نوروز در دیدگاههای نوروزی خانم مریم رجوی

از نوروز تعابیر مختلفی در دست است. هر کس به فراخور آگاهی و ظرفیت ذهنی خود از آن برداشت‌های مختلفی کرده است. جشن نوروز با تحویل سال و لحظه برابری اعتدال بهاری آغاز می‌شود؛ و آن لحظةی است که خورشید در سیر ظاهری خود در ابتدای برج حمل، از استوای زمین گذشته و برابری روز و شب رخ می‌دهد.
 

از دیرباز ایرانیان نوروز را جشن گرفته‌اند. این جشن ملی در فرهنگ ما جایگاه ویژه‌یی دارد. رژیم فرهنگ‌ستیز حاکم بر ایران بسیار تلاش کرد تا نوروز را از جایگاه شایسته‌اش تنزل دهد و یا آن را از محتوای نوجویانه و شادی‌زایانهٴ آن تهی بدارد و عزا و ماتم را جانشین آن نماید.

خوشا ملت ایران که به‌رغم این‌همه رنج‌ و شکنج، امید خود را شعله‌ور نگه‌داشته و هر سال در برپایی نوروز با شور و غوغای هرچه بیشتر نشان می‌دهد که از رؤیای بزرگ خود دست نمی‌کشد؛ تا «روزی که گل برآید از باغ آرزویش». مریم رجوی ـ نوروز 1396

راستی ایرانیان در نوروز چه می‌دیده‌اند؟ و چه می‌بینند که این‌گونه شیداوار و شیفته به استقبال آن رفته و پیش از فراز آمدن آن، به غبارروبی و خانه‌تکانی می‌پردازند و هر نوع آثار کهنگی، تارعنکبوت‌گرفتگی را از سیمای زندگی می‌زدایند. آنانی که پول ندارند تمام سال را پس‌انداز می‌کنند تا در شب عید، بوی خوش سبزی پلو ماهی خانه را بردارد. تمام سال اگر جامه مندرس به بر کرده‌اند، عیدگاهان می‌کوشند با جامه نو قامت خود را بیارایند. اخم‌ها اگر از مشکلات زندگی تمام سال در هم است، با فرارسیدن نوروز به استقبال لبخند می‌رود و از آویز سپید ـ صورتی شکوفه‌های خندیدن بی‌دریغ می‌آموزند. خلق‌ها اگر از حاکمیت زمستان تنگ است، با حلول نوروز به سیمای بهار تبسم می‌کنند. جیب‌ها اگر خالی است، با شنیدن طنین صدای پای نوروز به سرشاری می‌رسد و دستها از سرشاری به بخشش و عیدی دادن رو می‌آورند. نوروز که می‌آید درهای خانه‌ها به روی همسایگان دور و نزدیک گشوده می‌شود. لحن گفتگوها به طراوت باران و نرمای حریر و بیدمشک می‌گراید. سلام و احوالپرسی جای خداحافظی و برودت را می‌گیرد. در نوروز طبیعت، انسان و جامعه دست به دست هم می‌دهند تا چهرهٴ جهان را دگرگون کنند؛ زیرا نوروز نقطهٴ وحدت طبیعت، انسان، جامعه است.

«نو شدن طبیعت، نو شدن سال، نو شدن زمانه، نو شدن دل‌ها و بینش‌ها و نو شدن سرنوشت. پس‌، نوروز فراتر از جشن سال نوست. این بخشی از نگرش مردم ایران به جهان ‌است‌. به ‌این معنی که مطمئن‌اند اوضاع چنین نخواهد ماند و تغییر خواهد کرد». پیام مریم رجوی در جشن نوروزی پارلمان‌انگلستان ـ نوروز 1395

 

 

گفتیم نوروز نقطهٴ وحدت طبیعت، انسان و جامعه است؛ حال ببینیم این نقطه وحدت خود را در چه عنصر مشترکی نشان می‌دهد. طبیعت با فرارسیدن اعتدال بهاری، ناگهان از کسوت زمستان بدر می‌آید، برف‌های زمستانی را گیسوانش می‌تکاند و به جای آن نگین شکوفه می‌نشاند. پرندگان هجرت کرده بازمی‌آیند و شادی کوچک آنان آسمان شهرها را به رنگ لطافت درمی‌آورد. زمین دارایی‌های نهفته‌اش را یکجا بیرون می‌ریزد و جهان با توری باران عطرآگین، با نسیم به رقص برمی‌خیزد. این لحظهٴ مبارک، در فرهنگ ایران نوروز نام دارد. این تطور و نو شدن، نه به‌صورت تدریجی، و مکنون که به شکلی آشکار و ناگهانی رخ می‌دهد. به عبارت دیگر محصول یک « انقلاب» است. نو شدن در بهار و نوروز آن‌چنان آشکار است که می‌توان بین اسفند و فروردین خطی پررنگ کشید و آن دو را از هم متمایز کرد. نوروز با آمدنش ضرورت تغییر و نوشدن را به ما یادآوری می‌کند. هر نوروز در طینت خود فراخوانی به آزادی و عدالت در حیات انسانهاست. به عبارت دیگر به ما این پیغام را می‌دهد که زمستان رفتنی است و باید برخاست و بهار اجتماعی ـ انسانی را به زندگی بازآورد. به تعبیر خانم مریم رجوی: پیروزی بهار بر زمستان، نشانه‌یی است از پیروزی محتوم آزادی بر استبداد و اختناق که شکوفایی استعدادهای انسانی را نوید می‌دهد.

