مسئولان بی‌شعور! آب‌شور! آب‌شور!
هنوز قیام تهران ادامه داشت که (خود نقطه عطفی در خط سیر قیام بزرگ مردم ایران است) خبر قیام و خیزش مردم در شهرهای خوزستان به‌ویژه آبادان و خرمشهر برای اعتراض به نبود آب آشامیدنی در این منطقه، به گوش رسید!
مسئولان بی‌شعور! آب‌شور! آب‌شور!
روحانی حیا کن مملکتو رها کن!
مرگ بر خامنه‌ای!
یک سرقت دوقبضه!
خرمشهریها در حالی برای آب اعتراض می‌کردند که آخوندها آب آشامیدنی آنان را به عراق صادر می‌کنند و بعد در قالب شرکتهای خصوصی و با حفر چاه‌های فوق عمیق و سرقت آب از منابع آب فسیلی، (آبی که متعلق به مردم همین سرزمین و نسل‌های بعدی است) را به مالیات دهندگان خوزستانی که صاحبان اصلی همان آب هستند،می‌فروشند!
به این می‌گویند یک سرقت دوقبضه! در روز روشن (برای اطلاع از این حقه رژیم به مقاله «آب خوزستان کجاست؟» در سایت مجاهد مراجعه کنید).
شرح ماجرای خرمشهر
هنگامی که آخوندها صدای مردم آبادان و خرمشهر را پشت‌گوش انداختند، مردم به جای خطاب کردن مسئولان بی‌شعور! روی سخن را به سمت روحانی و خامنه‌ای برگرداندند و فریاد زدند: مرگ بر روحانی! مرگ بر خامنه‌ای!
تظاهرات مردم خرمشهر در میدان «الله» و چهارراه «نقدی» اوج گرفت و با شلیک گاز اشک‌آور و تفنگ ساچمه‌ای نیروهای سرکوب به سوی مردم، اهالی شهر به‌ویژه جوانان غیور خرمشهری به مقابله با نیروهای سرکوبگر پرداختند.
جوانان خرمشهری آن‌گونه که در تصاویر ارسالی از خرمشهر دیده می‌شود، از تهاجم پاسداران مزدور خامنه‌ای نه تنها نترسیدند بلکه با ایستادگی و تهاجم متقابل، آنها را ناگزیر از فرار کردند.
آنها در خیابانها سنگربندی کردند، گاز اشک‌آور پاسداران را به سوی خودشان برگرداندند و با سنگ و هرآنچه که در دسترس داشتند به سوی پاسداران آدمکش خامنه‌ای تهاجم کرده و برخی اماکن متعلق به رژیم را نیز به آتش کشیدند که از جمله می‌توان به موزه مو سوم به «آثار دفاع مقدس» یا «موزه جنگ ضدمیهنی رژیم» اشاره کرد.
دو گام به پیش!
اهالی خرمشهر به‌ویژه جوانان آن شهر در جریان قیام سه روزه خود، قیام بزرگ مردم ایران را دو گام اساسی به جلو پرتاب کردند!
گام اول؛ رادیکال‌تر شدن قیام
اولین کاری که مردم خرمشهر در قیام کوتاه مدت خود به انجام آن موفق شدند، مقابله به مثل با پاسداران وحشی و سرکوبگری است که حتی جواب فریاد تشنگی و «العطش» مردم در گرمای کشنده ۵۰درجه را هم با سرکوب و گاز اشک‌آور و حمله و هجوم می‌دهند!.
خرمشهریها پس از قیام دلیرانه مردم کازرون و پس از حرکت اخیر مردم تهران که قیام بازار (یعنی قطب ثروت سنتی ایران) را به قیام ارتش توده‌ها در مناطق فقیرنشین شهر (جوادیه و خاک‌سفید و امامزاده حسن..) تبدیل کردند!، «شعار» را با «دفاع فعال» در برابر پاسداران همراه کردند و یک گام کیفی در ارتقای قیام بزرگ مردم ایران رو به جلو برداشتند.
گام دوم؛ به آتش کشیدن ارزش‌های نظام!
دومین گامی که خرمشهریها در پیشبرد قیام بزرگ مردم ایران در همین خیزش دو روزه‌اشان برداشتند و گامی مهم هم تلقی می‌گردد، به آتش کشیدن موزه آثار دفاع مقدس!؟ نظام یا همان موزه جنگ رژیم بود که در شمار «ارزش»هایی به‌شمار می‌آید که آخوندها تمامی بند و بساط به‌اصطلاح ارزشی نظامشان را در هر فعل و انفعال سیاسی، به آن احاله می‌دهند، یعنی به همان جنگ کثیف و ضدمیهنی که از مقطع آزادی خرمشهر به بعد، یک جنگ تماماً ضدمیهنی و ضدمردمی بود.
جنگی که تنها و تنها خمینی برای ساختن دستگاه کشوری و لشگری نظامش، به آن نیاز داشت.
جنگی که اگر نبود و خمینی آنهمه به ایجاد و استمرار آن اصرار نکرده بود، نمی‌توانست مملکت را اینچنین در چنبره یک سپاه پاسداران سراپا فاسد و جنایتکار با بازوان امنیتی و انتظامی قرار دهد.
آتش زدن این موزه قبل از هر چیز نفرت مردم را از جنگ ضدمیهنی نشان می‌دهد. مردمی که طی ۳۰سالی که از پایان آن جنگ می‌گذرد به عینه لمس کرده‌اند که رژیم آخوندی در رفع خرابیها تا به کجا ستم کرده است ولی در ساختن موزه جنگ ضدمیهنی عجله هم داشته است.
موزه جنگی که با انبوهی هزینه برای ارتزاق از آن جنگ کثیف به‌راه انداخته تا با آن به خیال خود، واقعیت نظام فاسد و غارتگر ولایت فقیه را که حتی آب مردم را هم از آنها دزدیده بپوشاند.
جوانان خرمشهر روز۹ تیرماه ۹۷ و در تصادفی خجسته و همزمان با برگزاری گردهمایی بزرگ ایرانیان در پاریس، ضرب شستی تاریخی به آخوندها نشان دادند و به گویاترین زبان گفتند که: برای این نظام و ارزش‌هایش پشیزی ارزش قایل نیستند سهل است، ارزش‌های آخوندها را به آتش هم می‌کشند!
بشارت آینده
با توجه به آنچه که تا کنون در شهرهای مختلف کشور انجام شده، و با توجه به گام‌های بلندی که مردم قهرمان میهنمان در همین قیام چند ماهه برداشته، بی‌شک در آینده‌ای نه چندان دور مردم دیگر شهرها و نواحی کشور، با حرکات و خیزش‌هایی دیگر، این دیگ جوشان را به نقطه جوشی خواهند رساند که در یک نقطه تغییر کیفی، دستاوردهایی تاریخی نه فقط برای مردم ایران که برای تمامی منطقه و جهان در بر خواهد داشت.
دستاوردی که صلح و امنیت پایدار برای مردم ایران و منطقه و امنیت، آسایش و رفاه برابر برای تمامی فرزندان ایران زمین از هر قوم و عقیده و مذهب در چهارگوشه ایران خواهد داشت.
