تولید سلاحهای کشتار جمعی و به‌طور خاص بمب اتمی، مهم‌ترین فصل دکترین نظامی فاشیسم دینی است که آن را تحت عنوان «بازدارندگی!» تعریف می‌کند. علی خامنه‌ای در یک جا گفته است: «اگر مقتدر نباشیم، مقتدران عالم بر روی ما اثر می‌گذارند؛ دیگر مجالی باقی نمی‌ماند تا ما بخواهیم حتی روی همسایگان خود یا همکیشان خودمان تأثیر بگذاریم، چه برسد بر روی کل بشریت. پس باید قدرت پیدا کرد» (سایت خامنه‌ای. ۱۳بهمن ۱۳۸۸).
کسب این اقتدار کذایی یا همان «قدرت!» یکی از مهم‌ترین تمهیدات این رژیم برای دوام‌آوردن در برابر توفان مهیب ارادهٔ سرنگون‌کنندهٔ مردم ایران است. علی خامنه‌ای مانند دیگر دیکتاتورهای فسیل‌شدهٔ تاریخ با سخافتی بی‌مانند گمان می‌کند اگر مجهز به سلاحهای کشتار جمعی شود، خواهد توانست از سرنگونی خود جلوگیری کند یا آن را به تأخیر اندازد.
فتواسازی برای پوشاندن یک پروژهٔ سری
فاشیسم دینی پروژه بمب اتمی را به‌منظور خرید فرجهٔ بقا، قبل از پایان جنگ ۸ساله با عراق و در زمان ریاست‌جمهوری علی‌اکبر هاشمی رفسنجانی آغاز کرد و آن را از چشم جهانیان پنهان نگهداشت.
مقاومت ایران - که نخستین افشاکنندهٔ سوداپروریهای اتمی این رژیم بود- سایه به‌سایه این پروژهٔ ضدایرانی را تعقیب کرده و یک لحظه از آن چشم برنداشته است. خامنه‌ای هنگامی که دید افشاگریهای مجاهدین، پرده از پروژهٔ مخفی تولید بمب اتمی او برداشته و چشم‌اندازی برای تولید زود هنگام بمب ندارد، شیادانه فتوا داد:
«ما اعتقاد به بمب اتم نداریم، به سلاح اتمی نداریم؛ دنبالش هم نخواهیم رفت. بر طبق مبانی اعتقادی ما، مبانی دینی ما، به کار بردن این‌گونه وسائل کشتار جمعی اصلاً ممنوع است، حرام است؛ این، ضایع کردن حرث و نسل است که قرآن آن را ممنوع کرده؛ ما دنبال این نمی‌رویم»! (خامنه‌ای. بهمن۸۸)
این فتوای دجالگرانه برای پوشاندن تلاش‌های سری در دستیابی به بمب اتمی بود. بازیهای این رژیم با قدرتهای جهانی بر سر برجام، ادامهٔ مخفیانهٔ غنی‌سازی و رساندن آن به نقطهٔ مطلوب برای بمب‌سازی و تهدید جهانیان و کشورهای منطقه با زبان زور است.
بازی مصلحت‌گرایانه با کلمات
از همان ابتدا برای مقاومت ایران واضح بود که فتواسازیهای پراگماتیستی خامنه‌ای، هدفی جز فریب و انحراف افکار بین‌المللی از پروژهٔ سری اتمی ندارد. در ۲۰بهمن ۱۳۹۹، آخوند علوی وزیر اطلاعات وقت گفت:
«مقام معظم رهبری در فتوایشان فرمودند که تولید سلاح هسته‌یی حرام و خلاف شرع است و جمهوری اسلامی سراغ آن نمی‌رود، اما اگر گربه‌یی را گوشه‌یی گیر بیندازند ممکن است رفتارش با گربهٔ آزاد فرق کند؛ اگر ایران را به آن سمت هل دهند آن‌وقت تقصیر ایران نیست» (شبکه‌ٔ دوم تلویزیون حکومتی. ۲۰بهمن۹۹).
در آن هنگام، رسانه‌های رنگارنگ و مهره‌های حکومتی جیغ‌کشان، آخوند علوی را به‌باد سرزنش گرفتند. به‌ظاهر این‌گونه می‌نمود که وزیر، گاف رسانه‌یی داده و حرفی را زده که نباید می‌زد، اما گذر زمان نشان داد که او گوشه‌یی از مباحث درونی رژیم و «اسرار مگو» را بیرونی کرده بود. اظهارات او به‌طور مشخص از طرف خامنه‌ای هرگز تکذیب نشد.
پایان تاریخ مصرف فتوای پراگماتیستی
با توجه به آنچه نوشته شد، نقطه عزیمت و هدف غایی خامنه‌ای از کش‌دادن مذاکرات اتمی و سردواندن جامعهٔ جهانی، دستیابی به بمب اتمی است؛ زیرا آن را الزام بقای خود می‌داند.
اطلاعیهٔ ۲۳ مهر ۱۴۰۳ شورای ملی مقاومت (کمیسیون تحقیقات دفاعی و استراتژیک)، افشا می‌کند که خامنه‌ای هم‌زمان با روی کارآمدن پزشکیان به سپاه پاسداران دستور داده است که پروژهٔ ساختن بمب اتمی را تکمیل و تسریع کند.
در این اطلاعیه اظهارات مختلفی از کارشناسان و کارگزاران باند غالب رژیم، نمایندگان مجلس ارتجاع و نیز حسن خمینی نقل شده که همگی در راستای توجیه این دستور جنایتکارانه است. آنها تحت «تغییر دکترین هسته‌یی نظام» اعتراف می‌کنند که فتواسازیهای پراگماتیستی خامنه‌ای برای اغفال جامعهٔ جهانی دیگر تاریخ مصرف را از دست داده است.
هشدار به جامعهٔ جهانی
فاشیسم دینی در وانفسای سرنگونی و در تنگنای بحرانهای مرگبار و شکست استراتژیک در جنگ‌افروزیهای منطقه‌یی، نیاز عاجل و ضروری به بمب اتمی و سلاحهای کشتار جمعی برای حفظ موجودیت خود دارد.
«مقاومت ایران که از ۳۳سال پیش (خرداد ۱۳۷۰) تنها طرفی است که با ۱۲۰ کنفرانس مطبوعاتی و به‌خصوص با افشای پروژه‌های محرمانهٔ غنی‌سازی اورانیوم در نطنز و آب‌سنگین در اراک، مردم ایران را از یک پروژه ضدمیهنی و جهان را از یک تهدید بزرگ و جدی آگاه کرد. بار دیگر بر ضرورت به کار گرفتن بند ماشه در قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت ملل متحد و فعال کردن قطعنامه‌های منجمدشده در ارتباط با پروژه‌های اتمی رژیم تأکید می‌کند. تأخیر و تعلل به فاشیسم دینی برای طرح‌های شومش فرصت و زمان می‌دهد. راه‌حل نهایی برای خلاصی ایران و منطقه از آخوندهای اتمی سرنگونی این رژیم به دست مردم و مقاومت ایران است» (به‌نقل از اطلاعیهٔ ۲۳ مهر۱۴۰۳ شورای ملی مقاومت - کمیسیون تحقیقات دفاعی و استراتژیک).
