مقابله جوانان شورشی با نیروهای سرکوبگر رژیم و گوشمالی آنها باعث هراس و کابوس سردمداران حاکمیت، و رسانه‌های وابسته به هر دو باند شده است.
آنها نگران این هستند که در آینده نیز موارد مشابهی از قتل و مجازات نیروهای سرکوبگر مانند آنچه که در شیراز اتفاق افتاد پیش بیاید، و نظام نتواند نیروهای درمانده‌اش در سپاه، بسیج و انتظامی را از قهر و خشم مردم در امان نگه دارد.
آنها ضمن ابراز سوزوگداز نسبت به کشته شدن سرهنگ نیروی انتظامی در شیراز، به مجلس و اعضای آن گوشزد می‌کنند، تا هر چه زودتر قانون حفاظت از مزدوران رژیم و بکارگیری سلاح توسط آنها نسبت به گذشته سخت‌تر کنند، تا مایه دلگرمی آنها و مانع از ریزش آنان شود.
آنها «بر ضرورت فراهم کردن زمینه‌های اعمال اقتدار پلیس» تأکید کرده‌اند تا بتواند «امنیت جامعه (بخوانید نظام)» را با افزایش سرکوب حفظ کند.
گوشمالی و کشته شدن نیروهای مزدور توسط مردم عاصی، بیانگر این واقعیت است که هیمنه پوشالی این نیروها در نزد مردم شکسته، و دیواره سرکوبی که آنها برای حراست از نظام بر دور آن کشیده‌اند، نمی‌تواند مانند گذشته از آن محافظت کند، و این دیواره استحکام قبلی را ندارد.
بنابراین هر قانونی هر چند هم سخت در جهت محافظت از نیروهای سرکوبگر به تصویب برسد، نمی‌تواند مانع از این شود که آنها مورد خشم‌وکین مردم قرارنگیرند، و به‌نوشته روزنامه وابسته به سپاه (جوان) این موضوع «یک مشکل امنیتی است»، هر چند که او هم در باب ضرورت تصویب قانونی سفت و سخت گلو پاره کرده و به اعضای مجلس ارتجاع توصیه کرده که «لایحه سلاح را خارج از نوبت بررسی کنید» (جوان ۱۷بهمن ۱۴۰۰).
البته قانون بکارگیری سلاح توسط نیروهای سرکوبگر در حال حاضر هم وجود دارد تا جایی که حتی برای روزنامه حکومتی هم سؤال می‌شود که چه چیز بیشتری به قانون فعلی می‌خواهید اضافه کنید.
روزنامه شرق ضمن اشاره به این‌گفته‌ٔ یکی از اعضای مجلس ارتجاع و سایر سردمداران رژیم که باید «قانون به کارگیری سلاح اصلاح شود» به قانون فعلی اشاره کرده که اختیار کافی به نیروهای سرکوبگر را داده و «دربند۱ماده قانون به کارگیری سلاح توسط مأموران مسلح آمده است که آنها حق برخورداری از سلاح را دارند و می‌توانند توسط شلیک تیراندازی کمر به پایین، تیراندازی کمر به بالا…»، از خود دفاع کنند، اما از نظر این روزنامه حکومتی مشکل در نبودن قانون و اجرای آن نیست، و این سؤال را مطرح کرده است «حال شما به یک چنین قانونی که به‌صراحت به موضوع مورد بحث تصریح دارد، چه چیزی را می‌خواهید اضافه یا کم کنید؟» (شرق ۱۷بهمن ۱۴۰۰).
روزنامه همدلی نیز مشکل هدف قرار گرفتن نیروهای مزدور توسط جوانان انقلابی را در این نمی‌داند که خللی در قانون دفاع از خود توسط آنان وجود دارد، بلکه هدف قرار گرفتن آنها توسط مردم را ناشی از خشم و خروش آنها نسبت به نظام و نفرتشان از آنان دانسته و در این رابطه نوشته است: «در این فضا قطعاً هزینه‌های تأمین امنیت بسیار بالا خواهد رفت و جامعه (بخوانید نظام و نیروهای مزدور آن) با تهدیدات نگران‌کننده‌ای روبه‌رو خواهد بود».
این روزنامه وابسته به باند مغلوب هم ضمن اشاره به کشته شدن سرهنگ نیروی انتظامی در منطقه بیدزرد شیراز اعتراف کرده است: «مورد اخیر آخرین مورد از این موارد نخواهد بود» (همدلی ۱۷بهمن ۱۴۰۰).
یک واقعیت را نباید از نظر دور داشت که گوشمالی دادن نیروهای سرکوبگر توسط جوانان شورشی، برآیند وضعیت عینی در جامعه‌ای است که دیگر مردم حاضر نیستند تحت هر شرایطی زیر بار ظلم و فشار فزاینده حاکمیت آن زندگی کنند، مضاف بر این‌که حاکمیت نیز توان آنرا ندارد که مانند گذشته مردم را از اعتراض و خیزش باز دارد و مانع مجازات نیروهای مزدورش توسط آنها به‌ویژه جوانان شورشی شود.
بی‌دلیل نیست که سرکردگان رژیم و رسانه‌هایش این روزها بر سرو سینه زنان در فغان هستند که امنیت اجتماعی (بخوانید امنیت نظام) در خطر است و خواهان برخورد قاطع با جوانان شورشی هستند.
