عصر روز جمعه ۳۱خرداد ۹۸در حالی‌که تنها دو روز پیش از آن در تظاهرات اعتراضی هموطنان بازنشسته در تهران، مردم قهرمان ایران چشم در چشمان دریده پاسداران مجلس ارتجاع و خطاب به خامنه‌ای و روحانی، در نهایت هوشیاری میهنی و انقلابی شعار داده بودند:
«جنگ‌افروزی را رها کن، فکری به‌حال ما کن»
«دشمن ما همین جاست دروغ میگن آمریکاست»
و در حالی‌که در تمامی روزهای هفته جاری، تظاهرات و اعتراض و اعتصاب در اکثر شهرهای میهن در جریان بود،
و در حالی‌که بی‌شمار ایرانیان آزاده در خارج کشور در لحظه انتشار همین یادداشت رذیلانه اصلاح‌طلبان، حداقل در دو پایتخت بزرگ جهان (یکی در این سوی اقیانوس یعنی در بروکسل پایتخت بلژیک و دیگری در آن سوی اقیانوس در واشنگتن پایتخت آمریکا) و در حمایت از تظاهرات داخل کشور، به تظاهرات بر ضددیکتاتوری حاکم بر میهنشان برخاسته بودند،
درست در چنین شرایطی ناگهان بانگ زرد بوقلمون به هوا برخاست و نامه اصلاح‌طلبان قلابی و ورشکسته‌ای که عموماً سابقه شریف! شکنجه‌گری را در روزنامه‌های خونینشان ثبت شده دارند، به دبیرکل ملل متحد نامه نوشته و از آمریکا به وی شکایت یا به‌قول خودشان انتقاد کردند!.
خبرگزاری حکومتی ایسنا متن نامه را منتشر کرده، نامه‌یی که البته ارزش خواندن ندارد و «اول و آخرش» را باید در همان یک جمله آغازین و پاراگراف نهایی آن دید که چیزی جز عجز زبونانه و رذالت یک باند ورشکسته و ضد انقلابی برای واسطه‌تراشی در پیشگاه به‌قول خودشان شیطان بزرگ برای رها کردن گریبان وحشی‌ترین دیکتاتوری تاریخ معاصر جهان نمی‌باشد.
نگاهی به «سر و ته» یک نامه زبونانه و خائنانه
ایسنا ۳۱خرداد ۹۸: « جمعی از اصلاح‌طلبان طی نامه‌ای به دبیرکل سازمان ملل متحد از رفتار خارج از عرف آمریکا انتقاد کردند»....« امضاءکنندگان این نامه از اعضای سازمان ملل متحد و به‌ویژه از اعضای دائم شورای امنیت آن سازمان و شخص جنابعالی (دبیرکل ملل متحد آنتونیو گوترز) خواستارند در شرایطی که ایالات متحده به همراهی اسراییل عملاً در مسیر شعله‌ور ساختن جنگ خانمان برانداز جدیدی در خاورمیانه حرکت می‌کند و به این ترتیب صلح و امنیت جهانی را با مخاطرات جدی مواجه کرده است، ساکت ننشسته و به هر شکل که صلاح می‌دانند، دولت آمریکا را به بازگشت به برجام، لغو تحریمها و ترک ماجراجویی در منطقه جنگ‌زده ما تشویق کنند».
آخوندها چگونه «جنگ» درست می‌کنند؟
این مزخرفات دقیقاً مانند آن می‌ماند که روز سی فروردین ۵۹هنگامی که خمینی دژخیم آن نطق معروفش بر ضد عراق را ایراد کرد و فتیله جنگ را با حمله و هجوم‌های تروریستی و ارسال سلاح و تروریسم به عراق بالا کشید آن‌چنان که سفیر خمینی (آخوند دعایی بعدها در کتاب خاطراتش نوشت: دیدم در وزارت‌خارجه کارتن کارتن سلاح و مهمات و صداخفه‌کن به اسم محموله دیپلماتیک به سفارتمان در عراق می‌فرستند!) هم حیرت کرده بود،
تصور کنید در چنان شرایطی یک عده سیاست‌باز بیایند و به دبیرکل ملل متحد نامه نوشته و از او بخواهند جلوی عراق را بگیرد که چرا از قرارداد الجزایر خارج شده است؟!
جوانان امروز اگر می‌خواهند بدانند آن جنگ لعنتی ۸ساله چگونه و چرا ساخته و پرداخته شد و عامل اصلی ایجاد کننده‌اش که بود؟ به همین اتفاق‌هایی که همین روزها و ماه‌ها در رابطه فیمابین خامنه‌ای و آمریکا و همسایگان جنوبی کشور مان می‌افتد، نگاه کنند و مطمئن باشند که می‌توانند همه چیز را درباره آن جنگ هم بدانند بی‌آن که به آن زمان رفته باشند یا اساساً نیازی به عبور از تونل زمان برای بازگشت به گذشته داشته باشد!
ولی ضروری است به یاد آوریم درست در همان روزهای خفه و داغ تابستان ۵۹تنها مسعود رجوی و متحدان مجاهدین بودند که در برابر سیاست‌های جنگ‌طلبانه خمینی ایستاده و خطر جنگ را با تمام ضایعات و مصیبت‌هایش گوشزد می‌کردند.
مسعود رجوی بود که در آن روزها تلاش می‌کرد با واسطه قرار دادن زنده یاد یاسرعرفات رهبر انقلاب فلسطین (که با هر دو طرف دعوا) رابطه داشت، از بروز جنگ جلوگیری کند،
و متقابلاً همین اصلاح‌طلبان جعلی در لباس وزیر و وکیل بنزین روی آتش می‌ریختند و مانند اسب عصاری آب به تنور جنگ‌افروزیهای خمینی می‌ریختند! یابوهای سیاسی بی‌مقدار و بی‌پرنسیبی که هرگز از هیچ واقعه‌ای هیچ درسی نگرفته و نخواهند گرفت.
بزدل‌های طمع‌کاری که در هوای بازیابی اندکی قدرت و کمی ثروت حاضرند دست به هر فضاحت و جنایتی بزنند، اسب دیکتاتور را نعل و تیمار کنند به جای آن که پاسخگوی ماجراجویی‌های اتمی آخوندهای ولی‌نعمت‌شان باشند،
به جای آن که پاسخگوی جنایت‌های نظام مقدس‌شان! در کشورگشایی‌های جنایت‌کارانه و کشتار و آواره کردن میلیون‌ها سوری و عراقی و... باشند،
به جای آن که پاسخگوی این‌همه جنایت و چپاول و غارت و فساد و دیکتاتوری و اعدام و شکنجه در نظام ولایی مورد علاقه‌اشان باشند.
از جامعه جهانی خواستار جلوگیری از جنگی می‌شوند که خامنه‌ای مدت‌هاست راه‌انداخته و سبک‌سرانه در حال فرو بردن هر چه بیشتر مملکت در باتلاقی است که نظامش را در آن گیر انداخته است.
بی‌سبب نیست که مردم در اولین روزهای قیام بزرگی که از دی ۹۶آغاز شد هر دو یابوی نظام را به یک درشکه بسته و شعار دادند:«اصلاح‌طلب، اصول‌گرا دیگه تمومه ماجرا»!
