از اولین ساعت‌های بامداد روز یکشنبه ۲۷آبان ۹۷ کارگران به‌جان آمده مجتمع نیشکر هفت‌تپه خوزستان برای چهاردهمین روز متوالی به خیابانها آمده و با تجمع در مقابل فرمانداری منطقه، خواهان احقاق حقوق به یغما رفته خود شدند.
شمار کارگران معترض و خانواده‌هایشان که اینک از حمایت دیگر اقشار و طبقات شهر خود و دیگر مناطق کشور نیز برخوردار هستند، سر به هزاران تن می‌زند.
حضور زنان آگاه و قهرمان در صفوف تظاهرکنندگان، نمود چشمگیری دارد.
در شرایطی که رژیم سرکوبگر آخوندها با اعزام نیروی ویژه تلاش می‌کند حرکت کارگران معترض را متوقف کند، موج حمایت از سوی رانندگان کامیون کشور که خود نیز در یک اعتصاب طولانی به‌سر می‌برند همراه با حمایت رو به رشد معلمان آزاده کشور، همراه با بازاریان و کسبه و دانشجویان، به‌مثابه یک کمربند ایمنی، پیرامون کارگران حق‌طلب و پیشتاز هفت‌تپه وارد صحنه شده است.
همزمان با اعتصاب و تظاهرات کارگران مجتمع نیشکر هفت‌تپه، کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز نیز در اهواز نهمین روز اعتصاب خود را آغاز کرده و خواهان رسیدگی به وضعیت خود هستند.
نان، کار، آزادی، اداره شورایی
«نان،کار، آزادی، اداره شورایی» مهمترین شعار این روزهای کارگران هفت‌تپه است که از سوی آنان به گوش می‌رسد. آنها همچنین شعار می‌دادند «نان، کار، آزادی، پیروزی نهایی»!
کارگران در پیگیری حقوق به سرقت رفته خود همچنین شعار می‌دهند:
«نه تهدید، نه زندان، دیگر اثر ندارد»!
روز گذشته زنان قهرمان هفت‌تپه شعار می‌دادند: «ما صدقه نمی‌خواهیم، ما حق خودمان را می‌خواهیم»!
زنان دلیر در برابر فرمانداری شهر شوش رودروی نیروهای سرکوبگر رژیم شعار دادند «فرماندار شرمت باد، ننگت باد»!
مأموران سرکوبگر آخوندها تلاش کردند با ضرب‌وشتم کارگران در روزهای ۲۶ و ۲۷آبان را از پیگیری خواسته‌های خود بازدارد. در این جریان دست یکی از کارگران را شکستند و برخی دیگر را مجروح کردند، کارگر مجروح با نشان‌دادن دست شکسته خود گفت: «این مابه‌ازای ۴ماه حقوق پرداخت نشده یک کارگر است که حق و حقوق کار انجام شده خودش را می‌خواهد».
یکی از کارگران که مورد ضرب‌وشتم نیروهای سرکوبگر رژیم قرار گرفته است
مردم قهرمان هفت‌تپه در تظاهرات امروز شعار می‌دادند: «مرگ بر ستمگر، درود بر کارگر»!
همزمان با تنظیم این گزارش و هم‌پای حمایت عملی معلمان، بازاریان و کسبه و دانشجویان همشهری کارگران هفت‌تپه‌ای، یک موج قوی اینترنتی نیز در حمایت از کارگران قهرمان هفت‌تپه آغاز شده که با عنوان «من یک هفت‌تپه‌ای هستم» پیوستگی خود با کارگران هفت‌تپه را از طریق شبکه‌های اجتماعی به گوش کارگران معترض و دیگر هموطنان رساندند.
جمعی از مردم با پلاکاردهای «من یک هفت‌تپه‌ای هستم»!
یک راننده کامیون با پلاکارد «من یک هفت‌تپه‌ای هستم»!
وضعیت مجتمع نیشکر هفت‌تپه
مجتمع نیشکر هفت‌تپه، بزرگترین مجتمع تولید شکر کشور است که پیش از این یکصدهزار هکتار زمین زیرکشت نیشکر داشته و بنا به آمار رسمی شرکت، حداقل ۵۷۰۰نفر پرسنل دارد و در کنار تولید شکر از ساقه نیشکر، چندین کارخانه جانبی مانند کارخانه‌های تولید کاغذ و کارخانه تولید دستمال کاغذی و کارخانه تولید خوراک دامی و... نیز دارد که از پسماند ساقه نیشکر، محصولات خود را تولید می‌کنند. با خوابیدن کارخانه نیشکر هفت‌تپه که بر اثر غارتگری حکومت رو به ورشکستگی نهاده، گردش کار این کارخانه‌ها نیز دچار اخلال می‌گردد.
در شرایط فعلی همبستگی تمامی اجزای خانواده نیشکر هفت‌تپه از کارگران اعتصابی به یک ضرورت حیاتی تبدیل شده است.
مجتمع نیشکر هفت‌تپه ابتدا در مالکیت دولت بود، پس از آن که رژیم برای پرکردن جیب پاسداران و سران رژیم تعرفه بر واردات شکر را برداشت و افرادی هم‌چون آخوند مکارم (سلطان شکر) از واردات نیشکر سودهای میلیاردی به جیب زدند، رژیم کارخانه نیشکر هفت‌تپه را که دیگر رمق چندانی برای آن باقی نمانده بود و کارگرانش به روز سیاه نشسته بودند به وابستگان و آقازاده‌های باندهای خود بخشید و اینان نیز با استفاده از رانت‌های حکومتی میلیاردها یورو وام به حساب این مجتمع گرفته و سپس در هزارتوی دزدبازار این نظام ناپدید شدند و اکنون در ادامه این غارتگریها، باندهای مافیایی اینک تلاش می‌کنند با بالاکشیدن دستمزد کارگران این مجتمع، این مجتمع عظیم را که در شمار سرمایه‌های ملی این کشور است به نابودی کامل بکشانند و به این قیمت، در آخرین دوره حیات شوم خود، جیب‌هایشان را این‌گونه پر کنند.
حرکت کارگران، ضامن نجات صنایع کشور
کارگران نیشکر هفت‌تپه با اعلام درخواست حقوق حقه خود و تعیین‌تکلیف نهایی مالکیت این شرکت که در حقیقت حاصل عمر و زندگی و تلاش کارگران آن است، بخشی از صنایع کشور (کارخانه‌های همبسته در مجتمع نیشکر هفت‌تپه) را از نابودی کامل نجات می‌دهند.
از این رو روشن است که این حرکت کارگران تنها یک حرکت ساده صنفی نیست بلکه حرکتی است در جهت نجات صنایع کشور از نابودی کامل.
کارگران طرح می‌کنند که اداره شورایی صنایع و ورود کارگران به حوزه مالکیت این صنایع اینک تنها راه نجات بقایای صنایع کشور است و این امری است که روشن است تا حاکمیت آخوندی برقرار است، باندهای غارتگر آن هرگز به چنین راه‌حلی تن نمی‌دهند.
حمایت از حرکت کارگران نیشکر هفت‌تپه اینک یک وظیفه ملی و یک حرکت میهنی در جهت حمایت از خواسته‌های تمامی آحاد مردم و جمیع طبقات رنجدیده و به‌پاخاسته است.
