همزمان با اوجگیری جنگ گرگها در نمایش انتخابات رژیم، آمارهای اقتصادی هم مثل توپ والیبال بین دو طرف رد و بدل می‌شود! با اینهمه شمایی از نابودی اقتصاد کشور توسط رژیم ولایت فقیه را نشان می‌دهد. از جمله احمد توکلی عضو سابق مجلس ارتجاع و وزیر اسبق کار در رژیم گفته است: «بحث ارقام رشد اعلام شده از سوی بانک مرکزی و مرکز آمار متفاوت است به‌طوری که آمار بانک مرکزی حاکی از رشد ۱۱، ۴ درصدی است و مرکز آمار نرخ رشد را ۷.۲ درصد اعلام می‌کند، در همین حال نرخ رشد اعلام شده از سوی صندوق بین‌المللی پول برای سال ۲۰۱۷ معادل ۶.۶ درصد اعلام شده است که ۸۸ درصد از این میزان مربوط به فروش نفت و ۱۲ درصد ناشی از بخش غیرنفتی است».
بعد هم خودش توضیح می‌دهد که «اقتصاد کشور به‌شدت تحت تاثیر درآمد نفت است و افزایش درآمد نفتی شغل ایجاد نمی‌کند، از طرفی بخش غیرنفتی هم به‌دلیل ظرفیتهای خالی فراوان قادر به ایجاد شغل جدید نیست».
توکلی در مورد بیکاری هم می‌گوید: «آمارها نشان می‌دهد میزان افراد بیکار از دو میلیون و ۷۳۰ هزار نفر در سال ۹۴ به سه میلیون و ۲۰۳ هزار نفر در سال ۹۵ رسیده است... و بیکاری روند روبه رشد داشته».
یک نکته بسیار مهم دیگر موضوع چپاول کلانی است که در دولت آخوند روحانی، تحت عنوان تسعیر نرخ ارز انجام گرفته که احمد توکلی می‌گوید این همان روش احمدی‌نژاد هست.
منظور از تسعیر نرخ ارز فرآیندی است که بر اثر تبدیل نرخ ارز معاملاتی که با دلار یا یورو یا هر ارز دیگر به نرخ ریال صورت می‌گیرد. فرض کنید یک میلیون بشکه نفت به میزان ۵۰ دلار در هر بشکه به فروش می‌رسانند، تبدیل این ۵۰ میلیون دلار به ریال با نرخ رسمی هر دلار ۳۲۴۴ تومان است، اما به نرخ بازار هر دلار ۳۷۶۱ تومان می‌باشد. یعنی یک مابه التفاوت 517 تومانی دارد. این عدد مابه التفاوت که ضربدر ۵۰ میلیون بشود، رقمی معادل بیست و پنج میلیارد و ۸۵۰ میلیون تومان بدون هیچگونه زحمت کاری به جیب دولت می‌رود. حالا اگر این کار با بالا بردن نرخ ارز به‌صورت مصنوعی انجام بگیرد، این به‌اصطلاح تسعیر به قول احمد توکلی یک رقمی معادل ۴۵ هزار میلیارد تومان پول پوک توسط دولت تولید شده و به جیبش ریخته است. (بازار نیوز ۱۸/۱/۹۶)
اشکال این کار از نظر اقتصادی این است که اولاً این پول بدون پشتوانه طلا و مسکوکات به وجود آمده، چون خود اسکناس که ارزشی ندارد، ارزشش به پشتوانه طلا و سایر اشیاء قیمتی است. از طرف دیگر در اقتصاد کلان، نه از طریق تولید و ارزش افزوده کالاها، بلکه از طریق تغییر نرخ ارز به‌دست آمده که در عمل باعث کاهش شدید ارزش ریال و قدرت خرید مردم و نهایتاً هم بالارفتن تورم می‌شود. به همین دلیل این عمل یک چپاولگری کثیف از جیب مردم است.
اما موضوع مهم دیگری که در هفته گذشته همه شاهد بودند، اعتراف آخوند روحانی در کنفرانس مطبوعاتی بود که گفت: مشکلات اقتصاد ایران تا ۱۰۰ سال دیگه هم حل نمی‌شود، در حالی‌که او مدعی بود که ۱۰۰ روزه با کلیدی که در دست دارد، مشکلات اقتصادی حل خواهد شد یا سمت و سوی حل خواهد گرفت.
