دو روز جمعه و شنبه، ۷ و ۸مهر ۱۴۰۲، روزهایی مهم و به‌یاد ماندنی در تاریخچهٔ پایداری هموطنان دلیر بلوچ و نمادی درخشان از همبستگی مردم ایران در سالگرد قیام سراسری و در برابر دیکتاتوری آخوندی است. روز جمعه ۷مهر ماه، به‌رغم تدابیر گستردهٔ امنیتی و بگیر ببند رژیم، برای ممانعت از تجمع و تظاهرات، مردم و جوانان شورشگر بلوچ در زاهدان و دیگر شهرهای بلوچستان، به‌خیابان آمدند. تظاهر کنندگان در زیر رگبار گلوله‌های پاسداران ددمنش خامنه‌ای شعار می‌دادند «مرگ بر خامنه‌ای»، «برادر شهیدم خونتو پس می‌گیرم»، «مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر». آنان، خشم شعله‌ورشان از به‌زمین ریختن خون بیش از ۱۱۰تن از زنان و مردان و کودکان بلوچ را که در جمعهٔ خونین زاهدان در ۸مهر سال گذشته قتل‌عام شدند فریاد کردند. مردم دلاور بلوچ به‌این ترتیب نشان دادند که خون شهیدان مظلوم، از «هستی نارویی» دخترک معصوم و ۷ساله تا «زر بی‌بی اسماعیل‌زهی» مادر سالخورده، هم‌چنان در جوشش است. در این تظاهرات، مردم فریاد می‌زدند که نه می‌بخشند و نه فراموش می‌کنند و با قاتلان فرزندان و خواهران و برادرانشان سازش نمی‌کنند.
روز شنبه ۸مهر نیز مردم و کسبهٴ زاهدان و سایر شهرها، از جمله چابهار، سراوان، دشتیاری، سفیدابه (نیمروز) در پاسخ به‌فراخوان مولوی عبدالغفار نقشبندی، در اعتصابی یکپارچه بازار و مغازه‌های خود را، به‌رغم اقدامات امنیتی رژیم تعطیل کردند. نکتهٔ جالب و معنادار این‌که در این اعتصاب، بازار زاهدان، مرکب از کسبهٴ شیعه و سنی به‌طور کامل تعطیل بود.
همزمان با خروش و خیزش مردم بلوچ، طی این دو روز، کانون‌های قهرمان شورشی با شعار «پادا بلوچ، پادا ایران» طوفانی از عملیات و پراتیک‌های ضداختناق را در حمایت از هموطنان بلوچ خود، در سراسر میهن برانگیختند و همبستگی و اتحاد ناگسستنی تمام مردم ایران اعم از کرد و بلوچ و لر و ترکمن و عرب و ترک و فارس برای سرنگونی دیکتاتوری آخوندی و پی‌افکندن ایرانی آزاد و دموکراتیک را به‌نمایش گذاشتند. کانون‌های شورشی روز ۷مهر در بیش از ۸۰رشته عملیات متهورانه و انقلابی، مراکز سرکوب و دجالگری و مظاهر نظام ولایت فقیه را به‌آتش کشیدند. این کارزار در روز و شب ۸مهر نیز ادامه یافت و شمار عملیاتها به‌بیش از یکصد فقره رسید.
از سوی دیگر، اتحادیه تشکلهای کامیون‌داران و رانندگان سراسر ایران با انتشار بیانیه‌یی از اعتصاب کامیون‌داران و سوخت‌بران بلوچ و اعتصاب سراسری مردم بلوچستان حمایت کردند.
در خارج از کشور نیز هواداران مجاهدین و یاران شورشگر در شهرهای مختلف جهان، از سیدنی استرالیا، تا برلین و کلن در آلمان، کپنهاگ در هلند و سنت گالن در سوئیس در همبستگی با هموطنان دلیر بلوچ در سالگرد جمعه خونین زاهدان تظاهرات کردند.
خروش و خیزش و یکپارچگی مردم ستمدیدهٔ بلوچستان که ۷مهر ۱۴۰۲ را با دهها مجروح، به‌جمعهٔ خونین دیگری تبدیل کرد، تصویری باشکوه از ارادهٔ نبرد این خلق ستمدیده با هر نوع دیکتاتوری و نفی هر گونه سکوت و سازش ارائه نمود؛ هم‌چنین حمایت آتشین و گستردهٔ فرزندان شهرهای سراسر ایران در هیأت کانون‌های شورشی، از هموطنانشان در بلوچستان، آن هم در شرایط آمادگی دشمن؛ افق قیام و انقلاب دموکراتیک ایران را هر چه روشن‌تر نموده و دشمن زبون را سرآسیمه و نگران کرده است. این آشفتگی را می‌توان از اظهارات وحشت‌آلود آخوندها و سردمداران رژیم و از گزارشها و خبرهای ضدونقیض و رسوای رسانه‌های حکومتی، به‌وضوح دریافت:
از یک‌سو خبرگزاری وزارت اطلاعات موسوم به‌مهر، به‌نقل از «مشاهدات میدانی خبرنگار» خود از «آرامش کامل در زاهدان» خبر می‌دهد. روزنامهٔ سپاه پاسداران (جوان): از «به سنگ خوردن تیر گروهک‌های تجزیه‌طلب و مجاهدین» می‌نویسد و ادعا می‌کند «کسی با آنها همراهی و همکاری نکرد»؛ معاون امنیتی و انتظامی وزیر کشور نیز ادعا می‌کند «معاندین و ضد انقلاب تلاش کردند با فراخوان سراسری... ناامنی و آشوب را در (بلوچستان) رقم بزنند ولی با بی‌اعتنایی نمازگزاران دچار شکست شدند» (خبرگزاری فارس ـ ۷مهر).
اما از سوی دیگر روزنامهٔ موسوم به‌ایران (ارگان دولت رئیسی): طی مقاله‌یی با عنوان «نه زاهدان به‌ضد انقلاب» غیظ خود را از حمایت مجاهدین از مردم بلوچستان به‌عنوان یکی از عوامل اغتشاش ابراز کرده و می‌نویسد: «سومین جریان، (سازمان مجاهدین) است که از طریق عملیات سایبری و شعارسازی و دیوارنویسی در استان این پروژه را جلو می‌برد».
آخوند دری نجف‌آبادی گماشتهٔ خامنه‌ای در نمایش جمعه اراک (۷مهر) نیز با ابراز وحشت می‌گوید: «در سیستان بلوچستان و نقاط دیگر... باید هوشیار باشیم (مجاهدین) و اشرار که کم نیستند الآن هم مرزهایمان مشکلات خاص خودش را دارد خیلی باید هوشیار باشیم».
این ضدونقیض‌گویی و انکار مفتضحانهٔ واقعیتی به‌وسعت بلوچستان که خبرگزاریها و رسانه‌های خبری بین‌المللی نیز در مورد آن خبر و گزارش داده‌اند؛ از ضربه‌ای حکایت می‌کند که رژیم آخوندی را گیج و مات کرده و آسیب‌پذیری ارگانهای امنیتی و سرکوبگرش را آشکار نموده است.
پیام پایداری مردم دلیر بلوچ و پیشتازی و رزمندگی کانون‌های شورشی طی روزهای ۷ و۸مهر، نویدبخش تداوم قیامی است که «سر بازایستادن ندارد و تا به‌آتش کشیدن قبای ولایت و سرنگونی ضحاک ستمگر ادامه دارد».
