اوایل مردادماه سال ۶۷ بود که خبری در همه جا پیچید: (مجاهدین حمله کرده بودند) با شنیدن این خبر خودم را رساندم به رادیوی کوچکی که آن روزها، تنها وسیله ارتباط ما بود با اخبار و صدای مجاهد، مشتاق‌تر از همیشه گوشم را تیز کردم تا از میان پارازیت‌هایی که رژیم روی فرکانس صدای مجاهدمی‌فرستاد، صدای پرشور گوینده را شنیدم که خبر از حادثه‌ای مهم می‌داد. بله خبر درست بود و ارتش آزادیبخش خلق ایران، برای آزادی میهن اشغال شده وارد مرزهای ایران شده بود. حس و حال غریبی پیدا کرده بودم. شادی غیرقابل‌وصفی در وجودم دوید و در رگهایم جاری شد و در آن فضای بسته و اختناق گویی جان تازه‌یی گرفته بودم. با شور و شعف اخبار پیشروی مجاهدان را دنبال می‌کردم. تا آن‌که رژیم خمینی، سراسیمه و پریشان تمام امکانات و قوای خود را برای مقابله گسیل کرد و توانست در تنگه چهارزبر جلوی پیشروی مجاهدان را بگیرد و آنها عقب‌نشینی کردند. این‌که در آن روزها بر من چه گذشت، بماند ولی خمینی و ایادیش برای سرپوش گذاشتن بر شمار تلفات خود و ضربه‌ای که خورده بود، با تمام قوا ماشین تبلیغات خود را به‌کار گرفت و برای تضعیف روحیه مردم مدام تصاویر پیکرهای پاک رزمنده شیران مجاهد را پخش می‌کرد. هر چند شمار تلفات نیروهای رژیم گواه صادقی بود بر رزم بی‌امان و پاکبازانه نیروهای ارتش آزادیبخش که دشمن را تا سراشیب سقوط برده بود؛ واقعیتی که این روزها در میان یاوه سرایی‌های رژیم علیه مجاهدین و زوزه‌های ترس‌آلودش به‌خوبی نمایان است. در کنار ادعاهای پوچ و کرکننده ایادی حاکمیت آخوندی، آنان که راه عافیت رفته و بی‌عملی را پیشه خود کرده بودند، زبان به انتقاد از حماسه عظیمی که مجاهدان آفریده بودند گشودند. البته خمینی و دنبالچه‌های او حقیرتر از آن بودند که درک کنند، رسم و راه مجاهدین گشودن راههای بسته با گام‌نهادن آگاهانه در راههای پرپیچ‌وخم و پرخطر و با صدق و فدای حداکثر است.
نازنین جانهای پاکی که در حماسه‌ٔ کبیر فروغ جاویدان فدیه راه آزادی مردم ایران شدند، با خون خود حقانیت ارتش آزادیبخش ملی ایران را به‌اثبات رسانده و بقای آن را تضمین کردند. چنان‌چه امروز با وجود گذرکردن از فشارهای طاقت‌فرسا، ارتش آزادیبخش در شکل غیرکلاسیک آن هم‌چنان زنده و پویا و پابرجا و استوار به حیات درخشان خود ادامه می‌دهد و همراه با کانون‌های شورشی، آینده مبارزه و مقاومت مردم ایران را با نابودی بنیان لرزان و پوسیده نظام باطل ولایت فقیه، رقم خواهد زد که (ان اوهن البیوت لبیت العنکبوت - آیه ۴۱ سوره عنکبوت).
تقدیم به جاودانه فروغها و دیگر شهدای مجاهد:
گر بدین سان زیست باید پاک
من چه ناپاکم اگر ننشانم از ایمان خود، چون کوه
یادگاری جاودانه، برتر از بی بقای خاک
«احمدشاملو »
نام و یادشان گرامی و جاودان و راهگشا
راضیه سعیدی