واقعیت این است که از نظر ساختار نظام ولایت فقیه، درست‌ترین حرف از نظر اقتصادی همین است که با این نظام تا ۱۰۰ سال هم اگر بر فرض محال سرپا باشد هیچ مشکلی که حل نخواهد شد و ملت ایران جز فقر و فاقه چیزی نصیبشان نخواهد شد. بعد از نزدیک به 40سال حاکمیت آنچه مقابل دید همگان قرار دارد، افزایش گورخوابی، کارتن خوابی، حاشیه نشینی، خالی شدن روستاها و کاهش رفاه اجتماعی در ابعاد دهها میلیونی است، در حالی‌که یک قشر کوچک حاکمیت در وضعیت بسیار مرفه و اشرافی با میلیاردها و هزاران میلیارد تومان درآمد باد آورده قرار دارند، بنابراین هر شعاری هم که هر کدام از باندهای رژیم در تبلیغات نمایش انتخاباتی در زمینه وعده برای بهبود کار و معیشت مردم بدهند فریبکاری و دروغ هست.
موضوع دیگری که طی هفته گذشته به‌لحاظ اقتصادی مطرح شده است، فلج شدن صنعت پوشاک کشور است، به‌طوری که ابوالقاسم شیرازی رئیس اتحادیه پوشاک می‌گوید: «بازارهای داخلی پوشاک کشور ما سکوی پرتاب تولیدکنندگان و برندهای خارجی است. سال ۹۵ را شاید بتوان تلخ‌ترین سال برای صنعت پوشاک کشور نام گذاشت. ماجرای ساختمان پلاسکو باعث از بین رفتن نزدیک به ۲ هزار میلیارد تومان سرمایه تولیدکنندگان پوشاک کشور شد و حدود ۶۰۰ واحد تولیدی با مشکلات بزرگی مواجه شدند». (خبر گزاری حکومتی مهر ۲۲/۱/۹۶)
همچنین رئیس اتاق اصناف ایران ۲۵ میلیارد دلار قاچاق در کشور را سبب از بین رفتن دو میلیون شغل اعلام کرد. این کارگزار رژیم در مورد افزایش مشاغل غیرتولیدی گفته است: «۲۷۰ هزار پروانه کسب صادر شده که اکثر این پروانه‌ها برای مشاغل غیرمولد صادر شده». بعد هم ادامه داده که: «ایجاد شغل در اصناف با ۱۰۰ میلیون تومان سرمایه‌گذاری امکان پذیره ولی در صنایع سنگین برای یک شغل یک و نیم میلیارد تومان و در صنایع متوسط ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیون تومان سرمایه‌گذاری نیاز است». (خبرگزاری حکومتی مهر۲۳/۱/۹۶)
بعد هم خودش توضیح می‌دهد که «اقتصاد کشور به‌شدت تحت تاثیر درآمد نفت است و افزایش درآمد نفتی شغل ایجاد نمی‌کند، از طرفی بخش غیرنفتی هم به‌دلیل ظرفیتهای خالی فراوان قادر به ایجاد شغل جدید نیست».
توکلی در مورد بیکاری هم می‌گوید: «آمارها نشان می‌دهد میزان افراد بیکار از دو میلیون و ۷۳۰ هزار نفر در سال ۹۴ به سه میلیون و ۲۰۳ هزار نفر در سال ۹۵ رسیده است... و بیکاری روند روبه رشد داشته».
یک نکته بسیار مهم دیگر موضوع چپاول کلانی است که در دولت آخوند روحانی، تحت عنوان تسعیر نرخ ارز انجام گرفته که احمد توکلی می‌گوید این همان روش احمدی‌نژاد هست.
