تصویب لایحهٔ تبادل محکومین با حاکمیت ولایت فقیه [پدرخواندهٔ تروریسم] در پارلمان بلژیک، گامی خفت‌بار و شرم‌آور از جانب کشوری آزاد و متعهد به مبانی حقوق‌بشر است. این مصوبه، تن‌دادن خفیفانه به باج‌خواهی و گروگان‌گیری حاکمیتی است که دست‌مایهٔ ارتزاق برای تداوم عمرش، هدایای این‌چنینی از جانب مماشاتگران آمریکایی و اروپایی بوده است.
به تعویق انداختن مداوم جلسات پارلمان، به‌خاطر همت و سماجت در پایداری و روشنگری و بسیج وجدانهای بیدار جهانی از جانب مدافعان حقوق‌بشر، ایرانیان آزاده و اشرف‌نشانان بود. این حضور و روشنگری، آن‌قدر تعیین‌کننده بوده است که دست‌اندرکاران معامله را مجبور نمود به تشکیل جلسه در ساعت غیررسمی و به‌هنگام نیمه‌شب توسل جویند!
روز جمعه ۳۱تیر دادگاه استیناف بروکسل دولت بلژیک را موقتاً از فرستادن اسدالله اسدی دیپلمات تروریست بمب‌گذار به ایران منع کرد و اکنون در راستای احقاق منافع ملی ایران در مقاومت برای آزادی و تضمین امنیت پناهندگان سیاسی، مسیر به چالش کشیدن این معاملهٔ ننگین، به‌روی قوانین و مراجع حقوقی و قضایی گشوده می‌شود.
اکنون موضوع شکست دادن معامله با ملایان روی میز تک‌تک پناهندگان سیاسی قرار گرفته است. اینک حضور بسا بیشتر از گذشته برای شکست دادن این معاملهٔ ننگین و ضد منافع ملی ایران، مسئولیت و وظیفه‌یی ایرانی و همگانی در سراسر اروپا و آمریکا می‌باشد.
فراموش نکرده و نمی‌کنیم که تا یک دهه پیش، جریانهای مماشات‌گر با ملایان تروریست، در ازای چراغ سبز نشان دادن به دولت محمد خاتمی، نام سازمان مجاهدین خلق را در لیست تروریستی آمریکا و اروپا گنجاندند؛ اما دیدیم که با همت و پشت‌کار مقاومت ایران در سایهٔ الگو و رهنمود راهگشای «می‌توان و باید»، در نهایت، این قانون و حقوق و قضاییه مستقل بود که بر مماشات و معامله پیروز شد. دیدیم که تمامی دادگاههای ذیربط، حکم به آزادیخواه بودن مقاومت ایران و مجاهدین خلق دادند و این نام‌ها را از تمامی آن برچسب‌ها بری دانسته و کلیهٴ لیست‌گذاریها را ملغی نمودند. آن‌که و آنچه از آن کارزار حقوقی و چالش دادخواهی با چندین دولت، سرفراز بیرون آمد، مقاومت برای آزادی بود.
در سالگرد ۳۰تیر و با یاد مصدق که در یک چالش بزرگ حقوقی و قانونی با استعمارگران، نفت ایران را ملی کرد، اکنون با پشتیبانی از این مسیر قانونی و حضور در این چالش بزرگ، باید در برابر امتیاز دادن و مماشات با تروریسم نظام ملایان، از حقوق مردم ایران در داخل و خارج کشور حفاظت نمود.
این لحظات و این چالشها همان نمونه‌های تاریخی هستند که نسل‌های پسین از پیشینیان‌شان پرسیده و می‌پرسند که پس شما آن موقع کجا بودید و چه می‌کردید؟ پس غرور و غیرت ملی شما کجا بود؟
چگونگی پاسخ به این پرسش، همان مرز میان همت، حمیت، غیرت و غرور ملی و فرق آن با مماشاتگران و سکوت‌پیشگان و سازشکاران بر سر منافع ملی و حقوق سیاسی و بین‌المللی مردم ایران است.
با یادآوری این عبارت پرحکمت آنتوان دوسنت اگزوپری که «همه‌چیز به خودمان بستگی دارد»، احقاق حق آزادی و شکست دادن معامله با دیکتاتوری ملایان، از اول تا آخرش به هوشیاری، حضور، کوشایی و روشنگریِ خودمان بستگی دارد.
