مجمع تشخیص مصلحت نظام در چهارمین دور بررسی لایحهٔ پالرمو باز هم از تصمیم‌گیری درباره آن عاجز ماند و بررسی آن را به سال ۹۸ موکول کرد.
مشکل چیست؟
باند روحانی موافق تصویب است و باند خامنه‌ای مخالف. روحانی می‌گوید؛ آقا به من گفت موافق تصویب است. آن‌طرفی‌ها می‌گویند با گوش خودشان شنیده‌اند که خامنه‌ای گفته مخالف تصویب است و خامنه‌ای که البته هنوز زنده است، سکوت کرده و نمی‌گوید به چه کسی چه گفته؟!
آن‌طرفی‌ها می‌گویند با تصویب لوایح مربوطه ما دیگر نمی‌توانیم به گروههایی مثل حزب‌الله لبنان کمک کنیم و عملاً از یکی از مؤلفه‌های اصلی قدرت خودمان (منظورشان تروریسم است) محروم می‌شویم.
ایرنا می‌نویسد: «در صورت امتناع از الحاق، احتمال پشت کردن نزدیکترین هم‌پیمانان به تهران نیز دور از ذهن نیست».
و باز هم این‌طرفی‌ها می‌گویند با تصویب این لوایح نه فقط حزب‌الله و امثالهم بلکه حتی سپاه که بازوی اصلی سرکوب در داخل است نیز از کارآیی می‌افتد!
اکنون سؤال این است که خامنه‌ای می‌خواهد با این تضاد مرگبار چه کند؟
برخی ناظران می‌گویند رژیم چشم به اتمام دوران ترامپ و کنار رفتن او دوخته است تا دوباره بتواند به روال سابقش بازگردد.
و البته بسیاری ناظران مسایل ایران می‌گویند: با توجه به عنصر زمان و وضعیت انفجاری جامعه و توان رو به اوج مقاومت و مردم، رژیم چنین فرصتی ندارد چرا که به‌قول جهانگیری وضعیت جامعه مانند یک اتاق پر از گاز است که هر جرقه‌ای می‌تواند همه چیز را به آتش بکشد!
