در روزگار تلخ استبداد دینی، جایی که خفقان مشام‌آزار نفس‌ها را تنگ می‌کند، برنامه «گلریزان همیاری» کانون همبستگی و شرف ملی و تبلور ناب‌ترین عواطف انسانی شده است؛ برنامه‌یی که اگر چه در ظاهر برای حمایت مالی از تلویزیون ملی ایران برگزار می‌شود، اما در بطن خود، شکوه عشق پرداختگر، فداکاری جمعی و اتحاد برای آرمان براندازی را به نمایش می‌گذارد.
تماس‌های مکرر هموطنان‌مان از اقصی نقاط ایران و جهان با این برنامه، گواهی روشن از اعتماد و امیدی است که به مقاومت ایران بسته‌اند. این برنامه، هم‌چون قلبی تپنده، خون تازه‌یی در رگ‌های مبارزه جاری می‌کند. در این میدان، هر واژه و هر تماس، شعله‌ای گرمابخش از عشق و تعهد به آزادی میهن اسیر را در دل‌ها زنده می‌سازد.
پژواک عاطفه‌های ناب
در هر قسمت از «گلریزان همیاری»، شاهد تماس‌هایی از طیف‌های مختلف مردم هستیم. گاه کودکی با صدای لطیف و بی‌آلایش خود، امید و آرزوهای نسل آینده را در برابر استبداد به تصویر می‌کشد. هنوز طنین دلنواز این صدا در گوش‌مان جاری است که ناگهان نالهٔ دردمند مادری شنیده می‌شود؛ مادری که تمام پناه و امید خود را در مقاومت یافته است و این صداهای رنگارنگ هم‌چنان ادامه می‌یابند.
تماس‌های این‌چنینی، نشان از عمق ارتباط عاطفی و معنوی مردم با جنبشی دارد که آزادی و رهایی ایران را سرلوحه سخت‌کوشی‌های طاقت‌فرسای خود قرار داده است.
سیمای آزادی، فقط یک رسانه نیست؛ تبلور صدای سرکوب‌شدگان و آینه‌ای از آرزوهای مردم ایران برای فردای آزادی است. پلی است که ایران و ایرانی را از جهنم استبداد دینی به بهشت آزادی پیوند می‌زند. هر تماس، هر پیام و هر کمک مالی، گواهی بر این حقیقت است که مردم برای تداوم این نورافشانی، از خود و اندوخته‌های ناچیزشان مایه می‌گذارند.
راز حمایت مردم از سیمای آزادی
سؤالی که اینجا مطرح می‌شود این است: چرا مردمی که خود در چنگال فقر و تنگناهای اقتصادی گرفتارند، اندوخته‌ها و پشتوانه‌های اندک خود را برای حمایت از سیمای آزادی نثار می‌کنند؟ پاسخ را باید در اعتماد و اعتقاد بی‌پایانی جستجو کرد که به این مقاومت دارند.
این اعتماد از کجا ناشی می‌شود؟ از کدام سرچشمه جوشان می‌آید که حتی در سخت‌ترین شرایط اقتصادی نیز خشک نمی‌شود؟ راز این اعتماد را باید در تاریخچه‌ای پرشکوه و افتخارآمیز جستجو کرد.
مجاهدین، انسان‌هایی هستند که برای آزادی مردم ایران از همه‌چیز خود گذشته‌اند. آنها خانه، خانواده، مقام و حتی جان خویش را در طبق اخلاص نهاده‌اند. در این جنبش، خبری از جاه‌طلبی، اندوختن مال و منال یا مقام‌پرستی نیست. این پاکبازی و صداقت، سنگ‌بنای اعتماد مردم به مجاهدین است.
جنبش مقاومت، با تقدیم ۱۲۰ هزار شهید، از جمله ۳۰ هزار سربه‌دار در قتل‌عام ۱۳۶۷، بهای گزافی برای آزادی پرداخته است. این خونهای پاک، سرمایه‌یی بی‌بدیل است که هرگز از یاد و خاطر مردم پاک نمی‌شود.
انقلاب درونی مجاهدین، نقطه عطفی در ایجاد اعتماد عمومی بود. مضمون این انقلاب، فداکاری برای خلق و نثار همه‌چیز برای آرمان آزادی است. این فداکاری، مردم را به این باور رسانده که هر ریالی که به این جنبش داده می‌شود، برای مبارزه هزینه خواهد شد و نه چیز دیگر.
بانکی با سرمایه اعتماد
آری، این اعتماد ساده و بی‌زحمت به دست نیامده است. پشتوانه‌ٔ این اعتماد، دریایی از خون شهیدان و سالیان متمادی رنج و شکنج در مسیر مبارزه است. بیش از نیم قرن تلاش بی‌وقفه و خالصانه، بانکی از اعتماد بنا کرده که سرمایه‌ٔ آن، قلب‌های مردم ایران است. حمایت‌های مردم از سیمای آزادی، پیش و بیش از آن که مالی باشد، عاطفی و عاشقانه است. این حمایت، نوعی شراکت در نبرد برای آزادی است.
پرداختن از جیب خود در زمانی که فقر و نیازمندی بیداد می‌کند، تنها از عشقی بی‌پایان و ایمانی عمیق برمی‌آید. مردمی که برای تهیه لقمه‌ای نان، مجبور به فروش اعضای بدن خود می‌شوند، با این حال، اندک اندوخته خود را در راه مقاومت صرف می‌کنند. این رویکرد، گواهی روشن بر عمق ایمان و اعتماد آنان به آرمان مجاهدین است.
مردم، تنها پشتوانه این جنبش
جنبش مقاومت، حمایت مردم را فروتنانه و با احترام تمام می‌پذیرد. هر ریالی که به این جنبش داده می‌شود، برای پیشبرد هدف براندازی هزینه می‌شود.
اگر مجاهد خلق، دست یاری به سوی مردم خویش دراز نمی‌کند، پس به چه کسی روی بیاورد؟ مردم، تنها تکیه‌گاه و پشتیبان این جنبش هستند. اعتماد آنان، بزرگ‌ترین سرمایه مقاومت است. این اعتماد، با هیچ ثروت مادی قابل مقایسه نیست.
گلریزان همیاری، صدای مردمی است که هر چند در زیر بار سنگین استبداد له شده‌اند، اما هم‌چنان در دل خود شعله‌های امید به آزادی را زنده نگه داشته‌اند.
حمایت از سیمای آزادی، اعلام وفاداری به آرمانهای آزادیخواهانه و فریادی علیه بیداد به کسوت دین درآمده است. این حمایت‌ها، چراغ راه آینده‌ای آزاد و روشن برای ایران است؛ آینده‌ای که در آن، هیچ کودکی گرسنه به بالین سر نخواهد نهاد و هیچ مادری در سوگ فرزند از دست رفته‌اش، اشک نخواهد ریخت.
گلریزان همیاری به این آینده درخشان در آرزوهای ما جان می‌بخشد و برای آن می‌جنگد.
