از سرفصل قیام دی ۹۶ به بعد، همه چیز در سپهر اجتماعی و سیاسی ایران به‌کلی دگرگون شد. یکی از این دگرگونی‌ها در شرایط بین‌المللی و موقعیت رژیم در تعادل‌قوای منطقه‌ای و بین‌المللی رخ داد. از این سرفصل، رژیم در یک سراشیب تند نزولی قرار گرفت و آماج وقایع و ضرباتی شد که یکی پس از دیگری بر رژیم آخوندی فرود آمدند و آن را به موقعیت پایین‌تری غلتاندند. این روند نزولی در قیام دیماه به‌نقطهٔ اوج خود رسید.
فهرست بحرانهای منطقه‌ای و بین‌المللی
نگاهی به‌رخدادهای ۲ماه گذشته و ضربات متعدد و زنجیرواری که رژیم یکی پس از دیگری در عرصهٔ خارجی دریافت کرده، به درک موقعیت کنونی رژیم کمک می‌کند:
- در صدر تحولات منطقه‌ای و بین‌المللی باید از قیام گسترده و ادامه‌دار مردم عراق و سپس از قیام مردم لبنان یاد کرد. قیامهایی که موقعیت رژیم را به‌شدت در عراق و منطقه تضعیف کرد و خود زمینه‌ساز ضربات سیاسی و نظامی بعدی شد.
- تحریم‌های آمریکا طی چند نوبت، علاوه بر تنگ‌تر کردن طناب بر گردن رژیم، گویای سخت‌تر شدن سیاست فشار حداکثری آمریکا در قبال رژیم بود. این تحریم‌ها بر زمزمه‌ها و شایعات مذاکرات پنهان بین رژیم و آمریکا و تلاش‌های میانجی‌گرانهٔ برخی طرفهای اروپایی و منطقه‌ای نقطهٔ پایان گذاشت.
- هلاکت قاسم سلیمانی فرد شماره ۲ نظام و نفر اصلی پیشبرد خط ولی‌فقیه در منطقه، بر موقعیت منطقه‌ای و بین‌المللی رژیم ضربه کیفی و غیرقابل جبرانی وارد کرد. ضربه‌ای که فروپاشی نیروهای نیابتی رژیم و مزدوران برون‌مرزی سپاه تروریستی قدس و نهایتاً فروریختن عمق استراتژیک نظام ولایت را در ناصیهٔ خود دارد.
- سیاست اروپا به‌تبع آمریکا، از مماشات فاصله گرفت. در پاسخ به‌گام پنجم در خروج کامل از برجام، اتحادیه اروپا تحریم‌های خود علیه رژیم را تمدید کرد و ۳کشور عمدهٔ اروپایی مکانیزم ماشه را فعال کردند.
- دور شدن اروپا از مماشات با رژیم و پیوستگی‌اش به‌سیاست آمریکا به‌خصوص خود را در موضع تند دولت انگلستان و اظهارات نخست‌وزیر این کشور نشان می‌دهد؛ آنجا که وی تصریح کرد: ما باید از شر این توافق خلاص شویم و آن را با یک توافق دیگر با ترامپ جایگزین کنیم.
- لیست‌گذاری تروریستی حزب‌الشیطان لبنان، مهمترین نیروی خارج کشوری رژیم توسط انگلستان، کلمبیا، هندوراس و گواتمالا و تضعیف کیفی حشدالشعبی، نیروی اصلی رژیم در عراق، پس از هلاکت قاسم سلیمانی و ابومهدی مهندس و سوختن مقتدا صدر در کشاکشهای سیاسی با انقلاب عراق، ضربات دیگری بود که طی این مدت بر رژیم و موقعیت آن در عراق و منطقه وارد شد.
- پس از عجز رژیم از تصویب لوایح FATF به‌دلیل تشتت و بحران درونی، این کنوانسیون بین‌المللی به‌رژیم هشدار داد به‌زودی آن را در لیست سیاه خود قرار خواهد داد.