منظور از تسعیر نرخ ارز فرآیندی است که بر اثر تبدیل نرخ ارز معاملاتی که با دلار یا یورو یا هر ارز دیگر به نرخ ریال صورت می‌گیرد. فرض کنید یک میلیون بشکه نفت به میزان ۵۰ دلار در هر بشکه به فروش می‌رسانند، تبدیل این ۵۰ میلیون دلار به ریال با نرخ رسمی هر دلار ۳۲۴۴ تومان است، اما به نرخ بازار هر دلار ۳۷۶۱ تومان می‌باشد. یعنی یک مابه التفاوت 517 تومانی دارد. این عدد مابه التفاوت که ضربدر ۵۰ میلیون بشود، رقمی معادل بیست و پنج میلیارد و ۸۵۰ میلیون تومان بدون هیچگونه زحمت کاری به جیب دولت می‌رود. حالا اگر این کار با بالا بردن نرخ ارز به‌صورت مصنوعی انجام بگیرد، این به‌اصطلاح تسعیر به قول احمد توکلی یک رقمی معادل ۴۵ هزار میلیارد تومان پول پوک توسط دولت تولید شده و به جیبش ریخته است. (بازار نیوز ۱۸/۱/۹۶)
اشکال این کار از نظر اقتصادی این است که اولاً این پول بدون پشتوانه طلا و مسکوکات به وجود آمده، چون خود اسکناس که ارزشی ندارد، ارزشش به پشتوانه طلا و سایر اشیاء قیمتی است. از طرف دیگر در اقتصاد کلان، نه از طریق تولید و ارزش افزوده کالاها، بلکه از طریق تغییر نرخ ارز به‌دست آمده که در عمل باعث کاهش شدید ارزش ریال و قدرت خرید مردم و نهایتاً هم بالارفتن تورم می‌شود. به همین دلیل این عمل یک چپاولگری کثیف از جیب مردم است.
اما موضوع مهم دیگری که در هفته گذشته همه شاهد بودند، اعتراف آخوند روحانی در کنفرانس مطبوعاتی بود که گفت: مشکلات اقتصاد ایران تا ۱۰۰ سال دیگه هم حل نمی‌شود، در حالی‌که او مدعی بود که ۱۰۰ روزه با کلیدی که در دست دارد، مشکلات اقتصادی حل خواهد شد یا سمت و سوی حل خواهد گرفت.
واقعیت این است که از نظر ساختار نظام ولایت فقیه، درست‌ترین حرف از نظر اقتصادی همین است که با این نظام تا ۱۰۰ سال هم اگر بر فرض محال سرپا باشد هیچ مشکلی که حل نخواهد شد و ملت ایران جز فقر و فاقه چیزی نصیبشان نخواهد شد. بعد از نزدیک به 40سال حاکمیت آنچه مقابل دید همگان قرار دارد، افزایش گورخوابی، کارتن خوابی، حاشیه نشینی، خالی شدن روستاها و کاهش رفاه اجتماعی در ابعاد دهها میلیونی است، در حالی‌که یک قشر کوچک حاکمیت در وضعیت بسیار مرفه و اشرافی با میلیاردها و هزاران میلیارد تومان درآمد باد آورده قرار دارند، بنابراین هر شعاری هم که هر کدام از باندهای رژیم در تبلیغات نمایش انتخاباتی در زمینه وعده برای بهبود کار و معیشت مردم بدهند فریبکاری و دروغ هست.
موضوع دیگری که طی هفته گذشته به‌لحاظ اقتصادی مطرح شده است، فلج شدن صنعت پوشاک کشور است، به‌طوری که ابوالقاسم شیرازی رئیس اتحادیه پوشاک می‌گوید: «بازارهای داخلی پوشاک کشور ما سکوی پرتاب تولیدکنندگان و برندهای خارجی است. سال ۹۵ را شاید بتوان تلخ‌ترین سال برای صنعت پوشاک کشور نام گذاشت. ماجرای ساختمان پلاسکو باعث از بین رفتن نزدیک به ۲ هزار میلیارد تومان سرمایه تولیدکنندگان پوشاک کشور شد و حدود ۶۰۰ واحد تولیدی با مشکلات بزرگی مواجه شدند». (خبر گزاری حکومتی مهر ۲۲/۱/۹۶)
همچنین رئیس اتاق اصناف ایران ۲۵ میلیارد دلار قاچاق در کشور را سبب از بین رفتن دو میلیون شغل اعلام کرد. این کارگزار رژیم در مورد افزایش مشاغل غیرتولیدی گفته است: «۲۷۰ هزار پروانه کسب صادر شده که اکثر این پروانه‌ها برای مشاغل غیرمولد صادر شده». بعد هم ادامه داده که: «ایجاد شغل در اصناف با ۱۰۰ میلیون تومان سرمایه‌گذاری امکان پذیره ولی در صنایع سنگین برای یک شغل یک و نیم میلیارد تومان و در صنایع متوسط ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیون تومان سرمایه‌گذاری نیاز است». (خبرگزاری حکومتی مهر۲۳/۱/۹۶)
