همزمان با سالگرد انقلاب ضدسلطنتی مردم ایران هموطنان دلیر بلوچ در جمعه‌یی دیگر در زاهدان، به خیابان آمدند و خشم و خروش خود علیه حکومت آخوندی را فریاد کردند. آنها شعار می‌دادند: مرگ بر خامنه‌ای»، «مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه رهبر»، «نه سلطنت نه رهبری، دموکراسی برابری» و «می‌کشم، می‌کشم، آن‌که برادرم کشت».
هموطنان دلاور بلوچ، هم‌چنین پلاکاردهایی در دست داشتند که از جمله این عبارات بر آن نقش بسته بود: «شاهزاده، آقازاده، قدغن!» و «انقلاب دموکراتیک مردم ایران پیروز می‌شود».
این شعارها و پلاکاردها، ضمن آن‌که بیانگر عمق آگاهی هموطنان بلوچ است، ریشه‌های ژرف انقلاب دموکراتیک ایران و سرشت ضد دیکتاتوری و ضد وابستگی آن را که با شعارهای آزادی و استقلال سلطنت خودکامه و ضد ایران و ایرانی شاه را سرنگون کردند، امروز تمامی مردم این سرزمین را با عزم سرنگونی سطلنت مطلقه فقیه و ریشه‌کن کردن هر گونه وابستگی و دیکتاتوری، به‌هم می‌پیوندد، هر چه نمایان‌تر می‌سازد.
شعار «مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه، چه رهبر» شعاری است که آن را در خروش‌ها و تظاهرات شبانه از مناطق مختلف تهران تا کرج و شهریار و دماوند و از مشهد تا همدان و سنندج و از شیراز تا آمل و سراوان می‌توان شنید. شعاری که در کنار شعار محوری «مرگ بر خامنه‌ای» به نشانه و رمز اتحاد و همبستگی مردم ایران تبدیل شده است.
رژیم آخوندی در برابر طوفان قیام و انقلاب، علاوه بر دستگیری و شکنجه و کشتار، به انواع ترفندها متوسل شد تا این قیام و انقلاب را از مسیر خود منحرف کند و در این رابطه از روح منحوس سلطنت مدفون و پس‌مانده‌های آن، به‌طور آشکار و پنهان نیز استفاده کرد تا چنین وانمود کند که گویا مردم ایران بین بد و بدتر، یعنی دیکتاتوری سلطنتی گذشته و دیکتاتوری ولایت فقیه کنونی، راه دیگری ندارند. اما مردم ایران با شعار فراگیر «مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه رهبر»، بر این ترفند و توهم بازگشت به دیکتاتوری مدفون سلطنتی خط بطلان کشیدند و نشان دادند که انتخاب و حرکت‌شان به سوی آینده، یعنی انقلاب دموکراتیک و استقرار یک جمهوری مبتنی بر آرای مردم است.
این انتخاب قطعی تاریخی که پرچم آن از اولین روزهای قیام به‌اهتزاز در آمد، چون خورشید نیمروز، همهٔ نمایش‌های سایه‌ای و آلترناتیوسازی‌های مجازی را چنان محو کرده که سیاستمداران برجسته و نمایندگان پارلمان، از کشورهای مختلف جهان که صدها میلیون رأی‌دهنده را نمایندگی می‌کنند، به آن گواهی می‌دهند. از جمله در قطعنامهٔ شماره ۱۰۰ مجلس نمایندگان آمریکا که روز ۱۹بهمن‌ماه جاری در یک کنفرانس مطبوعاتی ارائه گردید، تصریح شده است: «مردم ایران از آزادی‌های اساسی خود محروم شده‌اند و به‌همین دلیل دیکتاتوری سلطنتی و استبداد مذهبی را هم‌چنان‌که در شعارهای تظاهرات آنها مشهود است، رد می‌کنند». در همین کنفرانس مطبوعاتی، رندی وبر، نمایندهٔ کنگره نیز گفت: «انقلاب ایران متمرکز است که هر نوع دیکتاتوری را کنار بزند. این خود را در شعار «مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه رهبر» به‌خوبی بیان می‌کند».
آری، رود خروشان خون شهیدان که بیش از ۴۰سال است در این میهن جاری است و خون بیش از ۷۵۰شهید قیام سراسری نیز به آن پیوسته، جایی برای بازگشت به گذشته باقی نمی‌گذارد، فقط باید رو به آینده حرکت کرد. رو به ایران آزاد و دموکراتیک، ایرانی عاری از هر گونه ستم جنسی، قومی، دینی و نژادی، ایرانی رها از هر گونه دجالیت و تبعیض و دیکتاتوری و وابستگی.
