منظور از سرمایه‌ٔ عبور از جناح‌ها یا باندهای حاکمیت آخوندی چیست؟
منظور، آزاد کردن ذهن و انتظار از هر گونه دل‌بستن به اصلاح و تغییر در درون حاکمیت است.
منظور، باز شدن چشم به تضاد اصلی و جنگ اصلی در ایران‌زمین است.
منظور، آزاد نمودن انرژی برای تلاش و تکاپو جهت تغییر بنیادین به جانب آزادی و دموکراسی است.
چرا بر عبور همه‌جانبه از جناح‌های حاکمیت تأکید داریم؟ چون ما از یک مسیر و تجربهٔ آزموده شده طی ۴۶ سال آمده‌ایم. عنوانی تحت نام دروغین «اصلاح‌طلب» می‌خواهد ساختار همین نظام با تمام جنایت‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی‌اش بماند و فرم اداره‌ٔ آن قدری رنگ و جلا داده شود.
با وجود عبور اکثریت مردم ایران از کلیت نظام، واقعیت این است که در جهان رسانه، عده‌یی تلاش دارند افکار و اذهان را از پرداخت بهای قیام برای سرنگونی، به راه‌کار اصلاح حاکمیت با نگه‌داشتن همین ساختار سوق دهند.
در همین راستا، رسانه‌های حکومتی وقتی از اولویت سخن می‌گویند و می‌نویسند، منظورشان حفظ حاکمیت تحت عنوان دروغین «انسجام ملی» است. کما این‌که پزشکیان در جدیدترین اظهاراتش در ۱۱ مهر ۱۴۰۴ گفت: «اولویت ما سیاست مد نظر مقام معظم رهبری است.»
کارگزاران و رسانه‌های حکومتی، «ملی» را عوام‌فریبانه برای نگهداریِ حاکمیت خرج می‌کنند. اینان هرگز به اولویت «آزادی» و «معیشت» و «رفاه عمومی» بر اوجب واجبات نظام» نزدیک نمی‌شوند. اینان به بیان کلیِ «اولویت مردم» و «مشکل معیشت مردم» بسنده می‌کنند. به این تعبیر از اولویت در روزنامهٔ حکومتی آرمان امروز به‌تاریخ ۹ مهر ۱۴۰۴ درباره‌ٔ تخاصم دو باند حاکمیت توجه کنید: «اولویت آنان چیست؟ منافع مردم یا منافع گروهی یا شخصی؟ آینده کشور یا آینده سیاسی خودشان؟»
این رسانه‌ها هنوز در این اوهام سیر می‌کنند که گویی مردم ایران پس از چهار قیام نافیِ کل حاکمیت، هنوز متأثر از سخنان کارگزاران نظام ملایان هستند. اینان حتی جدیدترین شعار بازنشستگان در کف خیابان‌ها را به روی خود نمی‌آورند: «اصلاح‌طلب! اصول‌گرا! ــ ایرانو بردی قهقرا». از این‌رو رسانه‌ٔ حکومتی در وصف چند و چون «زرگریهای» باندی، ادعا دارد که «مردم را سردرگم می‌سازد»:
«دوگانگی در گفتار و رفتار، نه تنها انسجام تصمیم‌گیری را تضعیف می‌کند، بلکه مردم را در فهم واقعیتها سردرگم می‌سازد».
اما از آنجا که همواره «بی‌مایه فطیر است»، ماهیت دعواهای باندهای ثروت و قدرت حکومتی، حتی برای رسانه‌های مبلغ‌شان هم، در منتهای یأس رو شده است:
«آنچه در فضای سیاسی کشور دیده می‌شود، چیزی جز جنگ زرگری میان برخی چهره‌های اصول‌گرا و اصلاح‌طلب نیست؛ جدالی بی‌ثمر».
مشاهده می‌شود که به‌راستی عبور از تمام باندهای حاکمیت ملایان، ضمن بلوغ شعور سیاسی، سرمایه‌یی ملی و انسانی برای استفاده در جنگ اصلی میان اکثریت مردم ایران و مقاومت ایران از یک‌طرف و تمامیت حاکمیت ولایت فقیه از طرف دیگر است. تمام رسانه‌های حکومتی از هر دو باند و برخی تلویزیونهای فارسی‌زبان، در تلاش مداومند تا این جنگ اصلی رو نیاید، رسانه‌یی نشود و قطب راهنمای خط‌مشی اصولیِ سرنگونیِ حاکمیت، در غبار سانسور و تحریف بماند. تلاش اینان این بوده و باشد که جنگی «زرگری» را با بیشترین تبلیغ، به فضای رسانه‌یی ببرند تا میان جامعه و راهنمای جنگ اصلی با حاکمیت، حائل ایجاد کنند. به‌همین دلیل، روشنگری برای کنار زدن این پرده‌پوشیِ رسانه‌یی، تلاش و تکاپویی ملی و انسانی و تاریخی در راستای شفاف نمودن صحنه‌ٔ سیاسی ایران برای تمرکز حداکثری بر جنگ و نبرد اصلی است.
