چند شلیک مشقی در سالگرد دجال!
خامنه‌ای به‌مناسبت سالمرگ خمینی در یک سخنرانی تقریباً مفصل که به موضوع‌های مختلفی اشاره داشت، به چند مسأله کلیدی نظام که این روزها گریبانگیر آخوندهاست اشاره کرد.
خامنه‌ای کلاً به سه موضوع پرداخت؛
یکی به ادامه قیام و حرکتهای اعتراضی که هر روز در سراسر کشور جریان دارد و روزبه‌روز هم گسترده‌تر می‌شود.
دوم، موضوع برجام و اظهار خشم و نارضایتی از وضعیت برجام که خامنه‌ای در این رابطه تلاش کرد با توجه به وضعیت به‌وجود آمده خودش را تبرئه کند و گناه برجام را به گردن روحانی و باند او بیندازد
سوم هم مسأله برنامه موشکی و دخالت‌های منطقهای آخوندها که این روزها با فشار‌های همه‌جانبه بین‌المللی، بوی تخلیه منطقه از طرف رژیم بیشتر از هر زمان دیگری به مشام می‌رسد!
در حقیقت این سه مساله، جدی‌ترین مشکلات رژیم در حال حاضر هستند و موفقیت یا شکست رژیم بسته به پاسخ‌هایی است که باید به سه مسأله بدهد.
قیام و حرکتهای اعتراضی مردم
در مورد قیام و حرکتهای اعتراضی، حرف خامنه‌ای کماکان همان حرف سخیف همه دیکتاتورها بود که وقتی دیگر دستشان از همه جا کوتاه شده، آن را تکرار کرده و با انتساب مردم معترض و اساساً هر حرکت اعتراضی به خارج از مرز‌ها تلاش می‌کنند هویت ملی اعتراض و معترضان را منکر شده و در فرهنگ سیاسی آخوندها با زدن یک برچسب تروریستی به هر حرکت اعتراضی سرکوب آن را مشروع! جلوه دهند. آخوندها در عین‌حال تلاش می‌کنند به هر ترتیب که شده، از بالغ شدن حرکتهای اعتراضی مردم به حرکات قهر‌آمیز (که واکنش طبیعی مردم در برابر سرکوب حکومتی است) جلوگیری کنند.
خامنه‌ای در همین سخنرانی برای این‌که خود را مسلط بر اوضاع نشان دهد، با اشاره به مجاهدین و نقش آنها در حرکات مردمی اخیر گفت:
« ما خبر داریم که نشسته‌اند و برنامه‌ریزی می‌کنند! »
خامنه‌ای عاجز از سرکوب قیام مردم و ناتوان در حل مسایل و مشکلات مملکتی تنها به تکرار همان حرف‌های کلیشه‌ای سابقش بسنده کرد و گفت یک عده معدود و انگشت‌شمار از شهرهای دیگر می‌آیند و مردم را تحریک می‌کنند،
خامنه‌ای البته به این نکته هیچ اشاره‌یی نکرد که چرا در این مملکت هر اعتراض ساده صنفی، بلافاصله به یک بحران سیاسی و امنیتی تبدیل می‌شود و از شعارهای سیاسی که مستقیماًً اساس رژیم و رأس حکومت را نشانه گرفته سر در می‌آورد؟! و به این ترتیب اولین نکته مهمی که در سخنرانی‌اش گفت را بدون تعیین تکلیف، رها کرد و با همین شعر و شعارها و شلیک مشقی سراغ هدف و سیبل بعدی رفت.
واقعیت ماجرای از سرگیری فعالیت‌های اتمی رژیم
نکته بعدی که خامنه‌ای در سخنرانی‌اش به‌مناسبت سالمرگ خمینی گفت، صدور فرمانی در زمینه از سرگیری فعالیت‌های اتمی رژیم بود.
خامنه‌ای دستور آماده‌سازی برای کسب آمادگی‌های لازم جهت رسیدن به ۱۹۰هزار سو در تأسیسات اتمی و آماده کردن الزامات به کارگیری سانتریفوژهای از دور خارج شده و حتی افزایش آنها را صادر کرد.
به نظر می‌رسد در این زمینه، خامنه‌ای اقدام به شلیک واقعی کرده اما دقت در کلماتی که انتخاب کرده بود و اشارات مشخصش به این‌که، ما «در چارچوب» برجام حرکت می‌کنیم، خود نشان از دومین شلیک مشقی‌اش در آن سخنرانی بود
خامنه‌ای در آن سخنرانی از ترس این‌که مبادا از این حرفش، به‌عنوان نقض برجام اتخاذ سند شود، بلافاصله اضافه و تأکید کرد:
«البته در چارچوب برجام»!
