردم فارغ از گرایش‌های سیاسی معیشت و اقتصاد است، برای این‌که بتواند آن اتفاق صورت بگیرد، زمینه‌های سیاسی و امنیتی نیز دارد چون بحران معیشت و اقتصاد امروز به صادرات و تحریم گره خورده، مهم‌ترین کاری که باید صورت بگیرد این است که تا بحث مذاکره با قدرتهای بزرگ جدی گرفته نشود و ایران مناسبات خود را با دنیای بین‌الملل حل نکند، طبیعتاً اتفاقی هم در اقتصاد و وضع معیشت مردم نخواهد افتاد».
به این ترتیب تنها راه‌کاری که از هر دو باند حاکم در می‌آید چیزی جز بن‌بست یا تسلیم نیست.
