در ایران با شنیدن واژهٔ محیط‌زیست ناخودآگاه این تصاویر در ذهن تداعی می‌شود:
نابودی رودخانه‌ها، قتل‌عام جنگل، تراشیدن کوه‌ها، تخریب مزارع، مرگ تالابها، فاجعه سیل و ریزگردها و انواع مور و ملخ و میکروب‌های ناشی از سیلاب و خوناب.
و حالا آتش‌سوزی گسترده جنگلها، پارکها و مزارع
این تنها بخشی از کارنامه حاکمیت ملایان و تهاجم پاسداران به طبیعت و اقتصاد سرزمینی است که پیشرفته‌ترین روش‌های آبیاری و کشاورزی و محیط‌زیست را در هزاره اول میلادی داشته است.
بیش از یک هفته از آتش‌سوزیهای مشکوک جنگلها و اماکن می‌گذرد.
۴۰آتش‌سوزی بزرگ در ۴۸ساعت گذشته این سؤال را در اذهان تداعی می‌کند که:
پشت‌پرده چه خبر است؟ باز هم انگشت اتهام به سوی سپاه پاسداران روانه است.
از ۱۳خرداد جنگلهای دالاهو می‌سوزد و پاسدارانی که بالگردهایشان سریع برای سرکوب تظاهرات بلند می‌شود به بهانه صعب‌العبور بودن منطقه وارد نشدند.
یک هفته است طبیعت زاگرس می‌سوزد و درختان بلوطی که یادگار عصر یخبندان است خاکستر می‌شوند. مزارع خوزستان و کهگیلویه و اصفهان و ایلام و پاوه و سمنان در آتش سوخت.
جنگل چیتگر، جنگلهای گچساران، جنگلها و مراتع خائیز و جاده‌های جنوب، سرخ است.
بوستان ولایت تهران، بزرگترین پارک خاورمیانه، محوطه تاریخ ربع رشیدی تبریز، پارک جنوبی ساحل اهواز آتش گرفت.
این همان آتشی است که در ۱۵آذر ۹۱ بر جان ۳۷دختر شین‌آبادی افتاد و نفتی که می‌توانست عامل آبادانی شود به سوخت‌باری برای نابودی زندگی تبدیل شد.
با ورود خمینی به این سرزمین آتش به جان فلات ایران و هستی ۸۰میلیون ایرانی افتاده است و این قصه تلخ و غم‌انگیز تا روزی که آتش جوانان شورشی خرمن خامنه‌ای را خاکستر کند ادامه دارد.
