سرانجام تصویر منحوس محمد مقیسه‌ای معروف به ناصریان منتشر شد.
محمد مقیسه‌ای در یکی از روستاهای سبزوار به دنیا آمد. وی که قبل از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی به حوزه علمیه رفت، هیچ سابقه فعالیت سیاسی نداشت و بعد از روی کار آمدن خمینی به سرعت جذب نهادهای حکومتی شد. وی در سال 60 در شعبه‌های بازجویی و شکنجه در زندان اوین مشغول به کار شد و در همین سال به‌عنوان بازجو و شکنجه‌گر شعبه سوم بازجویی در زندان اوین به شکنجه و بازجویی متهمان مشغول شد.
مقیسه‌ای در زمستان سال 63 به‌عنوان دادیار ناظر زندان در زندان قزلحصار در کنار حسین شریعتمداری مشغول به کار شد و پس از انتقال زندانیان قزلحصار به اوین و گوهردشت در سال 65 با عنوان دادیار ناظر زندان به زندان گوهردشت رفت.
محمد مقیسه‌ای معروف به ناصریان در زندان گوهردشت ، در تابستان سال 66 در غیاب مسئول زندان (آخوند مرتضوی) با حفظ سمت دادیاری به‌عنوان مسئول موقت زندان گوهردشت مشغول به کار شد. وی در جریان قتل‌عام زندانیان سیاسی یکی از فعالترین و اصلی‌ترین مسئولان کشتار زندانیان سیاسی در مرداد و شهریور سال 1367 بود. مقیسه‌ای معتقد بود که حتی یک نفر از زندانیان هوادار مجاهدین خلق نباید زنده بماند و در تمام این مدت تلاش می‌کرد در حداکثر سرعت زندانیان حلق‌آویز شوند. این دژخیم در یکی از بندها به زندانیان گفته بود که خودش را به اسیران سربه‌دار آویزان می‌کرد تا زودتر تمام کنند و سری بعد را بدار بکشند.
محمد مقیسه در روز 15مرداد67 ناصر منصوری را که نخاعش قطع شده و امکان هیچ‌گونه تحرکی نداشت، با برانکادر از بیرون آورد و اعدام کرد. همچنین محسن محمدباقر که از دو پا فلج مادر زاد بود را در 18مرداد67 در منتهای قساوت و سنگدلی حلق‌آویز کرد.
سرانجام محمد مقیسه‌ای به پاس خونهایی که ریخت ـ در حالی که هیچ سابقه و سواد قضایی نداشت ـ به ریاست دادگاه انقلاب تهران رسید و بسیاری از زندانیان سیاسی را به مرگ یا احکام طولانی‌مدت محکوم کرد.
۲۳ فروردین ۱۳۹۰ (۱۳ آوریل ۲۰۱۱)، اتحادیه اروپا طی تصمیم ۳۲ مقام ایرانی از جمله محمد مقیسه را به‌دلیل نقشی که در نقض گسترده و شدید حقوق شهروندان ایرانی داشته‌اند، از ورود به کشورهای این اتحادیه محروم کرد.
محمد مقیسه‌ای در یکی از روستاهای سبزوار به دنیا آمد. وی که قبل از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی به حوزه علمیه رفت، هیچ سابقه فعالیت سیاسی نداشت و بعد از روی کار آمدن خمینی به سرعت جذب نهادهای حکومتی شد. وی در سال 60 در شعبه‌های بازجویی و شکنجه در زندان اوین مشغول به کار شد و در همین سال به‌عنوان بازجو و شکنجه‌گر شعبه سوم بازجویی در زندان اوین به شکنجه و بازجویی متهمان مشغول شد.
مقیسه‌ای در زمستان سال 63 به‌عنوان دادیار ناظر زندان در زندان قزلحصار در کنار حسین شریعتمداری مشغول به کار شد و پس از انتقال زندانیان قزلحصار به اوین و گوهردشت در سال 65 با عنوان دادیار ناظر زندان به زندان گوهردشت رفت.
محمد مقیسه‌ای معروف به ناصریان در زندان گوهردشت ، در تابستان سال 66 در غیاب مسئول زندان (آخوند مرتضوی) با حفظ سمت دادیاری به‌عنوان مسئول موقت زندان گوهردشت مشغول به کار شد. وی در جریان قتل‌عام زندانیان سیاسی یکی از فعالترین و اصلی‌ترین مسئولان کشتار زندانیان سیاسی در مرداد و شهریور سال 1367 بود. مقیسه‌ای معتقد بود که حتی یک نفر از زندانیان هوادار مجاهدین خلق نباید زنده بماند و در تمام این مدت تلاش می‌کرد در حداکثر سرعت زندانیان حلق‌آویز شوند. این دژخیم در یکی از بندها به زندانیان گفته بود که خودش را به اسیران سربه‌دار آویزان می‌کرد تا زودتر تمام کنند و سری بعد را بدار بکشند.
محمد مقیسه در روز 15مرداد67 ناصر منصوری را که نخاعش قطع شده و امکان هیچ‌گونه تحرکی نداشت، با برانکادر از بیرون آورد و اعدام کرد. همچنین محسن محمدباقر که از دو پا فلج مادر زاد بود را در 18مرداد67 در منتهای قساوت و سنگدلی حلق‌آویز کرد.
سرانجام محمد مقیسه‌ای به پاس خونهایی که ریخت ـ در حالی که هیچ سابقه و سواد قضایی نداشت ـ به ریاست دادگاه انقلاب تهران رسید و بسیاری از زندانیان سیاسی را به مرگ یا احکام طولانی‌مدت محکوم کرد.
۲۳ فروردین ۱۳۹۰ (۱۳ آوریل ۲۰۱۱)، اتحادیه اروپا طی تصمیم ۳۲ مقام ایرانی از جمله محمد مقیسه را به‌دلیل نقشی که در نقض گسترده و شدید حقوق شهروندان ایرانی داشته‌اند، از ورود به کشورهای این اتحادیه محروم کرد.
