خامنه‌ای در گرداب بحرانهای داخلی و منطقه‌ای، در وحشت از قیام مردم و در آستانهٔ معرفی کابینه رئیس‌جمهور جدید ارتجاع، به کشتار دسته‌جمعی زندانیان روی آورده است. کابینه‌یی که پزشکیان مکرراً تصریح کرده است با نظر خامنه‌ای و پس از تأیید او معرفی خواهد شد. به این ترتیب مشخص شد که کابینهٔ پزشکیان در واقع کابینه اعدام است.
دژخیمان خامنه‌ای روز چهارشنبه ۱۷مرداد، در یک جنایت سبعانه، ۲۹زندانی را در یک روز اعدام کردند. ۲۶ زندانی در قزلحصار و ۳ زندانی از جمله ۲ زن در زندان مرکزی کرج. به این ترتیب خامنه‌ای در وحشت از قیام و در آستانه معرفی کابینه رئیس‌جمهور جدیدش، رکورد تازه‌یی در اعدام و کشتار به‌جای گذاشت که در سه دههٔ گذشته سابقه نداشته است.
شمار اعدامها در چهار روز گذشته به ۴۲ تن می‌رسد. این انتقام سخت خامنه‌ای و قضاییه جلادان و سپاه پاسداران جنایتکار و رئیس‌جمهور ذوب در ولایت، از مردم ایران است که خواستار سرنگونی دیکتاتوری دینی حاکم بر ایران هستند.
اعدامهای جمعی، شیوه‌یی است که نازیهای هیتلری در برابر مقاومت مردم سرزمینهای اشغالی به‌کار می‌گرفتند و در پاسخ به‌عملیات پارتیزانی و گروه‌های مقاومت، مردم عادی را که گروگان می‌گرفتند، اعدام می‌کردند. مردم ایران نیز ۴۵سال است گروگان این رژیم ددمنش هستند و رژیم ضدبشری قیمت مقاومت مردم را این‌چنین با اعدامهای وحشیانه می‌گیرد.
این درجه از شقاوت و بیرحمی در شروع ریاست‌جمهوری پزشکیان قبل از هر چیز نشان می‌دهد که چه با روحانی و رئیسی و چه با پزشکیان، این رژیم بدون کشتار و اعدام قادر به ادامه حیات خود نیست و ماشین ترور و سرکوب خامنه‌ای در وحشت از قیام، توقف‌پذیر نیست.
از سوی دیگر، روند فزاینده اعدامها، در شروع کار رئیس‌جمهور جدید نظام، نشان می‌دهد، شکنجه و اعدام وجه مشترک همه باندهای درون رژیم و مرز سرخ دیکتاتوری دینی است که در هیچ شرایطی از آن دست برنمی‌دارد؛ چرا که بنیاد این رژیم بر شکنجه و اعدام و قتل‌عام و نسل‌کشی بنا شده و این لازمه بقای رژیم است.
آری، ماشین سرکوب و کشتار لحظه‌ای متوقف نمی‌شود تا در مقابل خشم خلق و قیامهای مردمی سد ببندد، اما این خون‌ریزیها، مردم و جوانان شورشی را، نه تنها مرعوب نکرده، بلکه آنها را در سرنگونی رژیم مصمم‌تر ساخته است؛ به‌موازات این اعدامها شاهدیم که کانون‌های قهرمان شورشی، پاسخ اعدامهای سبعانه را با عملیات متهورانهٔ تهاجم به‌مراکز سرکوب و جهل و جنایت رژیم و انفجار و به‌آتش کشیدن آنها می‌دهند.
از سوی دیگر زندانیان چندین زندان در سراسر کشور، روز سه‌شنبه ۱۶مرداد در بیست و هشتمین سه‌شنبه کارزار نه به اعدام، با اعتصاب غذا به‌یکدیگر پیوستند تا صدای خشم و اعتراض زندانیان سیاسی به تداوم جنایتکارانهٔ اعدامها توسط دیکتاتوری ولایت فقیه را به گوش دنیا برسانند. در جریان این کارزار، زنان زندانی سیاسی در بند زنان اوین، در اعتراض به اعدام زندانی قیام رضا رسایی در کرمانشاه، به اعتراض برخاسته و شعار «مرگ بر دیکتاتور» و «مرگ بر حکومت اعدامی» سر دادند.
در مقابل اعدامهای جنایتکارانه، خانم رجوی خواهان اقدام فوری ملل متحد و اتحادیه اروپا برای نجات جان زندانیان زیر اعدام و احالهٔ پرونده نقض حقوق‌بشر در ایران به شورای امنیت و قرار گرفتن سردمداران این رژیم در برابر عدالت شد. سکوت و بی‌عملی در برابر چنین رژیمی، هم نقض فجیع ارزشهای جهانشمول حقوق‌بشری و هم مشوق رژیم در ادامه و تشدید جنایت و جنگ‌افروزی و تروریسم است.
