یکی از ابرچالش‌های کشورمان بحران آب است، ابرچالش واژه‌‌یی است که، توسط کارشناسان اقتصادی برای نشان‌دادن عمق فاجعه‌‌یی است که در آن گیر افتاده‌ایم. اما به‌راستی عمق این فاجعه چقدر است؟
در میان ۱۱۶کشور ایران از لحاظ بحران آبی در رده ۱۴ قرار دارد.
در سالهای گذشــته به‌دلیل بحران آب در استان کرمان، خنده از روی لب کشــاورزان پسته‌کار کرمان و رفسنجان و سیرجان رفته است و تولید پســته در این استان که زمانی بیش از ۸۰درصد پسته کشور را تولید می‌کرد به نصف رسیده است. حتی پیش‌بینی می‌شود تا ۱۰سال دیگر کشت پسته در استان کرمان به صفر خواهد رسید.(ماهنامه آینده‌نگر آذر ۱۳۹۶)
از بین سدهای کشور ۶۶سد بزرگ کشور کمتر از ۴۰درصد آب دارند.(خبرگزاری مهر ۱۴خرداد ۱۳۹۷)
بیش از ۸۰درصد تالاب‌های کشور خشک شده و تبدیل به چشمه‌‌های تولید ریزگرد شده است.
تالاب زیبای انزلی که یک اکوسیستم بسیار بکر را در خودش جا داده است، در حال نابودی کامل است و ارتفاع آب آن از ۱۴متر به کمتر ۶۰سانتیمتر رسیده است.
۲۵سال آینده شرق و جنوب کشور کاملاً خالی از سکنه خواهد شد و به‌گفته مقامات این رژیم، ۵۰میلیون نفر باید از کشور مهاجرت کنند.(عیسی کلانتری)
برای رژیم آخوندی الآن بحران آب به یک بحران امنیتی تبدیل شده‌است، شورای عالی امنیت رژیم و کمیسیون امنیت مجلس وارد ماجرا شده‌اند.
با این اشاره کوتاه می‌توان دید که بحران آب بسیار جدی است،
مصرف سالانه آب در ایران ۹۷میلیارد مترمکعب می‌باشد، اما آبهای تجدیدپذیر ایران ۸۸میلیارد مترمکعب است.
آب تجدیدپذیر یعنی بارندگی سالانه منهای تبخیر؛ این اختلاف بین مصرف آب و آبهای تجدیدپذیر از آبهای زیرزمینی یا آبها فسیلی تأمین می‌شود.
البته مقامات رژیم از واژه‌ٔ آبهای ژرف استفاده می‌کنند تا بار آبهای فسیلی را کم کنند، آب فسیلی آبهای تجدیدناپذیرند که از حدود هزاران یا میلیون‌ها سال قبل در اعماق زمین ذخیره شده است. منبع اولیه این آبها، ذوب یخ‌ها در آخرین عصر یخبندان بوده است.
عیسی کلانتری گفت: مجموع آبهای فسیلی ایران حدود ۵۰۰میلیارد مترمکعب است که از این میزان ۳۰۰میلیارد مترمکعب آبهای شور و مابقی آب شیرین است. از مجموع ۲۰۰میلیارد مترمکعب آبهای شیرین فسیلی از ۱۷۰ تا ۱۸۰میلیارد مترمکعب نیز مصرف شده و می‌توان گفت ذخایر آبهای زیرزمینی ایران رو به پایان است.
همشهری آنلاین ۲۳خرداد ۱۳۹۷
در کمترین عدد تعداد چاههای حفر شده بعد از سال ۵۷ بیش از ۱۶برابر شده است در حالی که جمعیت ایران کمی بیش از ۲برابر شده است.
استفاده بی‌رویه از آبهای فسیلی و زیرزمینی، باعث فرونشست زمین در بسیاری از دشتها از جمله در دشت وارمین شده است.
