رژیم دیکتاتوری حاکم بر ایران برای مقابله با قیام مردم ایران پیوسته طرح‌های سرکوبگرانه جدیدی تنظیم و به نهادهای تابعه ابلاغ می کند.
در یک سند عملیاتی مرکز فرماندهی و کنترل نیروی انتظامی، این مرکز اعتراض‌های مردمی را در سه وضعیت به شرح زیر تعریف کرده است.
در این وضعیت نیروهای مرکز مزبور باید به اقدامات مشخصی در برابر تشکیل تجمعات غیر مجاز آرام دست بزنند
در وضعیت دوم همین نیروها باید در مقابله با تجمع‌های غیرمجاز به اقدامات انتظامی مبادرت کنند.
در وضعیت سوم نیروهای سرکوبگر رژیم باید به کنترل اغتشاش اقدام کنند.
بر اساس این دسته بندی، قیام مردم ایران مشمول وضعیت ۳ می‌شود.
نکته مهم اینکه این ابلاغیه عینا روز شنبه ۲۴آبان۹۸ درون رژیم ابلاغ و جاری شده است.
رژیم وضعیت را قرمز امنیتی اعلام کرد و نیروی انتظامی که توان مقابله با قیام مردم ایران را در خود نمی دید فرماندهی سرکوب را به سپاه تحویل داد و سپاه نیز وضعیت را قرمز یا بحرانی اعلام کرد.
در وضعیت بحرانی یا قرمز نیروهای رژیم خود را آماده مقابله با مردمی می کنند که تاسیسات و اماکن حیاتی کشور را آزاد کرده و مراکز نظامی و انتظامی و اطلاعاتی رژیم را اشغال می‌کنند.
در این شرایط سپاه با تمامی نیروهای خود و به دستور فرماندهی کل قوا (یعنی شخص خامنه‌ای) وارد عمل می‌شوند.
اما چنانچه قیام گسترش پیدا کند شورای عالی امنیت ملی تصمیم اساسی‌تری خواهد گرفت.
وقایع قیام آبان۹۸ نشان داد که رژیم دیکتاتوری حاکم بر ایران تا آخرین مرحله این طرح را اجرا کرده است و این یعنی اینکه مردم ایران در قیام آبان۹۸ موفق شدند تمامی قدرت نیروی سرکوبگر رژیم را به چالش کشیده و به خیابان‌ها بیاورند.
به این ترتیب مردم ایران در یک هماوردی سنگین موفق شدند حد اکثر توان دشمنشان را ارزیابی کنند. این یکی از دستاوردهای مهم و بزرگ قیام آبان۹۸ است که در قیام‌های بعدی نتایجش بیشتر روشن خواهد شد.
