جریان راهزنی دریایی و کشتی ربایی رژیم، با واکنش یک پارچه کشورهای اروپایی، آمریکا و کانادا رو برو شد، و این کشورها قاطعانه اقدام آنرا محکوم کردند.
دولت کانادا اقدام کشتی ربایی رژیم را درتنگه هرمز محکوم کرد و از انگلستان حمایت کردو خواهان «احترام به حق دریانوردی و آزادی فوری کشتی نفتکش شد».
سخنگوی اتحادیه اروپا هم در مورد توقیف دو کشتی در خلیج‌فارس موضع‌گیری کرد و این اقدام را محکوم و خواستار آن شد که رژیم «به آزادی تردد دریایی در همه زمانها احترام بگذارد».
وزارت‌خارجه لهستان نگرانی خود را از تنشها در خلیج‌فارس ابراز کرد و به حاکمیت آخوندی فراخوان داد «معیارهای جهانی آزادی دریا نوردی را محترم شمرده و بدون هیچ تأخیری کشتی بریتانیا را آزاد کند».
وزارت‌خارجه فرانسه هم در بیانیه‌ای نوشت: «ما قویاً آنرا محکوم کرده و همبستگی کامل خود را با انگلستان ابراز می‌کنیم».آلمان توقیف نفتکش را محکوم کرد خواستار آزادی کشتی و خدمه شد.
سازمان ناتو، به نظام آخوندی هشدار داد و از آن خواست که فوراً کشتیهای توقیف شده و خدمه‌هایشان را آزاد کند.
و...
کشورهای اروپایی صرفاً به محکومیت لفظی رژیم اکتفا نکردند بلکه در حال حاضر در میان کشورهای اروپایی این موضوع مطرح است که در مقابله با اقدامات راهزنانه حاکمیت آخوندی در خلیج‌فارس و دریای عمان اقدامات عملی به‌عمل آوردند.
سخنگو و مدیر بخش اروپایی وزارت‌خارجه فرانسه در پاسخ به درخواست انگلستان برای توسعه مأموریت حفاظت دریایی در خلیج‌فارس اظهار داشت: «وضعیت در خلیج‌فارس بسیار نگران‌کننده است. آزادی کشتیرانی در آنجا به چالش کشیده شده و این خطر نه تنها مانع از تجارت در آن منطقه که برای اقتصاد جهانی مهم است می‌شود، بلکه باعث تشدید تنش می‌شود. این مسئولیت متوجه مقامات ایرانی است که با آزادی کشتی "استنا امپرو" و خدمه آن گامی رو به جلو بردارند. وقت آن رسیده تا در پی راه‌حل‌های قوی جهت تنش زدایی بود. ما در حال بحث در مورد یک ابتکار اروپایی با شرکای انگلیسی و آلمانی و همچنین چند شریک دیگر برای افزایش اطلاعات خود در مورد وضعیت دریانوردی از طریق روش‌های نظارتی مناسب هستیم. هدف تسهیل عبور امن کشتی‌ها در منطقه است. این مرحله باید با هماهنگی با کشورهای اروپایی باشد».(خبرگزاری فارس ۲مرداد ۹۸)
شمار زیادی از این کشورهای اروپایی برای تشکیل ناوگان دریایی جهت تأمین امنیت کشتیرانی در خلیج‌فارس و تنگه هرمز استقبال کرده‌اند.
به گزارش خبرگزاری رویترز تاکنون فرانسه، ایتالیا و دانمارک موافقت اصولی خود با این طرح را اعلام کرده‌اند. هلند در حال بررسی این پیشنهاد است و آلمان، لهستان و سوئد نیز به این طرح تمایل نشان داده‌اند.(خبرگزاری رویترز ۲۳ژوئیه ۲۰۱۹)
این اقدام کشورهای اروپایی مورد استقبال آمریکا قرار گرفت و رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح آمریکا روز چهارشنبه ۲مرداد ۹۸پیشنهاد کشورهای اروپایی برای تقویت امنیت دریانوردی آزاد در خلیج‌فارس را یک اقدام مکمل برای تلاشهای جاری آمریکا در این راستا دانست.
پیش از آن نیز گزارش‌شده بود که آمریکا درصدد تشکیل ائتلافی جهانی برای برقراری امنیت کشتیرانی در منطقه است.
واکنش قاطع کشورهای اروپایی و اقدام آنها در جهت برقراری امنیت کشتیرانی در خلیج‌فارس و تنگه هرمز باعث نگرانی رسانه‌ها و مهره‌های هر دو باند حاکمیت شده است.
از جمله این‌که نهاد موسوم به«شورای راهبری روابط خارجی» پیام قاطع اروپا در زمینه مقابله با دزدی دریایی را«پیام‌های متناقض اروپا» نامید.
در این رابطه روزنامه ابتکار ۲مرداد ۹۸از قول یک مهره وابسته به باند روحانی به نام عبدالرضا فرجی می‌نویسد: «اروپایی‌ها نشان دادند همه صحبت‌هایی که درباره اینس‌تکس و ایجاد فضای باز اقتصادی برای ایران می‌کنند، بی‌اساس است و حقیقتاً به‌دنبال فشار بر ایران به منظور تسلیم کردنش هستند».
واقعیت این است که روی آوری نظام به بمب‌گذاری در کشتیهای نفتی و کشتی‌ربایی ناشی از استیصال و سرخوردگی آن در زمینه خروج آمریکا از برجام و همچنین نا امیدی‌اش از اروپا در زمینه مقابله با تحریم‌های نفتی آمریکا است.
نتیجه باج‌خواهی و کشتی ربایی رژیم از جمله شکل‌گیری یک ائتلاف جهانی علیه نظام آخوندی است و رژیم که تلاش می‌کرد از شکاف اروپا و آمریکا در برجام به نفع خود استفاده کند اکنون با یک ائتلاف متحد علیه اقداماتش مواجه است. ائتلافی که فراتر از مواضع قاطع آنها، به‌دنبال یک حرکت هماهنگ نظامی برای حافظت از تردد آزاد کشتی‌هایشان در تنگه هرمز و خلیج‌فارس هستند
واقعیت این است که تشدید حلقه فشارها علیه رژیم در شرایطی است که نظام آخوندی در تمامی زمینه‌ها و از جمیع جهات در بن‌بست قرار دارد. و اگر بخواهد به سیاست کنونی‌اش ادامه بدهد باید تحریم‌های بیشتر و فشارهای بیشتری را تحمل کند که معنایش خفگی بیشتر است که با توجه به شرایط انفجاری جامعه ایران، نتیجه‌اش تسریع سرنگونی است
ضمن این‌که اگر بخواهد به شرایط جامعه جهانی تن بدهد این خود به‌معنای عقب‌نشینی و تنزل بی‌پایان است که باز نتیجه آن چیزی جز سقوط نیست
