چند روزیست که در هر گوشه کشور شاهد سوختن مراتع و جنگلها و پارک ها و حتی کارخانهها و بازارهای سرپوشیده سنتی که جزو آثار باستانی و نشان مدنیت ماست، هستیم. برای خیلیها شاید این سؤال پیش بیاید که چه کسی پشت این فاجعههای محیطزیستی و ملی قرار دارد؟ و چرا؟ و آیا عمدی در کار است و یا خودبهخودی و احیانا در اثر گرما و بیآبی درختان و مراتع و در اثر خشکی، این امر صورت میگیرد؟ و سؤالاتی از این دست برای هر بیننده و ناظری مطرح میشود و هر کس نیز با کنجکاوی، میخواهد از ته و توی قضیه سر در آورد.
جنایت آن قدر روشن است که روزنامه جهان صنعت ناگزیر از زبان محمدرضا محبوبفر نوشت:
«۹۹ درصد این نوع آتشسوزیها عمدی بوده و بهگفته منابع محلی بارها برخی افراد به قصد تصرف زمین برای کشاورزی یا احداث واحدهای صنعتی و ایجاد شهرکهای توریستی و ویلاسازی اقدام به آتش زدن جنگلها و مراتع کردند».
البته تجربه ۴۰سال گذشته و آشنایی با ماهیت رژیم دیکتاتوری پاسخ به این سؤال را ساده کرده است و همه میدانند رژیم غارتگر ولایت فقیه چگونه با تئوری حفظ نظام اوجب واجبات است از هر وسیلهای برای غارت و قدرت بیشتر استفاده میکنند.
به نظر منی که از دور ناظر آتش سوزیها هستم در همان لحظه که در فضای مجازی از وقوع این آتش سوزیها خبردار شدم، بلافاصله روی رژیم جنایتکار متمرکز شدم، و در عینحال، بینهایت اندوهگین شده و اشکم سرازیر شد و بر مسببینش لعنت فرستادم. بهنظر من رژیم فعلاً آنرا با برنامهریزی و چک افکار عمومی پیش میبرد تا حساسیت مردم را بسنجد.
اگر من دور از وطن چنین حدس و گمانی دارم، صد درصد، هموطنانی که خود از نزدیک شاهد این فجایع هستند، بهطور قطع و یقین، رژیم را عامل این اتفاقات ناگوار خواهند دانست. و اگر یکی دو مورد از این مصائب نا میمون در کشور اتفاق میافتاد، شاید میشد آنرا اتفاقی و غیرعمد تلقی نمود. اما وقتی تعدادش از ده و بیست و. . حتی از پنجاه هم فراتر میرود. دیگر شک عمدی بودنشان را به یقین تبدیل میکند.
همان خرمن سوزانیهایی که در فردای پیروزی انقلاب انجام میدادند تا جهت بدنام کردن تنها هماوردشان، بگردن مجاهدین بیندازند تا آنها را از دور رقابت با خودشان خارج نمایند و یکه تاز میدان باشند
رژیمی که با آتش زدن و انفجار قطار و حرم امام رضا و ... نشان داد با انگیزه بدنام کردن مجاهدین دست به هر رذالتی میزند، وقتی پای انگیزههای اقتصادی هم به میان بیاید دیگر هیچ مرزی برای پاسداران و غارتگران باقی نمیماند.
اگر در آنروز برای از میان بدر بردن مجاهدین به این اقدامات ضدانسانی و ضدمیهنی دست یازیدند، و باز هم نتوانستند در مقابل صداقت و پاکی مجاهدین موفق شوند، امروزه نیز با توجه به ضعف و نا توانی خامنهای طلسمشکسته و دولت ورشکسته روی آوردن مجدد بهمان شگردهای اولیهشان، یعنی آتش زدن عمدی و هدفمندشان، قدر مسلم دوباره مات و بور شده و قیمتش را مضاعف خواهند پرداخت.
در هر حال بهقول برادر مسعود، رژیم نمیتواند خود را از سرنوشت محتوم سرنگونی نجات بدهد. چرا بهخاطر افشاگریهای کلان سازمان، و ضربات مهلکی که هر روزه از کانونهای شورشی و مردم معترض در چهار گوشه کشور، دریافت میکند، با این ترفندها و با آتش و بازی با منافع مردم و زیباییهای طبیعت کشور، نه تنها هیچ طرفی نمیبندند، بلکه با ارتکاب این جنایتها، به سقوط و سرنگونی شتاب بیشتری هم میدهد
و این آن چیزیست که دیکتاتورها هرگز قادر به درکش نبوده و نیستند!
میر طاهر - استکهلم
مسئولیت محتوای مطالب وارده برعهده نویسنده است