ما کارگران فولاد، علیه ظلم و بیداد، می‌جنگیم ... می‌جنگیم
هیهات مناالذله
نصر من الله و فتح قریب. مرگ بر این دولت مردم فریب
مرگ بر ستمگر، درود بر کارگر
تاریخ در این روزها برای کارگران معترض با شعارهایی از این قبیل رقم می‌خورد؛ از شوش و کارگران هفت‌تپه‌اش تا اهواز و کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران. آنها با فریادهایشان علاوه بر حقوق عقب‌افتاده چند ماهه، خواهان مطالبات بیشتری هستند.
کارگران شرکت نیشکر هفت‌تپه سال‌هاست که با مشکل حقوق عقب‌افتاده و دیگر مشکلات صنفی روبه‌رو هستند و در سال‌های اخیر بارها در اعتراض به تعویق مطالبات خود دست به تجمع و اعتصاب زده‌اند.
مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه سال ۱۳۹۴ به‌رغم مخالفت کارگران و نماینده شوش در مجلس به دو شرکت خصوصی «زئوس» و «آریاک» واگذار شد. از زمان واگذاری این مجتمع، کارگران بیش از سیصد مرتبه تجمع و اعتصاب کردند.
اکنون تمامی بخش‌های شرکت نیشکر هفته‌تپه در اعتصاب هستند و کارگران آن نسبت به قراردادها، پایین بودن دستمزد و تأخیر در پرداخت مطالبات مزدی معترضند؛ خواسته‌هایی که مدت‌هاست برای محقق‌شدن آنها تجمع و اعتصاب می‌کنند و فریاد می‌زنند، شامل این موارد است:
«پرداخت چهار ماه حقوق معوق»، «ازسرگیری تولید و تأمین مواد اولیه»، «برقراری بیمه‌های تأمین اجتماعی و تکمیلی»، «توجه به وضعیت معیشتی کارگران»، دولتی کردن کارخانه و آزادی کارگران دستگیر شده هفت‌تپه
کارگران خشمگین نیشکر هفت‌تپه همچنین با برهم زدن بساط نمایش جمعهٔ آخوندی رودرروی عوامل سرکوبگر ایستادند و شعار می‌دادند:
«رو به میهن پشت به دشمن»...
مقاومت وایستادگی کارگران نیشکر هفت‌تپه در سومین هفته اعتصاب و تظاهرات، مورد حمایت و پشتیبانی اقشار مختلف مردم در شهرهای مختلف قرار گرفته است
حمایت پرسنل پتروشیمی ماهشهر از کارگران هفت‌تپه از آخرین نمونه‌های این همبستگی و حمایت‌های مردمی‌است.
در عین‌حال، پیوستن معلمان، بازاریان، دانشجویان، کارگران و حتی زندانیان سیاسی در دیگر شهرها به این اعتراضات، بهترین گواه عمق و ملی بودن خواسته‌های این قشر زحمت‌کش و تحت استثمار در رژیم آخوندی می‌باشد.
بر این منطق، بی‌عملی و بی‌تفاوتی رژیم آخوندی نسبت به سرنوشت میلیون‌ها کارگر به انضمام خانواده‌های آنان، به رشد و نمو فقر و فلاکت در این گسل مهم اجتماعی راه برده است. شعارهای ”نان من کو"، “ما گرسنه‌ایم"، «مرگ بر این دولت مردم‌فریب"، ”دشمن ما همین‌جاست" و یا ”کارگر زندانی آزاد باید گردد" به یقین گوشه‌یی از ابعاد این شرایط اسفبار را به نمایش می‌گذارد.
جواب رژیم به اعتراضات اما، جز سرکوب مضاعف نبود. به‌دنبال اعتراضات و تحصن کارگران، نیروی انتظامی به دستگیری کارگران معترض مبادرت کرد و به‌گفته وکیل مدافع کارگران برای بعضی از کارگران بازداشت شده، پرونده امنیتی تشکیل شده است.
در پی اعتراضات ادامه‌دار و شجاعانه کارگران، خانم مریم رجوی با درود به کارگران فولاد اهواز و نیشکر هفت‌تپه که به‌رغم اقدام‌های سرکوبگرانه رژیم آخوندی به اعتصاب و اعتراض ادامه می‌دهند، عموم مردم به‌پاخاسته به‌ویژه جوانان دلیر خوزستان را به حمایت و همبستگی با اعتصاب کارگرانی که از ستم و سرکوب رژیم حاکم به‌جان آمده‌اند، فراخواند و از عموم اتحادیه‌ها و سندیکاها و مدافعان حقوق کارگران خواست سیاست‌های ضد کارگری رژیم آخوندی را محکوم و از اعتصاب‌ها و اعتراضهای کارگران در ایران حمایت کنند.
حقیقت این است که با نگاهی به صحنه امروزهٔ ایران و خیابانهای اعتراض، می‌توان عزمی جزم را برای رسیدن به هدف نهایی، به‌خوبی دید. صحنه‌هایی از ایستادگی که با شجاعتی ستودنی قرین است و تا رسیدن به آزادی، ساکت و سرد، نخواهد شد.
تا آن‌روز که کارگر، در برابر چشمان مظلوم خانوادهٔ خود، اشک شرم و نداری نریزد و لبخند پیروزی و سعادت، بر لبان محرومان ایران، نقش بندد.
