در پی اعلام پایان معافیت تحریمی از سوی وزیر خارجهٔ آمریکا، هراس از تشدید تحریم‌ها، به صفر نزدیک شدن درآمدهای نفتی که هدف آمریکاست، رژیم را به‌شدت متلاطم کرده و جنگ و دعوای درونی رژیم را تشدید کرده است. باند دلواپسان فشار خود را بر دولت روحانی افزایش داده‌اند تا اولاً از برجام به‌کلی خارج شود، ثانیاً تهدیدهای قبلی خود در مورد بستن تنگهٔ هرمز و جلوگیری از صادرات نفت توسط سایر کشورهای منطقه را عملی کند و متقابلاً باند روحانی هم‌چنان اصرار می‌ورزند که تنها ریسمان نجات، برجام و تعامل با اروپاست و هر گونه تهدید به بستن تنگهٔ هرمز را تخطئه و رد می‌کنند.
فریدون مجلسی از دیپلماتهای سابق باند اصلاح‌طلب با ابراز وحشت از پیامدهای پایان اعطای معافیت به برخی کشورها برای خرید نفت از ایران، گفت: «فرمانبرداری تقریباً همه کشورها از آمریکا موجب می‌شود از ترس لطمه به منافع خود، از ایران نفت نخرند».
وی با ابراز امیدواری در مورد این صادرات نفت ایران به‌علت فروش قاچاقی و ارزان نفت به صفر نخواهد رسید، افزود: «فروش ارزان و نسیه فروشی توسط واسطه‌های داخلی... موجب ارزان فروشی و مفاسدی می‌شود که قبلاً آزموده‌ایم».
خبرگزاری سپاه پاسداران (فارس) واکنش اروپا در قبال منتفی شدن معافیت آمریکا را مورد توجه قرار داده و می‌نویسد: « اروپایی‌ها باز هم در برابر این تصمیم سکوت کرده‌اند. البته این سکوت شاید چندان عجیب هم به‌نظر نرسد، چه آن که حتی دو کشور اروپایی که آمریکا سه ماه پیش آنها را از تحریم‌های نفتی ایران معاف کرده بود، یعنی ایتالیا و یونان، خود به استقبال از توقف صادرات نفت ایران رفته بودند و هرگز از این معافیت تحریمی استفاده نکردند».
فارس با بیان این‌که اروپا صرفاً به سکوت هم بسنده نکرده می‌افزاید: « زمانی که پای فشار به نظام در میان بوده، اتحادیه اروپا صدایی بلند داشته‌اند. ماه گذشته سه کشور آلمان، فرانسه و انگلیس در نامه‌یی به دبیرکل سازمان ملل فشار بیشتر به ایران به بهانه برنامه موشکی را خواستار شدند و اندکی بعد هم اتحادیه اروپا تحریم‌های حقوق‌بشری علیه ایران را تمدید کرد».
یاسر جبراییلی یکی از مهره‌های دلواپسان طی مقاله‌یی با عنوان «اینس‌تکس واقعی را پیگیری کنید» خواستار قطع امید از اروپا شده و می‌نویسد: « اساساً تصور این‌که اروپا خارج از پازل آمریکا قرار بگیرد، توهم است. اگر اروپایی‌ها اراده سیاسی بر بی‌اعتنایی به تحریم آمریکا داشتند، هم امکان آن وجود داشت و هم ابزارش، اما به صراحت اعلام کردند که قصد نقض تحریم‌های آمریکا را ندارند».
جبراییلی اینس‌تکس واقعی را در آویختن به چین دانسته و می‌افزاید: «احیای روابط با چینی‌ها و ایجاد یک کانال واقعی مالی برای خنثی‌سازی تحریم آمریکا... ممکن است. اما باید منتظر ماند و دید که دولت تدبیر هم‌چنان چشم امید به اروپایی‌ها دارد یا دست همکاری استراتژیک به شرق می‌دهد».
مهدی محمدی از مهره‌های دلواپسان در یادداشت توئیتری خود نوشت: «با عدم تمدید معافیت خرید نفت از ایران دیگر هیچ دلیلی برای ماندن در برجام وجود ندارد. آمریکا منتظر ایستاده تا واکنش ما را ببیند، اگر واکنش قدرتمند نباشد ـ آشکار یا پنهان ـ باید منتظر تشدید دیوانه‌وار فشارها بود».
محمدی در یک یادداشت توئیتری دیگر نوشت: «وقت عمل کردن به تهدید رئیس‌جمهور است (که گفت) اگر ما نتوانیم از این منطقه نفت صادر کنیم، هیچ‌کس نخواهد توانست».
پاسدار تنگسیری سرکردهٔ نیروی دریایی سپاه پاسداران هم رجزخوانی کرد که « تنگه هرمز طبق قوانین بین‌المللی یک گذرگاه دریایی است و اگر از استفاده از آن منع شویم، آن را خواهیم بست».
اما در مقابل اکبر ترکان از مشاوران روحانی طی مقاله‌یی در روزنامهٔ آرمان به‌شدت ایدهٔ بستن تنگهٔ هرمز را انکار و تخطئه کرده و می‌نویسد: «ایده بستن تنگه هرمز را چه کسی به‌عنوان راه‌کار جمهوری اسلامی بیان کرده؟ چه کسی گفته که ما امنیت آبراه‌های جهان را تهدید می‌کنیم؟ در حالی که ما ضامن امنیت آبراه‌های جهان هستیم و نه تهدیدکننده آن. نه تنها در تنگه هرمز که باب‌المندب به قدرت (ما) آبراه امنی است».
نگاهی به همین چند موضع‌گیری متناقض، نشان می‌دهد که رژیم آخوندی در برابر پایان دادن آمریکا به معافیت تحریمی در چه تلاطم و بن‌بستی گیر کرده به‌نحوی که راه پیش و پس خودش را گم کرده است.
