خامنهای در روز ۱۹دی ۹۷ در جمع ایادی حکومتی ادعا کرد که نظام «تحریمهای جاری را پشت سرخواهد گذاشت» و این تحریمها «صددرصد به نفع مردم ایران(بخوانید حاکمیت ولایت فقیه) تمام میشود».
خامنهای در جریان تحریمهای جهانی علیه برنامه اتمی هم مدعی بود که تحریمها به نفع حکومتش تمام خواهد شد.
علی خامنهای مضمون این حرف و ادعا را چه در زمان دولت احمدینژاد و چه در زمان دولت آخوند حسن روحانی بارها تکرار کرده است. او از ابتدای شروع تحریمها نه تنها به کرات گفته است تحریمها اثرگذار نیستد، بلکه تلویحا وجود تحریمها را هم نعمت دانسته است.
خامنهای در خطبههای نمازجمعه ۱۴بهمن سال ۹۰ گفت: «بهگفته غربیها هدف اصلی تحریم ملت ایران عقبنشینی این ملت از مواضع هستهای است و چون این نظام و این مردم از دستاوردهای پرافتخار هستهای خود عقبنشینی نمیکنند بنابراین این تحریم در نهایت موجب شکستهشدن هیبت تهدیدهای غرب در چشم ملتهای منطقه و جهان میشود و عزت و قدرت ملت ایران را در افکار عمومی جهان بیشتر میکند، بنابراین تحریم از این جهت هم به نفع ماست».(سایت همشهری آنلاین ۱۴بهمن ۹۰)
او در اول فروردینماه سال ۹۱ در مشهد هم گفت: «کشورهایی که امروز ملت ایران را تحت تحریم قرار دادهاند، خودشان گرفتار مشکلات اقتصادی بهمراتب سختتر، سنگینتر و غیرقابلحل هستند. غربیها علاوه بر مشکلات اقتصادی خود، گرفتار برخی مشکلات ناشی از تحریم ایران نیز شدهاند. این در حالی است که آنها برای مشکلات خود راهحل ندارند، اما ایران برای مشکلات اقتصادی خود راهحل دارد».(سایت خامنهای ۱فروردین ۹۱)
مورد دیگر از ادعاهای او در مورد بیاثر بودن تحریم اظهارات او در سال ۹۲ در مشهد است که گفت: «تحریم موجب شد که نیروهای درونی و ظرفیت عظیم ملت ایران فعال شود، استعدادهایی بروز کند و کارهای عظیمی تحقق پیدا کند که اگر تحریم نبود، این کارها اتفاق نمیافتاد. ما به برکت تحریم توانستیم به کارهای بزرگی دست بزنیم؛ جوانان ما توفیقاتی به دست بیاورند که اگر تحریم نبود، ما به این توفیقات یقیناً دست پیدا نمیکردیم».(سایت خامنهای ۲فروردین ۹۲)
این اظهارات خامنهای در مورد بیاثر بودن تحریمها در شرایطی بود که در اواخر دولت احمدینژاد با اذن خامنهای و از طرف یکی از«محترمین منطقه» رژیم دستبهدامن آمریکا برای مذاکره شد و مذاکراتی را با واسطهگری دولت عمان در این کشور با آمریکا انجام داد.
در پاییر سال ۹۲ نیز با اجازه خامنهای دولت روحانی مذاکره علنی در مورد برنامه هستهای را شروع کرد که سرانجام به قرارداد برجام منتهی شد.
در زمینه علت روی آوردن حاکمیت به برجام، اخیراً خامنهای با صراحت اذعان کرد دلیل عقبنشینی خفتبار از برنامه اتمی و پذیرش برجام دلیل اقتصادی بود یعنی تحریمهایی که خامنهای مدعی بیاثر بودن آنها بود و اکنون نیز چنین ادعای ابلهانهای را تکرار میکند.
اهمیت رفع تحریمها برای خامنهای آنچنان بود که در ۱۹بهمن سال ۹۳ خطاب به دولت روحانی و مذاکرهکنندگان هستهای گفت: «باید از طریق مذاکرات تحریم برداشته بشود».
