تقابلی، تهاجمی و تعارضی شدن درگیری‌های باندی و بحران درونی نظام آخوندی، بیش از همیشه خبر از ناکارآمدیِ شخص ولی فقیه به‌عنوان مرجع فصل‌الخطاب در حاکمیت متکی بر ولایت فقیه می‌دهد. دامنه و عمق درگیری‌ها از بگومگوی مجلس و دولت و رسانه‌ها گذشته و به رو در روییِ آشکار و خط و نشان کشیدن انجامیده است. اکنون باندهای خاص در تیول ولی فقیه هم شقه و متفرق شده و به جان هم افتاده‌اند. از هر وجهی که به این اوضاع نگریسته شود، بی‌کفایتی خامنه‌ای نزد تمام طرف‌های چندگانه‌ی دعوا هویداست.
آن‌چه بسیار قابل توجه است، این واقعیت مهم به‌عنوان مجازات و مکافات اتودینامیک زن‌سیتزی است که ارکان نظام را متلاطم نموده است. زن‌ستیزی کل نظام، اکنون به شمشیری بازگشته به خود نظام تبدیل شده که روزنامه جوان آن را «دوقطبی شدن» میان حاکمیت عنوان کرده است.
سایت خبر آنلاین در شماره‌ی ۲۶ اسفند ۱۴۰۳ از قول آخوندی به‌نام حامد وفسی از باند پایداری، خطاب به پزشکیان در باب قانون حجاب نوشته است: «قانونی که ابلاغ شده است، اجازه نداری به‌سلیقه خود عمل کنی. اگر این کار را انجام ندهی، آدم مفسدی هستی که در لباس نفاق آمدی. اگر برعکس عمل کنی، تو معزول هستی، تو صلاحیت شرعی و قانونی نسبت به این مقامی که قصد کردی نداری.»
در حواشیِ ماجرای بست نشستن عده‌یی جلو مجلس ارتجاع، افشاگری‌های جالبی هم رو شده است. روزنامه جوان در ۲۶ اسفند از قول سید محمود نبویان، عضو جبهه پایداری و نایب‌رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نوشته است: «افرادی که پشت پرده تجمع مقابل مجلس را راهبری کردند کسانی‌اند که در قضایایی همچون واکسن کرونا و عملیات‌های وعده صادق نیز موجب تفرقه در کشور شدند.»
آخوند سوپر ارتجاعی حمید رسایی که همواره علم اجرایی شدن لایحهٔ عفاف و حجاب را بلند کرده است، اکنون در آشفته‌بازار شقه و شکاف جدید رژیمی‌ها، به چنین قرائتی از حرف‌های آخوند نبوی رسیده است؛ روزنامه فرهیختگان، ۲۶ اسفند: «برای خیلی‌ها موضع نبویان قابل هضم نبود. برخی متأسف، برخی عصبانی و البته جماعتی بشکن می‌زنند. برای من اما عجیب نبود، چون فقط تحلیل‌های ایشان در برجام را واقعی می‌بینم.»
در شمشیرکشی‌‌های جدید باندی، باز هم اثبات شد که یکی از اصلی‌ترین سرمایه‌های نظام آخوندی، چماقداری و لمپنیسم و اوباشی‌گری است. این مثلث، حربه‌یی بود که خمینی از فردای ۲۲ بهمن با جلوداری بهشتی علیه گروه‌های سیاسی مترقی و آزادی‌خواه راه انداخت. حالا دنباله‌ی همان نحله‌ی پلید متعلق به لایه‌های گندیده و انگل اجتماع، داس یک باند علیه باند دیگر شده است. روزنامه اعتماد در ۲۶ اسفند از قول محمدتقی فاضل میبدی می‌نویسد: «این طیف‌ها مانند چاقویی هستند که دست به‌وجود آوردندگانشان را نیز می‌برند. این‌ها هرچند در ظاهر خودسرند اما حتماً از جایی دستور، بودجه و امکانات گرفته و راهبری می‌شوند.»
