رژیم آخوندی در تنگنای انزوای جهانی و منطقه‌ای قرار دارد. این رژیم در اثر تشدید تحریم‌ها که وضعیت اقتصادی آن را فلج کرده و فشار بر مردم را تا مرز انفجار رسانده و در وحشت از قیام مردم، اقدام به پروژه خودزنی نقض برجام کرد، تا بلکه اروپا را ترسانده و بتواند باج شل کردن طناب تحریم‌ها را که بر گلویش انداخته شده، بگیرد. مرحله جدید این پروژه که تحت عنوان «گام چهارم کاهش تعهدات» توسط روحانی اعلام شد با واکنش تند و تهدیدآمیز کشورهای اروپایی مواجه شد و در همان اول معلوم شد که ترفند رژیم نتیجه عکس داده و روی سر خودش خراب شده است. این شکست به‌صورت بحرانی در درون رژیم ریخت و نه تنها تضادها را تا رأس حاکمیت تشدید کرد بلکه باندهای هم‌سو با خود روحانی را هم به مخالفت با آن برانگیخت تا آنجا که شکست سیاست باج‌خواهانه رژیم در نقض برجام به‌منظور باجگیری از جامعه جهانی از درون باند روحانی به گوش می‌رسد.
سایت حکومتی فرارو در روز ۲۲آبان اظهارات ظریف در قزاقستان را انعکاس داد که به استیصال رژیم در انتخاب این مسیر اذعان کرده و گفته بود: «ما متأسفانه این مسیر را ادامه خواهیم داد که البته این مجدداً همان مسیر بازی حاصل جمع صفر است. مسیری که به باخت همه منجر خواهد شد. اما این مسیری است که ما چاره‌ای جز حرکت در آن نداریم».
این سایت حکومتی در ادامه با اشاره به بیانیه تند کشورهای اروپایی علیه اقدام رژیم نوشته است: «در بیانیه اخیر اروپایی‌ها آمده است: ما بر آمادگی‌مان جهت بررسی همه مکانیسم‌های مندرج در برجام، از جمله مکانیسم حل اختلاف، برای حل مسائل مرتبط با اجرای تعهدات برجام توسط ایران تأکید می‌کنیم. ما در این زمینه با سایر اعضای برجام در تماس هستیم.
اگر چه این عبارت با ادبیات دیپلماتیک نوشته شده است، اما در درون خود تهدید مهمی دارد. اروپایی‌ها ایران را به فعال‌سازی مکانیسم حل اختلاف تهدید کردند و در ادامه ابراز نگرانی کرده است که «کاملاً محتمل است که فعال‌سازی مکانیسم حل اختلاف به بازگشت پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت منجر شود».
احمد زیدآبادی، از مهره‌های حاشیه نظام، با بیان این‌که «وضع بی‌نهایت رو به پیچیدگی گذاشته است» در مطلبی با عنوان «گام چهارم به کجا می‌رسد؟ بازی برجام نه چندان مطمئن روحانی» به شکست پروژه باج‌گیرانه روحانی اشاره کرد و به باندهای متخاصم حاکم هشدار داد: «ای کاش در این شرایط بغرنج، نهادهای حاکم حداقل به نزاع‌های سخیف و نامربوط و مچ‌گیریهای بی‌محتوا علیه یکدیگر پایان می‌دادند و عمده وقت خود را صرف اجماع روی چند مسأله مهم به‌خصوص چشم‌انداز خروج از این وضعیت می‌کردند. من که از بس به این مسائل فکر کرده‌ام، مریض شده‌ام؛ نمی‌دانم مسئولان کشور چطور با خیال راحت سر به بالین می‌گذارند»!