در دوم خرداد ۹۷ هم در مراسم افطاری سردمداران حاکمیت گفت: «اینکه میگویند در قضیه برجام، آمریکا از نظر اخلاقی و آبرو شکست خورده. آیا ما مذاکره کردیم که آمریکا بیآبرو شود یا مذاکره کردیم که تحریمها برداشته شود؟ حالا هم که گفتهاند تحریمهای ثانویه هم برمیگردد».(سایت خامنهای ۲خرداد ۹۷)
به نظر میرسد ولیفقیه ارتجاع بیش از حد حافظهاش را از دست داده و فراموش کرده که خودش تأکید کرده است علت سرکشیدن جامزهر اتمی خفگی اقتصادی در اثر تحریمها بود.
زیرا آنقدر مسأله خفگی اقتصادی و اثرگذاری تحریمها در اقتصاد به بنبست رسیده جدی بود که بهرغم مخالفت دلواپسان باندش در زمینه مذاکرات اتمی، عملاً و بارها در مقابل دلواپسان باندش موضعگیری کرد و از مذاکرات دفاع و از دستاندرکاران «مومن» و «معتقد» آن هم حمایت کرد.
سؤال این است که بهرغم اظهارات و اقدامات قبلی رژیم و اظهارات خامنهای در مورد رفع تحریمها، چرا خامنهای ساز بیاثر بودن تحریمها را کوک میکند؟
این اظهارات خامنهای را باید در بستر ناامیدی سردمداران رژیم از بیاثر بودن تلاشهای مأیوسانه در جهت مقابله با تحریم و ناامیدی از کارآمد بودن سازوکار ویژه اروپا ارزیابی کرد.
این ناامیدی بهگونهای است که جواد ظریف و عباس عراقچی، ۲نفر اصلی دستاندرکار مذاکرات با اروپا، به صراحت آن را ابراز کردهاند.
اکنون که ولیفقیه ارتجاع میداند که هیچ راه کار جدی برای مقابله این تحریمها وجود ندارد و اگر سازوکار ویژه اروپا هم عملی شود حداکثر فایدهاش تبادل کالا با کالا و یا نفت در مقابل غذا است و هیچیک از بحرانهای گریبانگیر نظام را حل نمیکند، ادعا میکند که تحریمهای جاری پشت سر گذاشته خواهد شد و «دولت جمهوری اسلامی میتواند کاری کند که این تحریمها صددرصد به نفع ملت تمام شود».
این ادعای خامنهای در شرایطی است که به اذعان بسیاری از مهرههای حکومتی خصوصاً کارشناسان اقتصادی تحریمهای جدید بهمثابه باتلاقی است که برونرفت از آن بسیار مشکل و حتی ناممکن است.
مقامات دولت آخوند روحانی نیز هر چه تلاش میکنند راهحل و برونرفتی از این باتلاق پیدا کنند موفق نمیشوند، تا جایی که جواد ظریف هم از راهکار اتحادیه اروپا ناامید شده است و ناگزیر شده است برخلاف سیاست باند روحانی و باندش که آویختن به دامن غرب و اروپا است، راهی هند شود تا بلکه با وطنفروشی بتواند روزنهای برای نفس کشیدن اقتصاد خفه شده پیدا کند.
رویکرد خیالپردازانه خامنهای در زمینه نعمت تحریمها نمیتواند هیچ مسألهای از حکومت و اقتصاد درهمشکسته آن حل کند. آنچنان که چنین رویکردی در گذشته هم کارساز نبود.
تنها خاصیت این اظهارات ابلهانه این است که ولیفقیه ارتجاع را مضحکه خاص و عام و بهویژه مضحکه مردم ایران میکند.
مردمی که با اعتراضات و قیامهای خود عزم جزم کردهاند تا نظام فاسد ولایت فقیه را ریشهکن و خودشان را از شر این رژیم خلاص کنند.