در سالگرد فاجعه‌یی که هنوز سوگ و داغش بر جانها جاری‌ست، شاهد همدلی و دادخواهی میلیونها ایرانی هستیم که استفاده از سپر انسانی مسافران را بی‌ربط با کشتار جمعی کرونا و سایر مشکلات مردم نمی‌دانند.
تظاهرات دانشجویان امیرکبیر ـ ۲۷بهمن ۹۸:
خطای انسانی تویی شلیک پنهانی تویی – سپاهی سپاهی قاتل ما شمایی. سپاهی سپاهی قاتل ما شمایی.
صبح پنجشنبه ۱۸دیماه خانواده‌های قربانیان در قدمگاه عزیزانشان به‌سوگ نشستند.
یکی از خانواده‌های قربانیان:
عزیزان ما سال گذشته در همین موقع آخرین قدم‌هایشان را بر کره خاکی زمین گذاشته‌اند. ما آمده‌ایم تا قدم‌گاهشان را گلباران کنیم ننگ بر جنایتکاران!
بعد از کشتار مسافران، شلیک به داغدارن و خانواده‌هایی آغاز شد که به دادخواهی نشستند اما آن‌که عزیزش را گرفتند، دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد.
پدر یکی از جان‌باختگان:
دستور بدید من‌رو دستگیر کنن. همینجا من را اعدام کنند. من بعد از بچه‌ام زندگی نمی‌خواهم. هیچی نمی‌خوام. ما از جان گذشته هستیم.
پدر یکی از جان‌باختگان:
علنی میگن ماها مجرمیم. جرم ما دادخواهی بچه‌هامونه، اتهامم اینه که میگم محاکمه تمام عوامل. از آمر که فرمان داده تا عامل که شلیک کرده.
بازتاب میلیونی دادخواهی خون مسافران، نمودی از همبستگی مردم ایران برای حسابرسی و محاکمهٔ ۴۲سال جنایت در حاکمیت ولایت فقیه است. سوگواران و داغدارانی که نه می‌بخشند و نه هرگز فراموش می‌کنند.
مادر یکی از جان‌باختگان ـ ۱۸دی ۹۹:
۱۷۶مسافر عزیزم نه می‌بخشیم نه فراموش می‌کنیم. – نه می‌بخشیم نه فراموش می‌کنیم.