نوروز در اساطیر باستانی ایران، مظهر سرنگونی یک حکمران اهریمن‌گونه است که حکومتش بر اعدام روزانه جوانان ایران متکی بود و زمانی که با نیروی قیام عمومی سرنگون شد و جای او را حاکمیت تازه‌یی بر اساس عدل و داد و آزادی گرفت، نوروز شد. آری، فلسفه نوروز، تغییر است. گوهرش آزادی و عدالت است. مریم رجوی ـ نوروز 1396

نوروز 1396 ـ سخنرانی مریم رجوی در جمع مجاهدان اشرفی در آلبانی
 

نوروز همان‌گونه که یادآور تغییر و دگرگونی در زندگی انسانها، پا به پای طبیعت است، پیام‌آور آزادی از قید و بندهایی است که بانیان زمهریر و زمستان بر دست و پای انسان و جامعه نهاده‌اند. نوروز نسیم‌وار می‌آید، سبکبالی را ترویج می‌دهد. پیام نوروز را هیچ سیم‌خارداری نمی‌تواند سد کند. نوروز از همهٴ قرق‌ها و حصارها می‌گذرد. دیوارها را برمی‌دارد و سبزینگی و شکوفایی را در همه جا جار می‌زند. نوروز با سرخینگی گلها و تبسم آنان به ما سرخ‌رویی و آتشین بودن را می‌آموزد. شکوفایی را پیش روی ما می‌نهد تا با وام‌گرفتن از آن برخیزیم و دفع دیوهای زمستانی و عفریت‌های زندگی‌کش را به جستجوی آتش و چراغ برآییم، دست به دست هم دهیم نمادهای انجماد و برودت را از ساحت زندگی بیرون ریزیم.

نوروز به ما می‌آموزد که نمی‌توان منتظر نشست تا معجزه با انگشتان رؤیایی خود بر در دق‌الباب کند. آزادی نه به دست‌آمدنی که دست‌یافتنی است. نوروز می‌گوید، محصول یک انقلاب است، نه یک روند خودبخودی و انتظار کشیدنی. مگر ندیده‌یی چگونه در لحظهٴ موعود دریای شکوفه‌ها از زیر عبای برف سرک می‌کشند و سرما را با شعله‌های معطر خود می‌سوزانند و عقبه‌های شکست‌خوردهٴ آن را یکجا تا عدم‌آباد فراری می‌دهند. اگر به انتظار معجزه نشسته‌یی، معجزه در دستان توست؛ آن را باور کن!

در یک کلام نوروز به ما می‌آموزد که «نوروز سیاسی و اجتماعی ملت ایران... اگر ‌چه مثل رؤیاست اما به‌دست آمدنی است؛ اگر ‌چه آرمانی است پرشکوه، اما نزدیک است و اگر ‌چه در اسارت دشمن غدار است، اما رهایی‌اش ممکن است و می‌توان و باید آن را بر تخت پیروزی نشاند.» مریم رجوی ـ نوروز 1396 

چگونه می‌توان نوروز سیاسی و اجتماعی ملت ایران، این رؤیای پرشکوه را بر تخت پیروزی نشاند؟
پاسخ را آنهایی می‌دانند که پیوسته دست در آتش کرده‌اند تا قبس‌های فروزان آن را برگیرند و تمامت زمهریر حاکم بر کشور باستانی و زوال‌ناپذیر ما را به آتش کشند. کسانی که با سبزینه‌های ایستادهٴ قامتشان نگذاشته‌اند بهار و نوروز از حافظة تاریخی میهن ما زدوده شود. آزادی اگر ‌چه بهایی همتای خود می‌طلبد چه باک! ما آمادهٴ پرداخت بهای آن هستیم. نوروز سیاسی و اجتماعی ملت ایران دست‌یافتنی‌ است.

در آستانهٴ نوروز 1397 ـ مریم رجوی: خانه‌ تکانی بزرگ در راه است
 

جنبش اعتراضی از حرکت نایستاده است، موجی از پس موج دیگر، ادامه دارد. به‌پاخاستگان، بدین‌سان نوروز آزادی را خلق می‌کنند.

زمستان امسال، فصل قیام‌ و خیزش، به‌گونه‌یی جای خود را به‌بهار می‌دهد که سال آینده، سال جنبش و قیام و سال پیشروی به‌سوی پیروزی و آزادی باشد.

... زمان خانه‌تکانی بزرگ میهن فرا رسیده است؛ نوروز حقیقی ایران در راه‌ است. پیام مریم رجوی 25اسفند 1396