دریک نگاه سرجمع به فعالیتها و عملیات ضداختناق کانونهای شورشی طی سال ۱۴۰۲، با اعداد زیر مواجه میشویم:
«عملیات ضداختناق در مجموع ۳۰۰۶ فقره و تعداد پراتیکهای انقلابی در ۳۱ استان ۲۷ هزار و ۷۲۶ مورد شامل ۲۳۰ کارزار یعنی نزدیک به دوسوم ایام سال بوده است».
به این ترتیب رزمجویان دلیر ایرانزمین در یکی از بغرنجترین دورههای استبداد حاکم بر میهن ما و در زیر سهمگینترین تور اختناق و کنترل با انواع و اقسام دوربینها و فنآوری چهرهشناسی، بهطور تقریبی هر یک روز و نیم به یک کارزار جدید دست زدهاند که با تقریب بیشتر و با احتساب آمادهسازیها و جمعبندیها، یا به عبارت دیگر مقدمات و موخرات هر کارزار، میتوان گفت هر روز ِآنها در مصاف با دشمن ضدبشری سپری شده است و با چنین کارنامهٔ درخشانی به استقبال سال جدید میروند.
هر روز یک کهکشان
با توجه به لزوم وجود هر دو عامل درونی و بیرونی برای تحقق هر تغییر بزرگ و همچنین با توجه به قانون تناسب و همسان بودن پیشرفتها در یک سازمان انقلابی که در تدارک انقلابی بنیادین است، همان شور و دلاوری کانونهای قهرمان در داخل کشور با همان روحیه بنبستشکن و راهگشا، در فعالیتهای برونمرزی مقاومت ایران در راستای مشترک با یکدیگر و در همان حال اثرگذاری متقابل روی همدیگراند. در اساس، حماسههای کانونها باید با یک کار سیاسی همهجانبه تکمیل و بالغ شود تا در سیاهی اختناق به فراموشی و محاق نرود و در تور سانسور و سکوت رسانههای ارتجاعی و استعماری گیر نکند.
در چنین شرایطی و در هنگامی که در داخل کشور هر روز کارزاری جریان دارد، اعضا و هواداران مقاومت در خارج کشور نیز بر تلاشهای خود افزودهاند تا هر قطره خون یا عرق و هر واحد از انرژی و رزم جوانان شورشگر داخل ایران را به حمایتی سیاسی از مقاومت مردم ایران تبدیل کنند و اجازه ندهند که رژیم ضدبشری با استفاده از سیاست مماشات، صدای حقطلبی ایرانیان را در گلو خفه کند.
آنها به مدد وجود یک سازمان پیشتاز و با تلاش حداکثری شبانهروزی در سرما و گرما، همان کارزار هر روزه کانونها را در همه جای اروپا و آمریکا امتداد دادهاند. امری که در فرهنگ مقاومت ایران به «هر روز یک کهکشان» معروف گشته است. منظور از «کهکشان» به مجموعه گردهماییهایی گفته میشود که از سال ۱۳۸۳ (۲۰۰۴ میلادی) همه ساله در حوالی ۳۰خرداد، سالگرد آغاز مقاومت مسلحانه برگزار میشود و در آن مقاومت ایران با یک عرض اندام همهجانبه، آلترناتیو رژیم منحوس آخوندی را به جهان معرفی میکند.
حال، با شدت گرفتن جنگ در فاز پایانی رژیم، کادرهای مقاومت ایران با شعار «هر روز یک کهکشان» این گردهماییها و فعالیتها را به تمام روزهای سال گسترش دادهاند. «۱۲۴۶ تظاهرات و آکسیون و نمایشگاه و جلسه در سال ۱۴۰۲» نتیجه و محصول همین عزم سترگ و مقدس در عمل به این شعار است؛ امری که از دید ناظران بیرونی دور نمانده و نمونهاش سخنان خانم سهام بادی وزیر سابق زنان در تونس بود که در اجلاس بینالمللی روز جهانی زن در پاریس گفت: «به مبارزه زنانی درود میفرستم که از هر روز سال یک ۸ مارس میسازند، زیرا این یک مبارزه مستمر است و تا وقتی آنها آزادی، کرامت و سرزمین خود را پس بگیرند، متوقف نخواهد شد».
روز اول فروردین
حال که مشخص شد هر روز پیشتازان خلق ایران در داخل و خارج کشور در یک کارزار و در یک کهکشان سپری میشود شایسته است یک روزگردش امور تحت نظام جهنمی خامنهای را نیز در نظر آوریم. در نگاهی کوتاه به اخبار سانسور شده و آمارهای کوچکشده تصادفات نوروزی در رسانههای خودش میخوانیم: «تا اول فروردین تصادفهای نوروزی جان ۲۲۵ نفر را گرفته است»! و تازه افزودهاند که «این آمار بالاتر خواهد رفت. چون برخی... در بیمارستان جان خود را از دست میدهند و به این آمار اضافه میشود» (مهر، اول فروردین ۱۴۰۳)
و همه این ۲۲۵ خون بر زمینریخته در نو بهار، سوای نفراتی است که قربانی اعدام و کشتار و سر به نیست کردن، قتل کولبران و سوختبران، آلودگی هوا، خودکشی، خودسوزی، بیماریهای خطرناک، سرطان، سکته و... هستند که در بسیاری از این موارد، رژیم آخوندی رکورددار جهان است.
اگر به آمار جنایات رژیم آثار مخرب زیستمحیطی را هم اضافه کنیم خواهیم دید که هر روز وجود و تداوم این سیستم مافیایی معادل از بین رفتن قسمت عظیمی از آب و خاک و هوا و دریا و رودها و جنگلها و صحراهای ایرانزمین است.
بنابراین پیکار ستایش برانگیز «هر روز یک کارزار، هر روز یک کهکشان» یک امر فانتزی یا مستحب نیست، نبرد مقدسی است برای زنده ماندن. بودن یا نبودن. وجود یا عدم. حیات یا مرگ. بقا یا زوال. یک روز تأخیر در هر کارزار و کهکشان مساوی جان صدها و هزاران نفر است.
بر ماست که در سال جدید نیت کنیم و تصمیم بگیریم به سهم خودمان روزانه سکهای افزون در قلک تلاش جمعی پیشتازان خلق بیاندازیم. اینگونه بیگمان «حول حالنا» تبدیل به «احسن الحال» خواهد شد.