«تاب آوری» به‌معنای «ظرفیت [انسان] برای مقاومت در برابر استرس و فاجعه» که واژه‌ای است مرکب که بیشتر در روانشناسی مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ عجبا که این روزها به وفور به ادبیات رژیم راه‌یافته و رواج خاصی پیدا کرده است. تاب آوری اجتماعی، در قبال خط‌فقر، تاب آوری در برابر بیکاری، تاب آوری مقابل کرونا، زلزله، سیل و الخ...
دم بر نیاوردن معنای تاب آوری اجتماعی
مهره‌ها و رسانه‌های رژیم این واژه را نیز مثل بسیاری از کلمات فارسی قلب و از معنای اصلی خود تهی کرده‌اند؛ و آن‌را معادل «دم برنیاوردن و اعتراض نکردن در قبال هر آنچه رژیم بر سر مردم می‌آورد» به‌حساب آورده و بکار می‌گیرند. اما اکنون که تاب‌آوری کذایی خدشه برداشته، عوامل حکومت برای هشدار نسبت اعتراضات و خیزش مردم در برابر سرکوب و اختناق و ظلم و جور حاکمیت، به‌جای عصیان و قیام از این واژه «شیک» مدد می‌گیرند تا «نه سیخ بسوزد و نه کباب» به این معنی که آژیر خطر وضعیت بحرانی و خطر اعتراضات اجتماعی را بکشند اما نه آن‌چنان که کسی فکر کند خبری شده‌است!
ناهنجاریها و مشکلات اجتماعی، نکته اساسی
اظهارات غلامرضا انصاری، قائم‌مقام حزب موسوم به اتحاد ملت ایران اسلامی و عضو اسبق به‌اصطلاح شورای شهر تهران از این نظر نمونهٴ گویایی است. وی که به‌شدت نگران «مدیریت بحرانهای اقتصادی در دوران پساکرونا» و «تاب‌آوری در بحرانها» و «همکاری مطلوب مردم با مجموعه نظام سیاسی و اجتماعی» در دوران پساکروناست هشدار خود را در لفافهٔ واژه‌هایی نظیر آنچه شرحش رفت، می‌پیچد و می‌گوید:
«برای مدیریت بحرانهای اقتصادی در دوران پساکرونا به شرایطی نیاز داریم تا رابطه دولت - ملت را مجدداً باز تعریف کنیم و بر اساس اصولی که در قانون اساسی ما وجود دارد و مباحث استقلال و آزادی و عدالت در چهارچوبهای قانونی مشخص و تعریف شده در کشور عملیاتی کنیم. تا ارتباط دولت و ملت رابطه‌ای معقول و ارگانیک نباشد همراهی و همکاری مردم با مجموعه نظام سیاسی و اجتماعی به‌طور مطلوب نخواهد بود قطعاً در چنین شرایطی نه ظرفیت‌های داخلی ما جوابگوی تاب‌آوری‌مان در بحرانها خواهد بود و نه امکان استفاده از ظرفیت‌های بالقوه در فضای بینالملل وجود خواهد داشت». (آرمان ملی ۳خرداد ۹۹)
معنای این سطور این است که تاب و تحمل مردم در قبال بحرانهای جاری پایان یافته و صبر در برابر زورگویی و ستم رژیم به انتها رسیده است. زنهار که خطر قیام قریب‌الوقوع است و اگر بار دیگر رخ دهد، از «چوب زیر بغل‌های» خارجی نیز کاری ساخته نیست. پس باید رژیم را کمی معقول و چهره‌اش را با «استقلال و آزادی و عدالت» از آن نوعی که «در قانون اساسی ارتجاع وجود دارد» بزک کنیم.
انصاری مهرهٔ باند مغلوب با یادآوری «شرایط حال حاضر و ابر چالش خروج آمریکا از برجام و تحریم‌هایی که علیه ما [رژیم] وضع کرده‌اند و از طرفی بحران کرونا که دامنگیر کشور شده است» تأکید می‌کند که «قطعاً تغییرات اجتماعی و سیاسی و اقتصادی در این دوران و پس از سپری شدن اپیدمی خطرناک کرونا» دامن رژیم را خواهد گرفت. و سپس هشدار می‌دهد:
«یکی از نکات اساسی که می‌توان روی آن نظر داد ناهنجاریها و مشکلات اجتماعی است».
تاب تحمل کردن رژیم به آخر رسیده است
روحانی رئیس‌جمهور ارتجاع نیز که همواره تلاش می‌کند همه چیز را «گل و بلبل» نشان دهد، اینک جا‌به‌جا مردم را به تاب‌آوری فرامی‌خواند و می‌گوید:
«در این شرایط شرایط سختی است در این شرایط سخت هم باید تحمل ما برود بالا تاب‌آوری ما برود بالا! صبر ما برود بالا! ما خودمان را برای شرایط بد هم باید آماده بکنیم حالا که می‌خواهیم برای شرایط بد خودمان را آماده بکنیم یعنی با بد بینی نگاه کنیم یعنی بگوییم این شرایط ممکن است تا تابستان هم طول بکشد.(شبکه خبر ۱۴اردیبهشت ۹۹)
روحانی و سایر عوامل نظام آب در هاون می‌کوبند. زیرا توده‌های مردم دیر زمانی است تاب تحمل این رژیم ضدبشری را از دست داده‌اند و چارهٔ کار خود را یافته‌اند.