اما مسأله این است که حتی اگر رژیم بخواهد هم، عملاً نمی‌تواند غنی‌سازی در ابعاد قبل از برجام را از سر بگیرد چرا که همان‌طور که اعلام شده، آخوندها در همان ابتدای برجام، سانتریفوژهایشان را اوراق کرده‌اند و اگر از همین فردا هم اقدام به تعمیر و ساخت آنها بکنند، صرف‌نظر از این‌که به اعتراف خودشان امکانپذیر نیست، سالها طول می‌کشد تا بتوانند به سطح قبلی برسند. بنابراین حرف‌های خامنه‌ای در این قسمت هم صرفاً قدرت‌نمایی‌های پوشالی بود که مصرف داخلی دارد و برای روحیه دادن به نیروهای ریزشی می‌باشد و چیزی بیشتر از یک شلیک مشقی نبود!
مانور با توان موشکی و هژمونی منطقهای!
سومین نکته‌یی که خامنه‌ای مطرح کرد، در مورد توان موشکی رژیم بود که گفت:
«در مقابل هر موشک که به ما بزنند، ما ۱۰تا موشک شلیک می‌کنیم!»
همین‌طور که می‌بینید، خامنه‌ای در عباراتی که راجع به موشک گفته، فقط خواسته کلمه «موشک» را بگوید و تکرار کند تا نگویند هیچ اشاره‌ای به این موضوع نکرد. اما در این حرف‌ها هیچ اشاره‌یی به نوع موشک نکرده!
چون دعوا اساساً بر سر موشکهای بالستیک دوربرد است و نه هر موشکی!
خامنه‌ای در اینجا هم تلاش کرد یک ژست پوشالی قدرت بگیرد و نه بیشتر!
خامنه‌ای گفت:
« هر کس به ما موشک بزند ما... »! او نگفت کجا؟ و چه کسی یا نهادی یا کشور یا رئیس جمهوری! بحث موشک زدن به رژیم را مطرح کرده است؟
اما با اینهمه و باز در همان ژست توخالی قدرت هم، باز حواسش جمع بود که مبادا همین حرف‌های توخالی هم موجب دردسرش بشود، چون بلافاصله اشاره کرد که:
«در برابر زورگویی دشمنان هم ما هیجان زده و احساساتی تصمیم نمی‌گیریم به جای متن به حاشیه‌هایی که برایمان می‌سازند اعتنا نمی‌کنیم و وارد حواشی نمیشیم!»
هر ناظری و هر شنونده‌ای با شنیدن این کلمات به سرعت متوجه می‌شود که خامنه‌ای چقدر دست و پایش را جمع کرده و تلاش می‌کند طوری حرف نزند که گزک! به دست حریف بدهد!
خامنه‌ای در مورد ژست‌های منطقه‌یی هم فقط کلی‌گویی کرد و کلماتی مثل عدالتخواهی و دفاع از ملت فلسطین و مقاومت و... را ردیف کرد؛ ولی این که در مورد سوریه و یمن و... می‌خواهد چه کار کند، چیزی نگفت! آن‌هم در حالی که در این مناطق، صحبت از عقب‌نشینی رژیم در میان است، اما او هیچ حرفی در این زمینه‌ها نزد و اساساً ورود نظامی به مناطق نفوذ منطقه‌یی نیروهایش را هم به خمینی منتسب کرد و تلاش کرد خود را به نوعی بی‌گناه! نشان دهد. و به این ترتیب، اینجا هم باز به شلیک مشقی پناه برد!
تنها شلیک جنگی خامنه‌ای
خامنه‌ای البته در همین سخنرانی و پس از تمامی شلیک‌های مشقی‌اش، در حمله به روحانی، اقدام به شلیک هشدار جنگی نمود و دور جدیدی از تنشهای باندی و جنگهای جناحی را کلید زد و تقصیر تمامی شکست‌های اتمی خودش را بر سر روحانی شکست و تلویحا او را «به تنهایی» مقصر شکست برجام اعلام کرد.
علت این امر هم به‌خوبی روشن است. خامنه‌ای باید یک بزبلاگردان پیدا کند که تقصیر شکست برجام و بیش از ۱۰۰میلیارد دلار مخارج آن و پیامدهای آن در منطقه را به‌سر او بکوبد!
اما آنچه که روشن است این‌که طبعاً روحانی و باندش هم ساکت نخواهند ماند، گریبان خامنه‌ای و باندش را رها نکرده و و با خود به زیر آب خواهند کشید!
اما چرا خامنه‌ای اینکار را کرد؟ در حالی‌که به‌خوبی می‌داند تعمیق شکاف در رأس حاکمیتش، پیامدهای جدی و خطرناک اجتماعی برایش خواهد داشت!
جواب روشن است، خامنه‌ای خود به‌خوبی می‌داند در قبال تمامی این افتضاحاتی که به بار آورده، فقط با شلیک مشقی نمی‌شود کاری کرد و به هر حال باید یک جایی هم شلیک جنگی کرده و خودش را «در» ببرد! و چه سیبلی ارزانتر از روحانی؟! غافل از این‌که این سیاست، با توجه به اوضاع بهم‌ریخته داخلی، از هر گزینه دیگری خطرناکتر است و دوگانگی در رأس حاکمیت را بیشتر خواهد کرد و میدان بازتری برای حرکتهای مردمی در این قبیل شکافها ایجاد خواهد شد!
واقعیتی که تا همینجا هم درستی آن روشن شده و باز هم روشن‌تر خواهد شد.
