به حاشیه رانده شدن بیش‌از‌پیش رژیم درسوریه

رژیم آخوندی در تبلیغات و خبرهای رسمی تلاش می‌کند خودش را یک عامل تاثیر‌گذار در آینده سوریه، و تحولات در آن کشور از جمله  آینده حکومت و بازسازی آن کشور معرفی کند، در صورتی که واقعیتها برخلاف ادعاهای این چنینی است. 
در این زمینه رسانه‌های آن نیز نظرات متفاوتی دارند، از جمله این‌که  در رابطه با کنفرانس سوچی تلویزیون حکومتی وانمود می‌کند که یک نوع همسویی و هماهنگی  بین  حکومت آخوندی و روسیه وجود دارد و در این رابطه می‌گوید: ”شهر سوچی روسیه امروز و فردا مهمان کنگره ملی سوریه است. این نشست به ابتکار روسیه، ایران و ترکیه برگزار می‌شود. وزارت‌خارجه روسیه از 1600تن از شخصیتها و گروهها برای شرکت در نشست سوچی دعوت کرده است. 
‌نصر حریری رئیس هیأت مذاکره‌کننده مخالفان دولت سوریه گفته در نشست سوچی شرکت نمی‌کند«(تلویزیون شبکه خبر9بهمن 96)
این ادعا در شرایطی است که سایر رسانه‌ها خبرهای دیگری می‌دهند،  از جمله این‌که  سایت انتخاب 9بهمن 96 از قول روزنامه القدس العربی می‌نویسد: ”روس‌ها به پیشنهاد ایران برای تشکیل ائتلاف علیه آمریکا «نه» گفتند!، رسانه‌های ایرانی اخیراً ضمن انتقاد از سوریه گفته‌اند که اسد ضمن توافق با روسها پرونده بازسازی سوریه را به جای ایران، به آنها سپرده است.
القدس العربی نوشت: رئیس کمیته بین‌المللی دومای روسیه، لئونید اسلوتسکی، پیشنهاد ایران در رابطه با تشکیل ائتلافی بین ایران، پاکستان و عراق را نپذیرفته و بر این نکته تأکید کرد که اختلافاتی بین مسکو و تهران پیرامون برخی سیاستها وجود دارد.“
روزنامه آرمان 9بهمن نیز در مورد اختلاف‌نظر رژیم و روسیه در رابطه با جنگ با داعش می‌نویسد: ”پیش از این، تهران در بیانیه‌یی مبنی بر اعلام پیروزی در مبارزه با داعش، روسیه را از این پیروزی استثنا کرده و به ذکر نام گروه‌های مورد حمایت ایران، دو دولت عراق و سوریه، آیت‌ا... سیستانی و سیدحسن نصرا... اکتفا کرده بود. در مقابل، وزارت دفاع روسیه اعلام کرده است پیروزی بر داعش به رهبری سهیل حسن، یکی از فرماندهان برجسته ارتش سوریه در نبردهای دایر در سوریه محقق شده است و نه نیروهای ایرانی“ 
حسن هانی‌زاده یکی از عناصر باند خامنه‌ای در زمینه  رابطه روسیه با ”دوستانش“!  می‌گوید: ”روس‌ها همواره دوستانشان را در نیمه راه باقی می‌گذارند و مسیر خود را در منطقه و جهان دنبال می‌کنند. این تحلیلگر مسائل بین‌الملل با بیان این‌که هر جا که قطب‌نمای سیاسی روس‌ها مسیر منافع‌شان را نشان دهد به سمت همان مسیر پیش می‌روند، اظهار کرد: مسکو در گذشته هم ثابت کرده همواره منافع ملی روسیه را بر سایر مسائل ترجیح می‌دهد. روس‌ها در همکاریهای منطقه‌یی و بین‌المللی به مسأله اخلاق و منافع طرف مقابل توجه ندارند و تنها به‌دنبال منافع خود هستند.“ (روزنامه آرمان 9بهمن 96)
این سوزوگدازها  نسبت به موضع  روسیه از این واقعیت ناشی می‌شود که تا کنون نیروهای رژیم در سوریه عملاً نقش نیروی  پیاده روسیه را بازی کردند، و تا آنجا که به روی زمین و صحنه نظامی برمی گشت،  نیروها و مزدوران آن  بودند که در صحنه کشته می‌شدند، اما در صحنه سیاسی روسیه همواره نقش اصلی  را بازی کرد  و  حاکمیت  آخوندی نقش حاشیه داشت.  
از جمله این‌که طی دو سال گذشته در برگزاری  کنفرانس‌هایی در قزاقستان و  در روسیه که در رابطه با بحران سوریه برگزار شد، روسیه نقش اصلی   و نظام  آخوندی نقش حاشیه‌ای داشته است.   
 در جریان آتش‌بس‌هایی هم که بین اپوزیسیون سوریه  و حکومت  اسد برقرار شد، همگی با تلاش روسیه برقرارشد و رژیم نه تنها نقشی نداشت بلکه درمواردی هم نظیر آتش‌بس در حلب توسط گروه‌های مزدورش کارشکنی کرد.
در رابطه با  این نقش حاشیه‌ای است که بعد از آتش‌بس در حلب روزنامه دنیای اقتصاد 14دی 95 نوشت: ” ترکیه از جنگ سوریه، بار خود را بست و هم‌چنان دارد می‌بندد. اما ایران کجاست؟ مدافعان حرم جان پاک خود را دادند که میز مذاکره از تیم ایران خالی باشد؟ حالا سؤال نگارنده از همه مسئولان مربوط در موضوع سوریه این است؛ وقتی وزیر دفاع روسیه اعلام کرد بعد از انعقاد موافقت آتش‌بس با 60هزار جنگجوی مسلح اپوزیسیون، مقدمات گفت‌ و گوها در یک ماه بعد از آن در آستانه، پایتخت قزاقستان، آغاز خواهد شد و در این مدت مسکو و آنکارا ضامن حسن اجرای این آتش‌بس خواهند بود، ایران و تلاش‌هایی که در این سال‌ها در سوریه صورت گرفت، در کجای این مدار شکننده قرار دارد؟ بشار اسد در کجای آن است؟ امید که دوباره به حاشیه رانده نشده باشیم.“
وانگهی حکومت آخوندی و روسیه هدف‌های  عمدتا متفاوتی را در سوریه دنبال می‌کنند.
حاکمیت ولایت فقیه برای بقای حاکمیتش مشکل دارد لذا نسبت به سوریه با دید استراتژیک برای تضمین بقایش نگاه می‌کند، درصورتی که روسیه چنین مشکلی ندارد و هدف متفاوتی دارد.
ضمنا روسیه در هر شرایطی منافع خودش را بر رابطه با نظام آخوندی ترجیح می‌دهد. این منافع است  که رابطه روسیه با حکومت آخوندی را نیز تعیین می‌کند، و به قول معروف ”عقد اخوت“ با آن نیست که این رابطه  تعریف می‌کند.
این واقعیتی است که آن مهره حکومتی(حسن هانی‌زاده) نیز به آن اشاره می‌کند: ”مسکو در گذشته هم ثابت کرده همواره منافع ملی روسیه را بر سایر مسائل ترجیح می‌دهد. روس‌ها در همکاریهای منطقه‌یی و بین‌المللی تنها به‌دنبال منافع خود هستند“ و سایر رسانه‌ها نیز از آن به‌عنوان مصالح ملی نام می‌برند.