انتشار قطعنامهٔ اکثریت کنگرهٔ آمریکا با ۲۲۵ امضا از دو حزب دمکرات و جمهوریخواه، در روز سهشنبه ۷اردیبهشت۱۴۰۰ (۲۷آوریل۲۰۲۱) یک دستاورد و پیروزی مهم برای مقاومت ایران است.
پیشی گرفتن از تحولات
این پیروزی قبل از سخنرانی بایدن در جلسهٔ مشترک دولت و کنگره بهمناسبت ۱۰۰روز اول ریاست جمهوریاش اعلام شد و از این حیث بیانگر پیشی گرفتن مقاومت ایران از مدار هر تحول مفروض در کشاکشهای آتی است.
چنین هوشیاری، سبقت گرفتن از زمان و تغییر معادلههای مربوط به ایران بهنفع خلق و قیام، از آلترناتیوی شایسته است که در عین استقلال کامل و تکیه بر ظرفیتهای شگرف و انسانی خویش، یک آن از دیپلماسی انقلابی غافل نیست و توانسته آجر به آجر این دیپلماسی کارآمد را با کار ریزبافت و مینیاتوری بچیند و به نمادی مرتفع، درخشان و رشک برانگیز در قامت کنونی آن بالغ سازد.
این اقدام کارآمد در بحبوحهٔ مذاکرات فاشیسم دینی بر سر برجام، قدرت و جایگاه مقاومت ایران را نشان میدهد. این قدرت و جایگاه طبعاً مانند خار مغیلان به چشم خامنهای فرو میرود.
انعکاس چراغ خاموش یک روزنامهٔ حکومتی
یکی از روزنامههای حکومتی که نمیتوانسته کل خبر را سانسور کند به ناگزیر با نام نبردن از مجاهدین و شورای ملی مقاومت و از موضع پایین به اهمیت به آن انعکاس داده است:
«بیش از ۲۲۰نماینده کنگره قطعنامهای موسوم به HR - ۱۱۸ را امضا کردهاند که از «خواسته مردم ایران برای داشتن جمهوری دمکراتیک، سکولار و غیرهستهیی ایران» حمایت کرده و در عینحال «نقض حقوقبشر و تروریسم دولتی» توسط تهران را محکوم میکند» (ابتکار. ۹ اردیبهشت۱۴۹۹).
این روزنامهٔ حکومتی در ادامه نوشته است:
«تام مک کلینتاک، سناتور جمهوریخواه آمریکایی با مطرح کردن ادعاهایی علیه ایران درباره این قطعنامه گفت: HR - ۱۱۸ حاوی این پیام فوری به دولت بایدن در ۱۰۰روز اولش است که کنگره از آن میخواهد حکومت ایران را بهخاطر جنایتش علیه ملت آن و حمایت مداوم از تروریسم جهانی پاسخگو بداند».
انعکاس دیگر این روزنامه گزیدهای از سخنان برد شرمن است:
«HR - ۱۱۸ از شورای امنیت سازمان ملل میخواهد با شرکا و متحدان آمریکا برای محکوم کردن نقض حقوقبشر از سوی حکومت ایران همکاری کرده و سازوکاری ایجاد کند که شورای امنیت بتواند توسط آن ناظر نقض حقوقبشر باشد».
سانسور اصل موضوع
کاستن از تعداد نمایندگان امضا کننده با عبارت «بیش از ۲۲۰تن» و سپس جا انداختن عدد ۲۲۰ بخشی از سیاست تبلیغاتی حکومت برای مینیمیزه کردن آمار واقعی امضاکنندگان (۲۲۵نمایندهٔ کنگره از هر دو حزب) در پای این این قطعنامه است که اکثریت کنگره را تشکیل میدهند. تعمق در انعکاس این روزنامهٔ حکومتی نشان میدهد که بخشی از مفاد سلبی قطعنامه منعکس شده ولی بخش ایجابی آن سانسور گردیده است. این بخش ایجابی به نقش و جایگاه مقاومت ایران، حمایت از برنامهٔ ۱۰مادهای رئیس جمهور برگزیدهٔ مقاومت، مریم رجوی برای برپایی یک ایران سکولار و دمکراتیک است. نکتهٔ مهم آن است که این قطعنامه به حمایت از یک «جمهوری» و نه «سطلنت» در ایران پرداخته است. معنای روشن این عبارت طرد سلطنت و هر نوعی از سلطنتزدگی و دعوی بازگشت به استبداد شاهنشاهی در عین نفی استبداد دینی است.
محورهای قابل تأمل در قطعنامهٔ کنگره
ـ قطعنامه با صراحت تمام از قیام در ایران حمایت میکند.
ـ قطعنامه با نام بردن از رئیسجمهور برگزیدهٔ مقاومت، مریم رجوی بر حمایت خود از ۱۰مادهٔ ایشان تأکید میکند.
ـ قطعنامه خواهان یک جمهوری و نه سلطنت برای ایران است.
ـ در این قطعنامه بهصورت توأمان دیکتاتوری مذهبی و دیکتاتوری سلطنتی نفی و از آزادی مردم ایران حمایت بهعمل آمده است.
ـ قطعنامه نه تنها به حکم دادگاه بلژیک میپردازد، تروریستها را بخشی از گروه ترور بزرگتر در میان سرویسهای اطلاعاتی رژیم میداند.
دیگر محورهای قطعنامه عبارت است از:
ـ قیام آبان۹۸ و ۱۵۰۰شهید و هزاران دستگیر شدهٔ آن قیام
ـ تظاهرات دی۹۸ در اعتراض به سرنگونی هواپیمای اکراینی.
ـ قیام دی۹۶
ـ اعدام قهرمان ملی، نوید افکاری
ـ قتلعام تابستان ۶۷ و دفن مخفیانهٔ اجساد قتلعام شدگان در گورهای دستجمعی
ـ قطعنامه خواهان پیوستن ایالات متحده به فراخوان تحقیقات در مورد قتلعام تابستان ۶۷ است.
ـ اخراج سفیر ایران از آلبانی یک اقدام مثبت و قدم مهم ارزیابی شده است.
ـ محکومیت اقدامات تروریستی فاشیسم دینی در گذشته و حال و از جمله اقدام ناکام بمبگذاری در مراسم ویلپنت پاریس.
***
چنین قطعنامهیی با امضای اکثریت کنگرهٔ آمریکا مبین آن است که سیاست کثیف مماشات و نیز آلترناتیوتراشی برای میوهچینی و فرصتطلبی بهطور جدی به حاشیه رانده شده است. ایران آزاد آینده از سوی مقاومت ایران و آلترناتیو دمکراتیک آن نمایندگی میشود.