قیمت میانگین یک دانه پسته معادل ۲۲۰۰ تومان! قیمت یک کیلو پسته در انواع آن بین ۴۰۰ هزار تا ۱ میلیون تومان!
قیمت یک کیلو آجیل چهار مغز [شامل نخودچی، بادام زمینی، بادام درختی و فندق] معادل ۱ میلیون و ۲۹۰ هزار تومان!
قیمت یک کیلو انار[۳ یا ۴ عدد] بین ۱۰۰ تا ۳۲۰ هزار تومان!
قیمت یک کیلو گردو از ۲۹۰ تا ۶۳۰ هزار تومان!
حساب کنید یک خانواده اگر بخواهد فقط با همین اقلام، شب یلدا را با تمامیت فرهنگی و ملیاش برگزار کند، باید چقدر هزینه بدهد؟ مجموع قیمت یک کیلو از هر کدام این اقلام ضروریِ شب یلدا، میشود بین ۲ میلیون و ۱۰۰ هزار تا ۲ میلیون ۸۰۰ هزار تومان!
حقوق پایهی کارگر، ۱۰ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان است. یعنی یک خانوادهی کارگری فقط برای شب یلدا باید نزدیک ۳ میلیون تومان هزینه کند!
تازه اگر دورهمیِ اقوام و خویشان برای گرامیداشت یلدا در کار نباشد؛ که اگر باشد، هزینهی یک شب یلدا سر به فلک خواهد زد و اصلاً نمیصرفد! یعنی باید یلدا را کوچک و ناچیز شمرد. یعنی به یک آیین ملی و تاریخی، بیحرمتی نمود و آیینهای بنیادیِ زندگی را تحقیر! درست همین کاری که حاکمیت ملایان مشغول انجام آن علیه لااقل ۸۰ درصد مردم ایران است.
حاکمیت ولایی ـــ حوزویِ ملایان از همان اول صدارت تحمیلیاش، تلاش کرد یلدا را از تقویم سال درآورد تا مفهوم آن در حیات اجتماعی را، از تبیین نبرد اهورا با اهرمن پاک کند. اما مردم ایران حتی شده با مختصری از مواد لازم شب یلدا و جمعی کوچک از عزیزان و خویشاوندان، یکی از دیرینهترین آیینهای فرهنگی، تاریخی و ملی کشورشان را گرامی داشتهاند و خواهند داشت.
عبور از طولانیترین شب، با شادیِ گردهماییها و جشنهای پیوندده مهربانی و نشاط، همراه با برکت ضیافتهایش، گرامیداشت پیروزی تبار روشناییاندیش بر کیش تاریکاندیش و فیروزیِ سپیدهآفرینی بر ظلامگستریِ تمامیتمحور است.
واژهها را ما انسانها رشد و تکامل میدهیم تا فقط مفاهیمی لغتنامهیی، تقویمی، مجرد و انتزاعی نباشند. «یلدا» هم در گذار از سدههای پیشین و دهههای اخیر، واژهیی مفهومی و تکاملیافته شده است.
در تاریخچهی نسل معاصرمان که ایرانزمین زیر سم ستوران شبپرست ولایی ــ آخوندی بوده، بیش از چهلوپنج سال است که یلدا را اسم عبور به سوی طلیعهی آرزوی مشترک ملی در پیوند با محبوب آزادی کردهایم. چه از این گرامیتر برای پیوند داشتن با فلسفهی حقیقیِ یلدا در حیات انسانی و اجتماعیمان؟
بیش از چهار دهه است که مردم ایران با پیشتازان ستیزنده با تیرهترین شب میهن، هیمنهی سنگین و جزمیت تسلیم به یلداهای طولانی را با یکدست لاله و شقایق و یکدست شمع شبسوز، پاس داشتهاند؛ یعنی فضیلت روشنایی و حرمت عشق به طلوع سپیدهی آزادی را. یلدا نه جشنِ طولانی بودن شب، که آیینِ دوامِ روشناییست.
