پس از آن‌که مذاکرهٔ رژیم و آمریکا در روز سه‌شنبه ۱۳ اردیبهشت انجام نشد، دور جدیدی از جنگ گرگها در رژیم آغاز شد. روز یکشنبه ۱۴ اردیبهشت، ارگان سپاه پاسداران (جوان) در حالی که مذاکره را «تله»یی برای به دام انداختن نظام توصیف می‌کرد، در سرمقالهٔ خود با کنایه به متقاضیان مذاکره، نوشت: از روز اولی که ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا شد، توافق و تهدید را با هم آغاز کرد. گرچه تهدیدات رنگ و بوی نظامی داشت، اما عمدهٔ تحلیلگران داخلی بر این باور بودند که آمریکا با کارزار فشار حداکثری به‌دنبال شورش اجتماعی و تقابل مردم-حاکمیت است. لزوم هوشیاری درباره تله‌یی که با سهل‌گیری اولیه ما را به مذاکره کشاندند و پس از ریزش قیمتها، با حرکت به سمت خطوط قرمز ما، مقصرسازی نظام را کلید زدند...
کیهان خامنه‌ای هم نوشت: دولت ترامپ هر ۱۳ ساعت، یک تحریم جدید علیه ایران اعمال کرده است. صدور ۱۸۲ تحریم ظرف تنها ۱۰۰ روز، آن هم همزمان با ارسال پیام‌های دیپلماتیک، نشانه‌یی روشن از رویکرد متناقض و در عین‌حال صریح آمریکاست: فشار حداکثری، ولو در پوشش مذاکره! تحریم‌هایی که هر کدام از آنها نه صرفاً یک اقدام اقتصادی، بلکه تلاشی برای ضربه زدن به (نظام) است.
کیهان روز بعد (۱۵ اردیبهشت)، اظهارات ترامپ راجع به هدفش از مذاکره با رژیم را به رخ متقاضیان مذاکره کشید و نوشت: رئیس‌جمهور آمریکا هدف از مذاکرات را برچیدن کامل برنامه هسته‌یی ایران عنوان کرد. وی در حالی دم از مذاکره و توافق می‌زند که تنها در ۱۰۰ روز گذشته، ۱۸۲ تحریم جدید علیه ایران وضع کرده است! کدام عقل سلیمی این تناقض آشکار را نمی‌بیند؟! همزمان دعوت به گفتگو می‌کند و با همان دست، طناب تحریم بر گردن ما می‌اندازد!
این کشمکش درونی رژیم در شرایطی بالا گرفت که مارکو روبیو وزیر خارجه آمریکا تصریح کرده بود که رژیم ایران باید از ساخت موشکهای دوربرد و غنی‌سازی و حمایت از گروه‌های تروریستی دست بکشد. همزمان وزیر خارجهٔ فرانسه نیز درباره اعمال مکانیسم ماشه به رژیم هشدار داد و با صراحت گفت: با پایان قریب‌الوقوع برجام در چند هفتهٔ آینده اگر منافع امنیتی اروپا تضمین نشود لحظه‌یی درنگ نخواهیم کرد و تمامی تحریم‌هایی را که ده سال پیش لغو شده بودند دوباره اعمال خواهیم کرد.
هشدار فرانسه در حالی بود که عراقچی دست به دامن اروپا برای تعامل با حکومت آخوندی شده و طی پیامی در شبکه ایکس - که در آن هیچ خبری از شاخ و شانه کشیدنهای معمول رژیم نیست- نوشته بود: یک توافق معتبر و پایدار در دسترس است. تنها چیزی که لازم است، اراده سیاسی قاطع و نگرشی منصفانه است (۱۳اردیبهشت).
در دور جدید جنگ گرگها امام جمعه‌های رژیم هم ساز مقابله با دولت را کوک کرده و هر کدام به‌نحوی مذاکره را بی‌فایده خواندند. از جمله آخوند کریمی تبار در ایلام گفت: «از آمریکا تا الآن در عرصه‌های مختلف جز خیانت چیزی از ندیدیم. من توصیه‌یی به وزارت امور خارجه دارم که اگر می‌خواهند وارد عرصه بشوند اولین اقدام‌شان این باشد که دارایی‌های ما را در بانک‌های خارجی پس بگیرند». آخوند محمودی در اصفهان نیز گفت: مسئولان ما متوجه باشند که نظام ما نه تنها یک قدم بلکه نیم وجب هم عقب‌نشینی نخواهد کرد!
در این میان، متقاضیان مذاکره در ولایت پلاسیده خامنه‌ای، در واکنش به نیش و کنایه‌های رقبا، بن‌بستی که تمامیت نظام با آن مواجه است را پیش کشیده و می‌نویسد: «شرایط اقتصادی در ایران راهی جز توافق باقی نگذاشته است. معیشت مردم در تنگنا است. زمینه اعتراض اجتماعی وجود دارد. ایران در فضای بین‌المللی دچار انزوای سیاسی و انجماد اقتصادی شده است. اگر هزینه‌های توافق را نپذیریم این مسائل برای ما هزینه بالاتر ایجاد خواهند کرد» (ستاره صبح، ۱۴اردیبهشت).
