مردم به‌پاخاسته ایران، طبق سنت‌های به جامانده از انقلاب ضدسلطنتی ـ چهلم شهیدان را در قیام ۱۴۰۱گرامی داشته و سنت‌های جدیدی بر آن افزودند.
تا پیش از جریان‌وار برگزار شدن چهلم شهیدان سرفراز انقلاب دموکراتیک مردم ایران، دستگاه شیاد و دروغ‌پرداز آخوندی به روش ثابت و لو رفتهٔ خود، خونهای بر کف خیابان ریختهٔ آنها را کتمان می‌کرد. پروپاگاندای کثیف برآمده از ذهن فاسد جلادان، با بلاهت تمام می‌کوشید با کاربرد سناریوی نخ‌نمای «کشته‌سازی»! از اساس منکر این خونها شود. اگر نشد از خود سلب مسئولیت کند. اگر آن هم ممکن نشد، با ترفندهای رسانه‌یی و گردو‌خاک‌های آن‌چنانی به لجن‌مال کردن آن خونهای پاک بپردازد
برپایی مراسم چهلم برای شهیدانی مانند «ژینا امینی»، «نیکا شاکرمی»، «اسماعیل مولودی»، «سیاوش محمودی»، «مهسا موگویی»، «حنانه کیاکجوری»، «حدیث نجفی» و دیگر شهیدان آن قیام به‌یادماندنی، رودرویی مردم با حکومت را به‌دنبال داشت و خون تازه‌یی در شریانهای جامعهٔ در حال غلیان ایران پمپاژ کرد.
خلق زحمتکش و مظلوم «زاهدان، سراوان و ایرانشهر» نیز در چهلم و سومین روز قیام سراسری با خیزش قهرمانانهٔ خود نگذاشتند خونهای عزیزانشان بر روی زمین بماند. آنها با شعارهای «می‌کشم می‌کشم آن‌که برادرم کشت» و شعار «توپ تانک فشفشه/ خامنه‌ای باید گم بشه» و «مرگ بر خامنه‌ای»، خونهای به‌ناحق فرو ریخته را دوباره شعله‌ور کردند و شعله‌ور نگاه‌داشتند.
***
در این گزارش به چند مراسم چهلم و نقش تأثیرگذار آنها در قیام سراسری اشاره می‌کنیم:
ژینا امینی
در چهلمین روز شهادت ژینا امینی، زادگاه او، سقز شهر شورش و قیام بود. در این روز به‌رغم آمادگی امنیتی حکومت و بستن راههای ورودی به آرامستان «آیچی»، دهها هزار نفر خود را به مزار ژینا رساندند. شعارهای «مرگ بر دیکتاتور»، «ما همه مهسا هستیم بجنگ تا بجنگیم» و «آزادی آزادی آزادی» آسمان شهر را سرشار از شور انقلابی، رزم‌آوری، سرزندگی و نشاط کردند.
مردم سقز آمدند تا به جهان نشان دهند که قیام ایران از روزهای نخستین شکل‌گیری آن نیرومندتر است. با این‌که ۴۰۰ خون پاک از پیکر آن جاری است و هزاران تن از قیام‌آفرینان دستگیر شده‌اند ولی قیام بی‌وقفه در حال رویش و زایش است.
در این روز برای همدردی با سقز قهرمان، قیام در ۵۸ شهر ایران نیز جریان داشت. در تهران ۴۵ نقطهٔ شهر کانون جنگ و گریز خیابانی بود. ۳۵بازار و بازار بورس و ۲پالایشگاه با اعتصاب خود به قیام‌آفرینان پیوستند. تظاهرات پزشکان با «شعار مرگ بر خامنه‌ای» در مقابل سازمان نظام پزشکی یکی از صحنه‌های قیام در این روز بود.
دانشجویان آزاده در این روز در ۶۱ دانشگاه کشور پرچم قیام را در اهتزاز نگهداشتند.
سیاوش محمودی
مراسم چهلم سیاوش محمودی شهید قیام، در بهشت زهرا تهران، سه‌شنبه ۱۰آبان ۱۴۰۱ انجام شد. شرکت‌کنندگان با شعارهای کوبنده خود یاد و راهش را گرامی داشتند.
شعارهای آنان انعکاسی از خشم بی‌پایان مردم ایران نسبت به حکومت قاتل و ولایت باطل خامنه‌ای بود:
«قسم به خون یاران، ایستاده‌ایم تا پایان
تجاوز توی زندان، این هم بود توی قرآن؟
این همه سال جنایت مرگ بر این ولایت
مرگ بر دیکتاتور
این همه سال جنایت مرگ بر این ولایت، خامنه‌ای قاتله ولایتش باطله
سیاوش عزیزم خونت رو پس می‌گیرم
مهسا حدیث سیاوش، ایران مثل آتش
این گل پرپر شده، هدیه به میهن شده»
مهسا موگویی
مراسم چهلم مهسا موگویی در فولادشهر اصفهان در روز پنجشنبه ۱۲آبان شهر تبدیل به میدان جنگ شد. مأموران خامنه‌ای به سوی مردم شلیک کردند، جوانان شورشگر با سنگ به آنان پاسخ دادند.
حنانه کیاکجوری
چهارشنبه ۱۱ آبان‌ماه ۱۴۰۱، مردم و جوانان قهرمان نوشهر در مراسم چهلم شهید قیام حنانه کیاکجوری، در چهل و هشتمین روز از قیام سراسری مردم ایران با سر دادن شعارهایی علیه رژیم آخوندی یاد او را گرامی داشتند.
حدیث نجفی
پنجشنبه ۱۲ آبان مراسم چهلم تعدادی از شهیدان قیام، از جمله حدیث نجفی بر اساس فراخوان قبلی خانواده شهید در بهشت سکینه کرج برگزار شد.
گزمه‌های حکومتی برای جلوگیری از برگزاری این مراسم، از صبح اتوبان و جاده قدیم تهران و راههای منتهی به بهشت سکینه را بسته بودند. اما این خون پاک در چهلمین روز فرو ریختن خود در قامت خشم کرج شکوفه کرد و خیابان‌ها را به تسخیر خود درآورد.
خامنه‌ای و گزمه‌هایش نمی‌دانستند و نمی‌توانستند بدانند که خون حدیث پاک و مظلوم در جان و ضمیر بیدار جامعه ریشه دواند و به بار و برگ نشسته است. نمی‌دانستند و نمی‌توانستند بدانند که راهبند و گلوله و گزمه و گاز اشک‌آور نمی‌تواند مانع از فوران خشم و ارادهٔ مردم شود. این بار مردم کرج بودند که اتوبان را طوری بستند که هیچ نیروی سرکوبگر نتواند به آن وارد شود.
خشم مقدس آنان، منطقهٔ کمال‌شهر و حصارک کرج را به تسخیر درآورد. سنگربندی خیابان با بلوک، گوشمالی و آتش‌زدن ماشین سرکوبگران و نیز کانکس انتظامی وجه دیگری از روحیهٔ رزمنده و تغییرآفرین مردم ایران را به تصویر کشید و بار دیگر این باور را به یقین تبدیل کرد که هیچ خونی در راه آزادی مردم ایران به هدر نرفته است. حدیث نجفی و دیگر شهیدان سرفراز قیام نمرده‌اند. آنها زنده‌اند و در قامت خشم خلقی شکوفان رجز می‌خوانند.
این چهلم‌های آتشین ادامه خواهند داشت تا سرانجام دیکتاتور فرتوت را به زانو درآورند و ایران را به ایرانی برگردانند.