- اخراج ۲دیپلمات تروریست رژیم از آلبانی، یک سال پس از اخراج سفیر رژیم از این کشور به‌جرم توطئه‌های تروریستی علیه مجاهدین، سیلی سخت و خوارکننده‌ای بود که در انظار جهانیان بر بناگوش ولی‌فقیه ارتجاع نواخته شد و نشان داد که معنای تضعیف و انزوای بین‌المللی رژیم، ارتقا موقعیت سیاسی و اعتبار بین‌المللی مجاهدین و مقاومت ایران است.
- در این میان شلیک موشک به هواپیمای مسافربری اکراینی توسط سپاه پاسداران و کشته شدن ۱۷۶مسافر بیگناه که علاوه بر ۱۴۷ایرانی، شامل اتباع کانادا، انگلستان، سوئد، افغانستان و اوکراین هم بود، هم‌چون آواری بر سر رژیم فرود آمد و شرایط بین‌المللی رژیم را به‌نحوی که طی ۴۰سال گذشته به‌کلی بی‌سابقه بوده، وخیم‌تر کرد.
- طرد و انزوای رژیم از محدودهٔ سیاست هم فراتر رفته و به پهنهٔ ورزش هم گسترش پیدا کرده است. کنفدراسیون فوتبال آسیا اعلام کرد که تیمهای شرکت‌کننده در مسابقات باشگاههای آسیا، پس از سقوط هواپیمای مسافربری، به‌علت ناامن بودن ایران، از سفر به این کشور خودداری می‌کنند و مسابقات برگشت این کشورها به‌جای ایران بایستی در یک کشور ثالث برگزار شود. تصمیمی که یک ضربه شدید سیاسی و حیثیتی به‌رژیم آخوندی محسوب می‌شود. به‌ویژه آن‌که تقریباً تمام تورهای مسافرتی، برنامهٔ تورهای خود به ایران را به‌دلیل عدم امنیت در ایران منتفی کردند؛ اقدامی که در وانفسای تحریم‌ها و خفگی اقتصادی از درآمد توریسم که در این شرایط نقشی حیاتی برای اقتصاد نیمه‌جان آخوندها داشت، محروم می‌کند.
با مروری بر رویدادهایی که برشمردیم، بیش‌از‌پیش آشکار می‌شود که رژیم در سیاست خارجی هیچ برگی در آستین ندارد. نه تنها دولتهای اروپایی از سیاست مماشات فاصله گرفته‌اند و دیگر حاضر نیستند به رژیمی که چنگ و دندانهایش به‌وسیلهٔ قیام مردم ایران و عراق درهم‌شکسته، باج بدهند، بلکه لابی‌های رژیم که آخوندها با هزینه‌های گزاف آنها را ساخته و پرداخته بودند نیز، در معرض افشا و پیگرد قضایی قرار گرفته‌اند و سردمداران خود رژیم نیز بایستی پاسخگوی مراجع بین‌المللی در مورد شلیک به‌سوی هواپیمای مسافربری باشند.
منشأ سلسله ضربات سیاسی
هم‌چنان که روحانی هم اعتراف کرده، همهٔ مصائب رژیم در سیاست خارجی از قیام دی ۹۶ آغاز شد، اگر قیام نبود، چه بسا رئیس‌جمهور آمریکا از برجام خارج نمی‌شد و در پی آن، روند وقایع مسیر دیگری طی می‌کرد. کما این‌که قیام آبان ۹۸ و به‌آتش کشیدن تصاویر سردژخیم قاسم سلیمانی به‌دست قیام‌کنندگان و جوانان شورشی هم در ایران و هم در عراق، زمینه‌ساز هلاکت او گردید. کما این‌که تصمیم اروپا به‌استفاده از مکانیسم ماشه در قبال باجگیری رژیم و تهدید به‌خروج از برجام نیز آشکارا تحت تأثیر قیام دیماه ۹۸ بود و بیش‌از‌پیش نشان داد که عنصر اصلی در تعادل‌قوای منطقه‌ای و بین‌المللی نیز تغییر معادلات داخلی ایران است که به‌دست قیام‌آفرینان و جوانان انقلابی و کانون‌های شورشی رقم می‌خورد.