این کارشناس حکومتی در مورد تقلای روحانی برای گشودن راه مذاکره از طریق نقض برجام گفت: «چشم‌اندازی که روحانی ترسیم می‌کند، ضمانت چندانی ندارد و با دو مشکل بزرگ روبهرو است. مشکل نخست این‌که در مورد مذاکره احتمالی با آمریکا در سطح نهادهای حاکم، اجماع نظر وجود ندارد و چه بسا هر گامی که دولت برای کاهش تعهدات برجامی برمی‌دارد، با گذر زمان به امری غیرقابل برگشت تبدیل شود. همان‌طور که روشن است نیروهای قدرتمندی در سطح رسمی از اساس با برجام اظهار مخالفت می‌کنند و چنان‌چه نفس آن به شماره افتد، بعید است اجازه احیای آن را به دولت روحانی بدهند.
بنابراین، روحانی در کنار برداشتن هر گام در جهت کاهش تعهدات برجامی، باید درصدد اجماع‌سازی در سطح حکومت در مورد چشم‌انداز آینده برآید و اگر چنین توانی نداشته باشد، عملاً پروژه‌ای را تدارک دیده است که هیچ‌یک از اجزایش در کنترل او نخواهد بود».
همزمان روزنامه حکومتی جهان صنعت نوشت نقض برجام توسط دولت روحانی در اثر فشار باند خامنه‌ای بوده است. این روزنامه تأکید کرد: «کاهش تعهدات هسته‌ای ایران هم موضوعی بود که به ناچار در دستورکار دولت قرار گرفت. فشار دلواپسان و نظر بزرگان کشور، دولت را از مسیر دیپلماسی خارج و مجبور به پذیرفتن خطر ریسک برجام کرد».
این روزنامه در ادامه هشدار داده است: «ایجاد اجماع جهانی علیه ایران و نابودی برجام شرایط را طبیعتاً غیرعادی می‌کند». و در ادامه ضمن اذعان به شکست اقدام دولت روحانی بر ضرورت تسلیم و رفتن پای میز مذاکره تأکید کرده و نوشته است: «مقامات تهران مرحله چهارم کاهش تعهدات هسته‌ای را آغاز کردند تا با برداشتن این گام‌ها غرب و حتی آمریکا را تهدید و مجبور به برگشت به تعهدات هسته‌ای کنند اما واقعیت آن است که اقدام ایران نتیجه‌بخش نبود و نه تنها اروپا ملزم به اجرای تعهدات هسته‌ای نشد بلکه خطر خروج از برجام بیش از قبل قوت گرفت».
این روزنامه حکومتی برخلاف ادعاهای رژیم که تحریم‌ها بی‌اثر بوده‌اند نوشته است: «تحریم‌ها به اندازه کافی تاثیر خودش را گذاشته تا حدی که رئیس‌جمهور تأکید می‌کند ما در مشکلات فراوانی هستیم. این نشان می‌دهد که آمریکایی‌ها در اقدامات خود نسبت به ایران موفق بودند لذا تنها راهی که برای ما باقی‌مانده مذاکره است». در پایان ضمن اعتراف به این‌که این مذاکره مشروط به خوردن جام‌زهر منطقه‌ای و دست کشیدن از سیاست‌های توسعه‌طلبانه رژیم است افزوده است: «هر روز شرایط بدتر از قبل می‌شود و هیچ راهی جز مذاکره وجود ندارد هر چند مذاکره با عدم تغییر سیاست منطقه‌ای امکان‌پذیر نیست».
روزنامه حکومتی ابتکار هم در روز ۲۲آبان ضمن اعتراف به شکست گام چهارم توسط رژیم و تأکید بر ضرورت «باز نگه‌داشتن پنجره مذاکره» هشدار داد: «با فعال شدن مکانسیم ماشه و ارجاع مجدد پرونده ایران به شورای امنیت از سوی اروپا، علاوه بر این‌که تحریم‌های بین‌المللی اجرایی شوند، بار دیگر موضوع هسته‌ای ایران به‌ناگهان به نقطه آغازین خود بازگشته و چندین سال مذاکره و صرف هزینه یکشبه دود شده و به هوا برود».
