خشم و کینه قیام‌کنندگان در عراق و لبنان نسبت به رژیم آخوندی و عوامل و مزدوران آن، هم‌چنان ادامه دارد و در صدر خبرگزاریهای جهان است.
رژیم آخوندی که با شیادی مناطق شیعه‌نشین عراق را پایگاه خود قلمداد می‌کرد با توفانی از جانب مردم و جوانان عراق روبه‌رو شد که بساط رژیم را به‌هم‌زد.
یک روز پس از سخنرانی وحشت‌آلود خامنه‌ای که تلاش کرد با روضهٔ امنیت، پای ساختار فعلی و دم و دمبالچه‌هایش را در عراق محکم کند. یکی از تظاهرکنندگان در جمعیت چندهزارنفره که علیه رژیم شعار می‌دادند گفت:
«یک پیام به علی خامنه‌ای می‌دهم. پیامم این است که دم و دمبالچه‌هایت را از عراق جمع کن. دیگر این بازیهای شیعه و سنی را از ذهنت خارج کن و از عراق دست بردار، ما مردمی متحد شده‌ایم. کرد، شیعه، سنی و هر مذهب دیگری که می‌خواهیم داشته باشیم، مهم این است که ما عراقی هستیم. ما وطنمان را می‌خواهیم. وابستگی نمی‌خواهیم».
در لبنان هم در کنار مردم این کشور برای اولین بار شیعیان لبنانی ضمن سردادن شعار «الشعب یرید اسقاط النظام» علیه حزب‌الشیطان و رژیم ایران شعار سردادند.
در حالی‌که قیام در عراق بی‌وقفه ادامه دارد، در ایران آخوندی رسانه‌های حکومتی تنها اخبار «آرام شدن» شهرهای عراق را می‌دهند. هیچ‌کدام حرفی از قیام و شورش مردم برعلیه دست‌نشاندگان یا نوچه‌های عراقی ولایت نمی‌زنند. این سکوت و انفعال مرگبار البته در یک نقطه می‌شکند و آن هنگامی است که وحشت از سرایت آتش قیام به دامان ناپاک نظام آخوندی، آنها را ناگزیر می‌کند که به قیام در این کشورها البته با فرهنگ خاص آخوندها اعتراف کنند.
یک بررسی ساده اما بسیار سودمند
اگر سرتیتر اخباری که رسانه‌های رنگارنگ حکومتی از تظاهرات مردم منتشر می‌کنند را کنار هم بگذاریم(خواه تظاهرات در شهرهای میهن خودمان، خواه همین تظاهرات لبنان و تظاهرات خونین عراق)، نگاهی هم به سرتیتر موضع‌گیریهای مقام‌های حکومتی بیاندازیم و آنها را با پوشش خبری رسانه‌های بین‌المللی از همان واقعه مقایسه کنیم، بلافاصله به یک الگوی کاملاً مشابهی می‌رسیم که شاید از حجم دروغهای بکارگیری شده در آن شگفت‌زده شویم: سرکوب، انکار، تکذیب، تحریف و... در برخورد با اعتراضات مردمی.
این‌همانی شیوه‌های سرکوب
- چماقداران لباس‌شخصی
بکارگیری زور و تهدید و ارعاب برای متفرق‌کردن تظاهرکنندگان. نیروهای سرکوب بسته به محل شکل‌گیری اعتراضات و نیروهای محلی حکومتی، متفاوت هستند. در شهرهای ایران، مزدوران لباس‌شخصی و بسیج آتش به‌اختیار، پیشقراول نیروهای سرکوبگری مانند نیروی انتظامی و ضدشورش هستند. همین الگو را می‌توان در تظاهرات لبنان به‌عینه دید، آنجا که مزدوران باند حزب‌الشیطان به مردم حمله و چادرهایشان را تخریب کردند، اگر چه با ممانعت ارتش ملی لبنان که متعهد به دفاع از مردم است، روبه‌رو شدند.
- باند چماقداران موتورسوار
در لبنان دیری نپایید که با تداوم تظاهرات و اعترضات مردم علیه حکومت تحت‌نفوذ رژیم، لباس‌شخصی‌های حزب‌الشیطان نهایتاً سوار بر موتور، به همان سبک و سیاق پدرخوانده‌شان در تهران به مردم معترض هجوم بردند. گزارشگر تلویزیون العربیه الحدث در صحنه به‌طور مستقیم از هجوم نیروهای لباس‌شخصی موتورسوار خبر داد.(۷آبان۹۸)
تصویری آشنا برای همه‌ٔ ایرانیان در قیامهای مردمی از ۷۸ و کوی دانشگاه تا ۸۸ در شهرهای مختلف ایران و قیام دیماه ۹۷.
- زیرگرفتن معترضان با خودروهای نظامی و دولتی
زیرگرفتن معترضان با خودروهای نظامی وجه دیگری از شقاوت پاسداران خامنه‌ای است که به مزدوران منطقه‌ای خودش هم آموزش داده است.
همین الگو را نیروهای عراقی در برابر مجاهدین بی‌سلاح و بی‌دفاع در اشرف هم بکار گرفتند. هم در ۶ و۷مرداد سال ۸۸ و هم در ۱۹فروردین سال۹۰ در شهر اشرف
و باز تکرار همین الگو را در کربلا می‌بینیم که ضمن شلیک مستقیم به معترضان و تحصن‌کنندگان در کربلا، با خودروی نیروهای امنیتی مردم را زیرگرفتند تا بتوانند چادرهای قیام‌کنندگان را برچینند. سایت العربیه با گزارشهای مردمی و تصاویر حاضرین در صحنه، همین خبر را منتشر کرد.(۷آبان ۹۸)
-تک‌تیراندازان مستقر بر نقاط مسلط و مرتفع
تصاویر مربوط به بسیجی مزدوری که در قیامهای ۸۸ از بالای پایگاه بسیج به مردم شلیک می‌کرد، در خاطره‌ٔ همگان نقش بسته است. در تظاهرات عراق دقیقاً مشابه همین الگو را می‌توان دید. مزدوران در هراس از هجوم مردم خشمگین، در تلاش برای سرکوب و ارعاب دست به جنایت آشکار می‌زنند و به‌طور هدفمند و دقیق تک‌به‌تک جوانان فعال را نشانه می‌روند. بررسی اجساد قربانیان نشان‌دهنده‌ٔ آن است که اغلب از ناحیه‌ٔ سر و سینه مورد اصابت گلوله قرار گرفته‌اند. یعنی شلیک‌ها کاملاً به قصد کشتن صورت گرفته است.
آیا این تصادفی است؟
یک کمیته حقیقت‌یاب وابسته به دولت در ۳۰مهر ۹۸ ضمن اعلام ۱۴۹کشته، ۷۰درصد مرگ‌ها را ناشی از اصابت گلوله به «سر و سینه» دانست.
