یکی از موارد جنگ باندی در حکومت آخوندی موضوع پیوستن رژیم به کنوانسیونهای ای اف تی اف است.
تشدید جنگ گرگها بر سر اف.ای.تی. اف پس از این بالا گرفت که روحانی از خامنه‌ای خواست که مجمع تشخیص مجددا به بررسی لوایح مربوطه بپردازد، چرا که عدم تصویب آنها هر گونه مراودات مالی را قفل می‌کند. خامنه‌ای هم پس از آن به مجمع تشخیص مصلحت نظام نوشت که موضوع را برای بار دیگر بررسی کند.
بیانیه ۲۰۵نفر از اعضای مجلس ارتجاع در مخالفت با اف.ای.تی. اف نیز بحران را بیش از پیش افزایش داد.
البته تعدادی از مجلسیان رژیم با نپیوستن به اف.ای.تی. اف مخالف بودند و بیانیه را امضا نکردند.
یکی از آنها در جلسه روز ۱۲اسفند خطاب به پاسدار محمد قالیباف گفت: «البته این نظر امضا کننده‌های بیانیه است نه نظرمجلس» (خبرگزاری مجلس ۱۲اسفند۹۹).
قالیباف در دفاع از بیانیه و در رد اظهارات او گفت: «طبق آیین‌نامه این بیانیه خوانده شده دیگر اعتراض شما اعتراض واردی نیست» (خبرگزاری مجلس ۱۲اسفند ۹۹).
در زمینه هزینه اجتماعی نپیوستن به اف.ای.تی. اف آخوند روحانی به مجمع تشخیص هشدار داد: «اما اگر نپیوستیم، اما اگر این لوایح اجرا نشد، توضیح بدهید به‌هرحال این چقدر هزینه دارد و این هزینه را چه کسی باید تحمل کند» (تلویزیون شبکه خبر ۱۳اسفند ۹۹).
بلافاصله بعد از حرف‌های روحانی پاسدار محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام به صحنه آمد و ضمن اعتراف به بن‌بست با وعده بررسی در سال آینده، رویای معامله و رفع تحریم را باطل کرد و گفت: «یکی از آقایان وزرا گفته بود این را تصویب بکنید تا ما بتوانیم به اف.ای.تی. اف بپیوندیم چون ممکن است هرآن تحریم‌ها را بردارند. خیلی خوب ما صبر می‌کنیم تا فروردین‌ماه. به‌محض این‌که تحریم‌ها را بردارند ما می‌آییم اینجا بحث می‌کنیم. مثلا نظر موافق می‌دهیم اما خود این هم ابهام دارد» (تلویزیون شبکه خبر ۱۳ اسفند۹۹).
در این میان مدیر سابق وزارت‌خارجه رژیم با اشاره به انزوای جهانی نظام گفت: «آنها توپ را در زمین نظام انداخته‌اند و هر چه نظام واکنش منفی بیشتری نشان بدهد، طرف‌های بین‌المللی به سمت آمریکا میل می‌کنند» (روزنامه ستاره صبح ۱۲اسفند ۹۹).
علی ربیعی سخنگوی دولت در پاسخ به سؤال خبرنگاری در زمینه ارجاع مصوبهٔ مجلس قبلی که پیوستن به اف.ای.تی. اف را تصویب کرده بود، به مجلس فعلی گفت: «ارجاع به مجلس اصلاً دیگر موضوعیتی ندارد» (خبرگزاری ایرنا ۱۲ اسفند۹۹).
یک کارشناس حکومتی ضمن اعتراف به پایه‌های لرزان حاکمیت در برابر قیام هشدار داد: «ماکاری انجام نداده‌ایم که بتوانیم سرمایه اجتماعی خود را حفظ کنیم با بتوانیم در برابر فشارها مقاومت کنیم. با این بنیانهای لرزان نمی‌توان به جنگ جامعه جهانی برویم پس ناگزیر از پذیرش اف.ای.تی. اف هستیم» (روزنامه جهان صنعت ۱۳ اسفند۹۹).
این مهره وابسته به باند روحانی خواسته و یا نخواسته اما به درستی روی یک موضوع اساسی انگشت گذاشت و آن هم بنیانهای لرزان حکومت آخوندی در برابر جامعهٔ انفجاری است.
مجمع تشخیص نظام قبلاً به این لایحه رأی منفی داده بود و خامنه‌ای نیز از آن مطلع بود، اما خامنه‌ای با توجه به بحرانهای رژیم، با سوار شدن روی درخواست روحانی از مجمع تشخیص خواست تا مجدداً موضوع پیوستن و یا نپیوستن به اف.ای.تی. اف را مورد بررسی قرار دهد، با این حال نمایندگان با امضای بیانیه خود بر اعضای مجمع پیش دستی کردند و حرف خامنه‌ای را به پشیزی نگرفتند.
اما صرف‌نظر از جدال درونی باندها، این واقعیت وجود دارد که رژیم در زمینه پیوستن یا نپیوستن به اف.ای.تی. اف و یا مذاکره و عدم مذاکره مجدد بر سر برجام، در یک دوراهی بن‌بست قرار دارد، دوراهی که هر کدام را انتخاب کند، به‌قول روحانی برایش هزینه دارد و باید هزینه‌اش را را متحمل شود.
باند مقابل نیز که مخالف پیوستن به اف.ای.تی. اف است به‌خوبی می‌داند که عقب‌نشینی حاکمیت در این مورد و یا در مورد برجام و تسلیم شدن به خواست کشورهای غربی هزینه‌اش زیاد است، اما هم‌چنان که روحانی هم اذعان کرده هزینه نپیوستن هم زیاد است.
این همان بن‌بستی است که رژیم با آن مواجه است. آن‌هم در شرایطی که رژیم در داخل در رابطه با نفرت انفجاری مردم با بحران بزرگی روبرو است. وضعیتی که با هر جرقه‌ای آماده انفجار است. خیزش اخیر سراوان و جوانان غیور بلوچ نمونه آشکاری از این وضعیت بحرانی است.
بی‌تردید نگرانی رژیم در وضعیت خفگی اقتصادی از تبعات نپیوستن به اف تی اف قبل از هر چیز، بحران اجتماعی و افزایش فشار بر مردم محروم و عاصی ایران‌زمین است.
اما واقعیت این است که مسأله از این چیزها گذشته است و مردم چه با اف.ای.تی. اف چه بی‌اف.ای.تی.اف، تصمیمشان برای تعیین‌تکلیف این رژیم را گرفته‌اند. این همان هزینه سنگینی است که مردم به رژیم آخوندی تحمیل می‌کنند.
