۱۵مهر سالگرد قیام پیروزمند اشرف و کارزار جهانی برای آزاد کردن گروگانهای مجاهد خلق پس از حملات ۶ و۷ مرداد ۱۳۸۸بود. آزاد کردن گروگانها، فرازی پیروزمند از رویارویی تاریخی و سد بستن مجاهدین در برابری استراتژی صدور ارتجاع آ‌خوندهای ضدبشر و «سرمار» جنگ‌افروزی است که هم‌اکنون یک سال است منطقه را در ویرانی و مرگ فرو برده است.
در حملات جنایتکارانه۶و۷مرداد ۸۸، وحوش مالکی که توسط قاسم سلیمانی دژخیم فرماندهی می‌شدند، با نیروهای نظامی تا دندان مسلح و با تیر و تبر، به اشرف یورش بردند تا اشرف را تسخیر و تسلیم کنند. اما مجاهدین بی‌سلاح، در حماسهٔ قیام اشرف، جانانه به مقاومت برخاستند و به بهای ۱۲شهید و صدها مجروح این تهاجم را درهم شکستند.
در قدم بعد در جریان یک کارزار جهانی، دشمن ناگزیر شد گروگانها را در جریان آن نبرد نابرابر ربوده بود، پس از ۷۲روز اعتصاب غذا، شامل۷روز اعتصاب غذای خشک به اشرف برگرداند. ایو بونه رئیس پیشین سازمان امنیت خارجی فرانسه در بارهٔ اهمیت این پیروزی گفته است: این تنها موردی است در جهان که در آن گروگانها بدون باج دادن به گروگانگیرها آزاد شدند.
پیروزی مجاهدین در «قیام اشرف»، هم‌چنان که اشاره شد، فرازی از دست‌آوردهای رویارویی مجاهدین و مقاومت ایران با سیاست صدور ارتجاع و جنگ‌افروزی خمینی و خامنه‌ای به‌شمار می‌رود؛ همان استراتژی شومی که در کنار سرکوب و اعدام داخلی، دومین ستون تضمین بقا و حفظ نظام و تداوم سلطهٔ شوم این رژیم قرون‌وسطایی بر مردم ایران بوده است.
مجاهدین و مقاومت ایران در برابر اصرار ۸ساله خمینی بر ادامه جنگ ضدمیهنی پرچم صلح را برافراشتند. در این باره، در بیانیهٔ مشترک صلح که در تاریخ ۱۹دی ۱۳۶۱توسط مسعود رجوی به‌عنوان مسئول شورای ملی مقاومت ایران و نایب نخست‌وزیر عراق، به امضا رسید، از جمله چنین آمده است:
«از ژوئن گذشته (خرداد ۱۳۶۱) تنها خمینی خواستار ادامه جنگ با عراق است. جنگی که به‌دنبال تخلیهٔ اراضی ایران از قوای عراقی و اعلام آمادگی این دولت برای عقب‌نشینی کامل نیروهایش، فاقد هر خصیصهٔ ملی بوده و دقیقاً در خدمت استقرار سلطهٔ سرکوبگرانه علیه تمام ملت ایران است. آقای رجوی تشریح نمود که این جنگ با سرنوشت رژیم خمینی پیوند خورده و خمینی از آن برای سرپوش گذاشتن بر مقاومت گستردهٔ داخلی، برای مهار کردن بحرانهای عمیق اجتماعی- اقتصادی و برای ارضای جنون توسعه طلبانهٔ خود به‌منظور احیای یک امپراتوری قرون‌وسطایی تحت نام اسلام از طریق سیاست به‌اصطلاح صدور انقلاب، استفاده می‌کند...» .
رهبر مقاومت بارها و از جمله طی سخنانی در ۷ اسفند ۱۳۹۱، تصریح کرد: «این رژیمی است که به‌قول خودش اگر در مدیترانه و در لبنان و در سوریه و در عراق خط نبندد، سلطه آن در تهران بر باد می‌رود».
اما سد بستن در برابر صدور تروریسم و ارتجاع آخوندی و سیاست شوم جنگ‌افروزی این رژیم، هم‌چنانکه مقاومت در برابر سرکوب و اعدام و قتل‌عام و شکنجه در زندانها، در هر قدم، پرداخت بهای پایداری را طلب کرده است.
آری، رو در دوی شعار «بی‌هزینگی» که شعار و مشی تسلیم طلبان در برابر رژیم ولایت فقیه است، رمز پیروزی «قیام اشرف» و دست‌آوردهای مجاهدین و مقاومت ایران در برابر سیاست جنگ و سرکوب خمینی و خامنه‌ای، همانا پرداخت هزینه و بهای پایداری و پایبندی به شعار «مقاومت به هرقیمت»، بوده است.
شهید قهرمان حماسهٔ قیام اشرف محمد طاطایی هنگامی که بعد از ۷۲روز اعتصاب غذای جانکاه به اشرف بازگشته بود، درباره چرخش صحنه در مقاومت گروگانها گفت:
«توی زندان، توی (شهر) خالص، توی ایستگاه پلیس، ما را مثل اسرا می‌انداختند این طرف و آن طرف و می‌انداختند توی خاک و به ما می‌خندیدند، که چی شد؟! و ما به یاد حرفهای خواهر مریم می‌افتادیم و برمی‌خروشیدیم و شعار می‌دادیم، سربازهاشون پنج دقیقه بعد، چرخیدند. چون خالص بهم ریخته بود، زندانیها بهم ریخته بودند، سربازهاشون آمدند به ما می‌گفتند شما که شعار می‌دادید، شما اسم حسین (ع) را می‌آوردید قلبمون می‌ریخت بیرون. می‌گفتند بیائید تلفن کنید به دوستانتان در اشرف، برایمان امکانات می‌آوردند، از همانجا شروع شد...»
