وزرای خارجه انگلستان، فرانسه و آلمان در نامهٔ مشترکی به دبیرکل و شورای امنیت ملل متحد تأکید کرده‌اند که اگر تا پایان اوت ۲۰۲۵ راه‌حلی دیپلماتیک برای برنامه هسته‌یی ایران پیدا نشود، تحریم‌های سازمان ملل دوباره اعمال خواهد شد. آنها در این نامه نوشته‌اند: «ما آماده هستیم و دلایل قانونی روشنی داریم تا نقض قابل توجه تعهدات برجام توسط ایران را اعلام کنیم... و مکانیسم بازگشت سریع تحریم‌ها را فعال کنیم».
این هشدار مستقیم با مهلت دو هفته‌یی، نظام بحرانزده آخوندها را بار دیگر بر سر دوراهی خودکشی یا مرگ دچار تلاطم کرده است. یا سرکشیدن جام‌زهر و عقب‌نشینی که رژیم آن را خودکشی می‌داند یا ادامه مسیر برنامه اتمی برای بمب‌سازی و اصرار بر غنی‌سازی همراه با برنامه موشکی و دخالت‌های منطقه‌یی و قبول پیامدهای مرگبار فعال شدن مکانیسم ماشه و بازگشت تحریم‌های بین‌المللی.
در همان روز هشدار سه کشور اروپایی (۲۲مرداد) رسانه‌های حکومتی نوشتند که منوچهر متکی عضو مجلس ارتجاع و وزیر خارجه پیشین رژیم، با تهدید به خروج از ان.پی.تی در صورت اعمال مکانیسم ماشه گفت: اگر طرف مقابل گامی به سمت عملیاتی کردن مکانیسم ماشه و استفاده از ابزار آن بردارد، حتماً با اقدام مجلس مواجه خواهد شد. مجلس «دست به ماشه» برای خروج از ان.پی.تی است.
علاوه بر متکی، عراقچی وزیر خارجه رژیم و بقایی سخنگوی این وزارتخانه و دیگر مقام‌های رژیم با همین زبان تقابل با کشورهای اروپایی سخن گفته‌اند. تخت روانچی و تیم رژیم در مذاکرات اخیر با نمایندگان سه کشور اروپایی در استانبول نیز همین مواضع را تکرار کردند و طرح تمدید شش ماهه مهلت مکانیسم ماشه را با تأکید بر این‌که مکانیسم ماشه را از اساس غیرحقوقی می‌دانند، رد کردند.
وقتی هم که پزشکیان روز ۱۹ مرداد با لحنی مستأصل گفت: «اگر مذاکره نکنیم، چه کنیم؟ دوباره می‌آیند می‌زنند!»، روزنامه کیهان خامنه‌ای بلافاصله در ۲۰ مرداد به او تاخت که «این دیدگاه، تسلیم است!».
اما پشت این مواضع، لرزشی عمیق جریان دارد. محسن هاشمی، پسر رفسنجانی، در ۲۱ مرداد اعتراف کرد: «حتی رهبری هم فکر نمی‌کرد، جنگ بشود و گفتند مذاکره نمی‌کنیم، جنگ هم نمی‌شود، اما شد!». او هشدار داد: «نیازمند دیپلوماسی فعال برای جلوگیری از مکانسیم ماشه هستیم! اگر فعال شود تأثیرات مخرب برای نظام دارد». این حرفها تنها بخشی از زمزمهٔ نگرانی‌هایی است که از درون نظام بیرون می‌زند. روزنامه حکومتی اعتماد در ۱۸ مرداد نوشت: «در صورت فعال شدن مکانیسم ماشه فشارها بر روی نظام به‌طور قابل توجهی افزایش خواهد یافت... تاب‌آوری نظام در برابر تحریم‌ها با گذشت زمان کاهش می‌یابد».
در این میان، نگرانی از پیامدهای اقتصادی تهدید ماشه هم رژیم را فراگرفته است. سایت تابناک وابسته به محسن رضایی عضو مصلحت نظام در ۱۷ مرداد گزارش داد: «بازار سرمایه در سایه خبر فعال‌سازی احتمالی مکانیزم ماشه، روزهای پرالتهابی را پشت‌سر می‌گذارد؛ سهام‌ها سقوط کرده و فضای نااطمینانی حاکم شده است». برخی رسانه‌های حکومتی هم مانند جهان صنعت در ۲۱ مرداد ناچار شدند بنویسند: «مکانیسم ماشه نزدیک است؛ باید وارد میدان مذاکره شویم».
با این حال، دولت پزشکیان تلاش می‌کند برای روحیه دادن به نیروهای فرسوده نظام، تهدید را کوچک جلوه دهد. مهاجرانی، سخنگوی دولت، در ۲۱ مرداد مدعی شد: «بار روانی مکانیسم ماشه از بار اقتصادی آن بیشتر است!».
به نظر می‌رسد معنای واقعی «بار روانی بیشتر»، وضعیت بحرانی نظام ولایت است که ماشین فرسودهٔ آن در برابر یک تابلوی بزرگ بن‌بست درجا می‌زند؛ البته در پرتگاهی خطرناک همراه با بحران و جنگ‌وجدال درونی بر سر خودکشی یا مرگ!
