«در پیشخوان شریعت
با طیلسان دین
این سرای سرقت‌شده را
با کدامین حفره‌ی سیاه بلعیده‌اند
که نوروز و شادی
شرم زندگانی‌اند؟»
«نوروز» و «زندگی» در ایران آخوندزده همواره در جنگ فرسایشی با «اقتصاد» هستند. نوروز و زندگی توسط حاکمیت به‌گروگان گرفته شده‌اند، اقتصاد هم در ید لاکچری‌خواران طبقه‌ی حاکم و سلطه‌ی سیاسی‌شان برای کوبیدن بر سر نوروز و زندگی است.
سال‌به‌سال زندگی به‌معنی واقعی‌اش برای مردم ایران بیشتر به یک رؤیا تبدیل می‌شود. زندگی وقتی به عید نوروز می‌رسد، دلهره‌های اکثریت مادران و پدران برای پاسخگویی به تمناهای شادی‌آفرین بچه‌ها مثل آوار بر سرشان خراب می‌شود و از عید و نوروز و شادی‌هایش شرمگین می‌شوند.
قید و بندهایی که حاکمیت آخوندی به دست و پای زندگی مردمان می‌تند، ذهن و ضمیر مردم را در زنجیرهای گرانی، بیکاری، حاشیه‌نشینی، زباله‌گردی و گذشتن از جلوه‌های سنتیِ نوروز، گرفتار می‌کند.
نظام و حاکمیتی که دهه‌هاست دجال‌گرانه شعارهای ضد سرمایه‌داری سرمی‌دهد، بسا بیش از نظام‌های سرمایه‌داری، پول را به دست‌مایه‌ی تباهیِ انسان، اخلاق و مناسبات اجتماعی تبدیل کرده است. نظامی که بیشترین فاصله‌ی طبقاتی در تاریخ ایران را با سرکوب سیاسی پیوند زده است. نظامی که بیشترین بودجه‌های سالیانه را به حوزه‌های آخوندی و مراکز مذهب حکومتی و دوایر وابسته به بیت ولی فقیه اختصاص می‌دهد، اما سفر نوروزی را این‌گونه به کام میلیون‌ها ایرانی زهر می‌کند:
«هزینه‌های هتل‌ها برای مسافران خارجی در نوروز، در حد رایگان تعریف می‌شود، ولی این مبلغ برای میلیون‌ها نفر از مسافران داخلی به‌نوعی دست‌نیافتنی محسوب می‌شود»[۱].
نظام ملایان با حداکثر چپاول‌گری از سفره‌ها، سپرده‌ها و حقوق‌بگیران ایرانی، ۶۰میلیارد دلار در سوریه برای توسعه‌طلبی و تجاوزگری هزینه کرده است، ولی در ایام عید نوروز، «اقامت در هتل برای قشر متوسط و ضعیف جامعه به یک رؤیای لاکچری تبدیل شده و بیش از ۹۰درصد مردم ما، توان اقامت در هتل‌های ۴ یا ۵ستاره را ندارند و سفر نوروز به چادرخوابی و خودروخوابی ختم می‌شود»[۲].
در ایران آخوندزده که حفره‌ی سیاه حفظ نظام، زندگی را با تمام جلوه‌ها و آرزوهایش می‌بلعد، عید نوروز از همان آستانه‌ی آمدنش به دیوارهای تورم، خط فقر، اقلام نوروزیِ اجاره‌یی و گذشتن از خیر تمناهای طبیعیِ تحویل سال برمی‌خورد:
«در سال ۱۴۰۳ قیمت برخی اقلام خوراکی نسبت به سال گذشته افزایش بیش از ۵۰درصدی داشته است. نرخ تورم سالانه در سال ۱۴۰۳ هم‌چنان بالا بوده. این موضوع بر هزینه‌های خرید عید، سفرهای نوروزی و حتی رسوم سنتی مانند خانه‌تکانی تأثیر گذاشته است... هزینه بلیت هواپیما برای مسیر تهران به مشهد برای یک خانواده ۴نفره ۱۲میلیون و ۳۸۳هزار تومان است. هزینه یک سفر متوسط برای یک خانواده ۴نفره در سال ۱۴۰۴ نسبت به سال گذشته بیش از ۴۰درصد افزایش یافته است.»[۳]
مشاهده می‌شود که عید و نوروز هم هم‌چون حقوق بشر، هم‌چون حقوق سیاسی و اجتماعی و اقتصادیِ مردم ایران، هم‌چون آزادی و دموکراسی در حال مقاومت و نبرد با اشغال‌گران ایران و قاتلان زندگی، قاتلان حقوق بشر و قاتلان حقوق مسلم انسانی هستند. این ایران‌زمین است که «می‌جنگد برای نان همه / برای عشق و برای آزادی»[۴]
پی‌نوشت:
[۱] روزنامه آرمان امروز به‌نقل از رئیس جامعه‌ی حرفه‌یی هتل‌داران ایران ، ۲۲ اسفند ۱۴۰۳
[۲] همان
[۳] آرمان امروز، گزارش خبری «اقتصاد نوروز»
[۴] از زنده‌یاد یانیس ریتسوس شاعر معاصر یونان