اما علت این بحران چیست و عامل آن کیست؟
اصلی‌ترین عامل این بحران در واقع سیاستهای غلط و مخرب رژیم آخوندی است، استمرار جنگ ایران و عراق و مواجه شدن با تحریم‌ها، رژیم را مجبور کرد که به هر قیمت مواد غذایی را در داخل کشور تولید کند، به همین دلیل با حفر چاههای فراوان در نقاط مختلف کشور، بدون هیچ مطالعه‌ٔ علمی، دستبرد به منابع آبهای زیرزمینی را شروع کرد، در حالی که تولید بعضی از محصولات کشاورزی در ایران به‌دلیل آب‌بری اصلاً مقرون به صرفه نبود.
در سالهای دهه‌‌ی ۸۰ هم رژیم به‌تاخت به‌دنبال بمب اتمی بود و پیش‌بینی کرده بود که با تحریم‌هایی روبه‌رو خواهد بود، برای فرار از تحریم‌ها، پیشاپیش باز با شعار خودکفایی در زمینه کشاورزی صدهاهزار چاه آب در سراسر کشور حفر کرد، احمدی‌نژاد می‌گفت هر کسی هر جا دوست دارد می‌تواند چاه آب حفر کند، از طرفی با احداث سدهای فراوان آبهای سطحی و زیرزمینی را غارت کردند. عامل دیگر این بحران، کشاورزی عقب‌مانده‌‌یی است که رژیم کوچکترین سرمایه‌گذاری برای پیشرفت آن انجام نداده است، هنوز هم کشاورزی ایران غرقابی است و بیش از ۷۰درصد آبهای تجدیدپذیر صرف آن می‌شود و از میزان ۸۰درصد آن هدر می‌رود یعنی چیزی نزدیک به ۵۵میلیارد مترمکعب.
عامل دیگری که باز کار حکومت است، ایجاد صنایع سنگینِ آب‌بر در مناطق مرکزی ایران مانند کارخانه‌های فولاد، پتروشیمی و صنایع نظامی که حجم بسیار زیادی از آب را مصرف می‌کنند.
میزان مصرف آب برای تولید محصولات مختلف
اما آیا راه‌حلی وجود دارد؟
یکی از راه‌حل‌های در دسترس سرمایه‌گذاری در امر کشاورزی و تبدیل آن به یک کشاورزی مکانیزه که محصولاتی متناسب با سرزمین ایران تولید کند، اما رژیم آخوندی اهل این کار نیست اما در عوض سالانه بیش از ۱۰میلیارد دلار در سوریه هزینه جنگ می‌کند تا خودش سرپا بماند.
«در کشورهای حاشیه خلیج‌فارس حتی یک رودخانه فصلی و یا یک دریاچه وجود ندارد و شهرهایی مانند دوبی در صحرایی به‌مراتب خشک‌تر از کویر‌های ایران قرار دارند.
برای شهری در صحرا، یعنی دوبی، شگفت‌آور است که به‌خوبی آبش تأمین شود. چمن‌کاری‌های سبز و پارک‌های آبی، زمینهای گلف و... در دوبی وجود دارد، کشورهای در حاشیه خلیج‌فارس یکی از بحرانی‌ترین مناطق جهان از نظر آب هستند. اما کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس به مجتمع‌های آب‌شیرین‌کن متکی هستند».(ماهنامه اقتصادی آینده‌نگر اسفند ۹۶)
در کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس برای تأمین آب -به‌جز آب کشاورزی- از مجتمع‌های آب شیرین‌کن استفاده می‌کنند.
اما در این رژیم از این سرمایه‌گذاری‌ها خبری نیست، در حالی ایران یکی از بهترین سرزمین‌ها برای انرژی پاک می‌باشد.
«دلیل نبود سرمایه‌گذاری در ایران این است که طبق یکی از تخمین‌های انجام شده، تولید یک مترمکعب آب شیرین‌شده می‌تواند به اندازه ۷۰سنت تا یک دلار هزینه داشته باشد، در حالی که همان اندازه آب که از چاههای عمیق استخراج می‌شود بین ۱۵ تا ۴۰سنت هزینه دارد».(ماهنامه آینده‌نگر اسفند ۹۶)
در ایران مافیایی به نام آب وجود دارد که آب را غارت می‌کند، با وجود چنین مافیاهایی امکان حل و فصل این بحران وجود ندارد.
