افشای طرح سری «کویر» برای ساخت سلاح اتمی از سوی مقاومت ایران بار دیگر این واقعیت را به اثبات رساند که پروژه هسته‌یی رژیم ایران، برخلاف ادعاهای رسمی، نه برای اهداف صلح‌آمیز بلکه با هدف دستیابی به تسلیحات اتمی دنبال می‌شود. بر اساس اطلاعات منتشر شده در کنفرانس مطبوعاتی نمایندگی شورای ملی مقاومت در واشنگتن در خرداد ۱۴۰۴، این پروژه از سال ۲۰۰۹ با دستور مستقیم علی خامنه‌ای آغاز شده و به‌عنوان جانشینی برای «طرح آماد» که در سال ۲۰۰۳ افشا شد، به‌پیش رفته است.
به‌گفته نماینده شورای ملی مقاومت در آمریکا، سونا صمصامی، «پروژه اتمی رژیم از همان ابتدا هدفی به‌جز تولید سلاح اتمی نداشته است» و مقاومت ایران بیش از سه دهه بر این موضوع تأکید کرده است. این ادعا نشان از استمرار یک استراتژی مخفی در سطوح بالای تصمیم‌گیری رژیم دارد و ضرورت باز بینی سیاست‌های بین‌المللی در قبال برنامه اتمی این رژیم را برجسته می‌کند.
طرح کویر؛ نسخه جدید، ساختار قدیم
«طرح کویر» به‌عنوان ادامه فنی «طرح آماد» نشان می‌دهد فاشیسم دینی برنامه تسلیحات اتمیش را در پوشش‌های جدید و پیچیده‌تری ادامه داده است. بر اساس اسناد مقاومت، پروژه کویر در منطقه‌یی کویری در استان سمنان انجام می‌شود و «پوشش آن، ساخت موشکهای ماهواره‌بر» معرفی شده است. هدف اعلام‌شده «امنیت کویر» ایجاد سپری برای پنهان‌کاری فعالیت‌های نظامی و هسته‌یی است و به این رژیم امکان می‌دهد تا آزمایش‌ها و توسعه سلاحهای اتمی را در سایه سکوت و غفلت نهادهای بین‌المللی دنبال کند.
در همین راستا، استان سمنان به سه منطقه نظامی تقسیم شده: «قرمز»، با ممنوعیت مطلق ورود غیرنظامیان؛ «زرد»، با کنترل نظامی و پروازممنوع؛ و «آبی»، که حتی بخش‌هایی از آن نیز تحت عنوان حفاظت محیط‌زیست تحت کنترل امنیتی است. چنین تقسیم‌بندی جغرافیایی گویای آن است که «طرح کویر» نه یک پروژه تحقیقاتی بلکه بخشی از استراتژی نظامی–امنیتی کلان رژیم است.
بازی دوگانه؛ فریب جامعه بین‌المللی
فاشیسم دینی همواره از تاکتیک‌هایی چون «پنهان‌کاری، فریب، تأخیر و از بین‌بردن شواهد» برای پیشبرد برنامه تسلیحاتی‌اش استفاده کرده است. کنفرانس مطبوعاتی شورای ملی مقاومت نشان داد که هم‌زمان با آغاز «طرح کویر»، سازمان پژوهش‌های نوین دفاعی (سپند) که مسئولیت اصلی در توسعه سلاح اتمی دارد، به یک نهاد مستقل در ساختار وزارت دفاع ارتقا یافته است. این اقدام شاهدی بر سازمان‌یافتگی و تعهد ساختاری به این هدف است.
افشای سایت‌های جدید مانند ایوانکی، نورالدین‌آباد، شاهرود و گسترش سایت موشکی سمنان از دسامبر ۲۰۲۴ به این معناست که شبکه اطلاعات مردمی و هوادار سازمان مجاهدین خلق توانسته پرده از لایه‌های امنیتی و فنی پروژه‌یی بردارد که حتی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیز به سختی به آن دسترسی داشته است.
تهدید منطقه‌یی و جهانی
به‌گفته سونا صمصامی، «تهدید این رژیم برای صلح و ثبات جهانی محدود به برنامه اتمی آن نیست. نسل‌کشی در داخل ایران... و صدور تروریسم و جنگ‌افروزی، اتخاذ یک سیاست قاطع در قبال آن‌را ضروری می‌سازد». این هشدار در شرایطی مطرح می‌شود که تنها از زمان انتصاب رئیس‌جمهور جدید رژیم، «بیش از ۱۳۰۰ زندانی اعدام شده‌اند». چنین آماری گویای هم‌پوشانی میان سیاست داخلی سرکوبگرانه و سیاست خارجی تهدیدآمیز رژیم است.
بر همین اساس، پاسخ جامعه جهانی باید فراتر از محدودکردن توان هسته‌یی باشد و شامل فشار بر رژیم در حوزه حقوق‌بشر و مقابله با صدور تروریسم نیز بشود. راه‌کارهای پیشنهادی شورای ملی مقاومت شامل «فعال‌کردن مکانیزم ماشه»، بازگرداندن «تمامی تحریم‌های شورای امنیت»، «تعطیلی کامل سایت‌های هسته‌ای»، و «بازرسی سرزده» از تمامی مراکز مشکوک است.
سرنگونی به‌مثابه راه‌حل بنیادین
یکی از برجسته‌ترین محورهای سیاسی این افشاگری، تأکید نمایندگان شورای ملی مقاومت بر لزوم تغییر رژیم است.
«ما همواره تأکید کرده‌ایم که راه‌حل تهدید اتمی و تروریستی رژیم، سرنگونی آن توسط مردم ایران و مقاومت سازمان‌یافته آنهاست».
این موضع، در مقابل دیدگاههای رایج مبتنی بر مهار و مذاکره، نوعی راه‌حل بنیادین و ساختارشکن ارائه می‌دهد و از جامعه جهانی می‌خواهد که نه‌تنها با برنامه اتمی رژیم بلکه با تمام شاکله ایدئولوژیک و نظامی آن مقابله کند.
لحظه آزمون برای جامعه جهانی
افشای «طرح کویر» آزمونی جدی برای اراده جامعه بین‌المللی در برابر رژیمی است که از یک‌سو در داخل سرکوب و نسل‌کشی می‌کند و از سوی دیگر، در پی تسلیحات اتمی برای تثبیت موقعیت خود در منطقه و جهان است. اگر افشاگریهای مقاومت ایران در مورد سایت‌های لویزان، نطنز، فردو، پارچین و اکنون سمنان، در گذشته زمینه‌ساز اقدامات بین‌المللی شد، امروز نیز فرصت و مسئولیتی تازه فراروی قدرتهای جهانی قرار گرفته است. چنان‌چه مکانیزم‌های قانونی و سیاسی موجود مانند مکانیزم ماشه و قطعنامه‌های شورای امنیت، در این لحظه فعال نشوند، جهان بار دیگر خود را در مقابل یک رژیم مسلح به سلاح اتمی خواهد یافت که هم توان سرکوب داخلی دارد و هم قابلیت صدور بی‌ثباتی به خارج.