روزنامه آرمان امروز در همین باب چنین نوشته است: «به‌رغم تبلیغات گسترده فقط حدود ۶۰۰ نفر مقابل مجلس تجمع کردند. نیمی از این افراد به‌صورت سازماندهی شده و با اتوبوس از استان‌های مختلف به تهران منتقل شده بودند.»
مردم ایران به‌خوبی واقف‌اند و تجربه نموده‌اند که «نان‌خور نظام» یعنی چه. بی‌نیاز از هیچ توضیحی، روزنامه آرمان امروز در شماره ۲۶ اسفند، با اشاره به شقه و شکاف و بحران این روزهای حاکمیت، طیفی از «نان‌خورهای نظام» و شغل آن‌ها را به‌ناگزیر رو کرده است: «افرادی هستند که اجرای قانون حجاب برای آن‌ها به یک منبع درآمد تبدیل شده. بخش قابل‌توجهی از این افراد در چارچوب نهادهای مختلف، از جمله گشت‌های ارشاد، مسئول نظارت بر پوشش زنان بودند. این افراد حقوق و مزایا دریافت می‌کردند. بسیاری از این افراد منافع اقتصادی‌شان به خطر افتاده است.»
همین روزنامه چند سطر بعد طیفی از به‌اصطلاح نمایندگان مجلس ارتجاع را رونمایی می‌کند: «گروهی هم شامل نمایندگانی است که از طریق رانت نظارت استصوابی به مجلس راه یافته‌اند. این افراد، بدون پشتوانه واقعی مردمی و از طریق سازوکارهای غیررقابتی به مجلس راه پیدا کرده‌اند.»
پس از این‌همه نشانی‌ها در باب بازگشت شمشیر زن‌ستیزی و مکافات سرکوب و چپاول به درون و پیکر نظام، بسیار قابل توجه است که ببینیم جناب محمود نبویان که یک‌هو ۱۸۰ درجه عکس مواضع قبلی‌اش مبنی بر سرکوب زنان، موضع احتیاطی گرفته، اصل قضیه از کجا آب می‌خورد. اصل قضیه از این قانون مسلم درباره‌ی نظام آخوندی آب می‌خورد که تنها زبان قاطعیت و زور و قهر را می‌فهمد تا بزدلیِ ذاتیِ تعادل قواییِ تمام دیکتاتورهای عربده‌کش آشکار شود. ببنید چه شده است که لایحه‌ی ضد بشری عفاف و حجاب در ملأ چرخش تعادل قوای داخلی و جهانی علیه نظام، چگونه گلوی حاکمیت را گرفته است و پیکر نظام را می‌شکافد؛ روزنامه اعتماد، ۲۶ اسفند ۱۴۰۳، محمود نبویان:
«دشمن بر اساس داده‌هایی تصمیماتی را ممکن است بگیرد. بازوهای ایران در منطقه زده شده است. در عراق هم آمریکایی‌ها مسلطند و حشد‌الشعبی مهار شده است. در یمن هم معتقدند مهار کردن حاکمان انقلابی یمن کاری ندارد. در داخل کشور هم از نظر اقتصادی ایران ضعیف شده. وقتی اسراییل به ایران حمله کرد، پدافند ایران نتوانست عمل کند. همچنین قومیت‌های مختلفی در ایران وجود دارند. اصناف، کارگران و گروه‌های مختلف در ایران اعتراضاتی دارند. موضوعات دیگری چون کشته شدن یک دانشجو، ورود اسلحه بسیار وجود دارد. موضوع ناترازی انرژی، مردم را عصبانی کرده و دوقطبی ایجاد کرده است. در این فضا بحث لایحه حجاب و عفاف مطرح شد. دبیرخانه شورای امنیت ملی گفته هر چیزی که باعث دوقطبی شود باید جلویش گرفته شود. مبادا با یک کبریت مشتعل شود و کشور به دلیل بهانه‌های مختلف آسیب ببیند. اصل تعلیق قانون حجاب و عفاف بر اساس این تحلیل‌هاست. حالا در اواخر سال ۱۴۰۳، جوانانی با ظاهر حزب‌اللهی شعار می‌دهند: وعده صادق ما حذف سازشکاران است!»
