روزنامه‌های حکومتی در آخرین شماره سال۱۳۹۹ خود تصویری سیاه از گذشته و دورنمایی مبهم از سرنوشت نظام در آینده در بستر بحرانهای اقتصادی اجتماعی و انزوای جهانی، با تهدید شورش و قیام ارائه داده‌اند.
بن‌بست و بی‌راه‌حلی اولین چشم‌انداز روشن سال۱۴۰۰
کرونا و بحران اقتصادی دو بحران مهم گریبانگیر نظام هستند که از دید روزنامه‌های حکومتی در سال آتی راه برون رفتی برایشان متصور نیست.
«سایه روشن اقتصاد و سلامت در سال١٤٠٠» عنوان مطلبی در روزنامه آرمان است که در آن به‌نقل از کارشناسان مختلف حکومتی وضعیت سال آینده را پیش‌بینی کرده‌اند.
قرایی مقدم یک کارشناس حکومتی با اشاره به آسیب‌های اجتماعی ناشی از اختلاف طبقاتی و فقر و بیکاری نوشته است: «همان‌گونه که در سال‌های گذشته شاهد آن بوده‌ایم و در سال آینده نیز هیچ تلاشی برای رفع این مشکلات شاهد نیستیم. مسأله دیگر مهاجرت از شهرهای محروم و روستا به شهرهای بزرگ است و من به‌طور کلی سال آینده را سال خوبی نمی‌بینم». این کارشناس حکومتی تنها راه برون‌رفت نظام را باز شدن «پنجره‌ای تازه در روابط سیاسی نظام با کشورهای دیگر» دانسته و هشدار داده «نارضایتی اجتماعی در سال آینده افزایش پیدا می‌کند. من به هر سمت و سویی می‌نگرم چشم‌انداز خوبی را برای سال آینده نمی‌بینم. و ما در سال بعد با بالا رفتن انواع آسیب‌های اجتماعی و تلاطم در جامعه روبه‌رو خواهیم بود».
در ادامه این مقاله ابهری یک کارشناس دیگر حکومتی نوشته است «از مجموعه وقایع گذشته و جاری، می‌توان پیش‌بینی تقریبی از رویدادها و احوال مردم در سال۱۴۰۰ داشت، البته بعضی از این رویدادها و پیش‌بینی‌ها نیاز به هیچگونه قدرت ذهنی ندارند. مثلا قیمتها هم‌چنان سیر افزایشی خواهد داشت و کرونا ادامه می‌یابد». این کارشناس حکومتی در ادامه افزوده است: «با روندی که در سال۹۹ در پیش گرفته شده، تورم و گرانی طبقه متوسط را از جامعه حذف و فقط دو طبقه غنی و مسکین در جامعه باقی ماندند. برخی از مردم در خانه متری ۲۰۰ ملیون تومان و برخی دیگر در پشت‌بام شب را به صبح می‌رسانند. گرانی نیز با همین روند اگر حرکت نماید، طبقه مسکین هم از بین خواهد رفت. در صورتی که روند ورود واکسن به شکل فعلی باشد سال آینده نیز هنوز ثلث جمعیت کشور واکسینه نخواهند شد. سیاست وارد نمودن قطره چکانی واکسن دردی را دوا نخواهد کرد».
در ادامه این مقاله یک کارشناس حکومتی دیگر با عنوان متخصص بیوتکنولوژی پزشکی از اذعان کرده است: «گونه‌های سه‌گانه و حتی چهارگانه این ویروس در کشور ما شیوع پیدا کرده و گونه انگلیسی، آفریقایی و حتی گونه آمریکایی امروز شایع شده، ولی گونه قالب کرونای انگلیسی است». این کارشناس حکومتی در ادامه با بیان این‌که «حتی نتوانسته‌ایم یک میلیون دوز واکسن تهیه کنیم» به نظام هشدار داده: «اگر این وضعیت اصلاح و به معیشت مردم توجهی نشود، جو جامعه حالت اعتراضی پیدا خواهد کرد».
«بازی با اعصاب مردم» عنوان مطلب دیگری است در آفتاب یزد که در مورد علت کمبود مرغ اعتراف کرده است رژیم مرغ‌های تولید شده برای مصرف داخل را به خارج صادر کرده تا کیسه خود را پرکند. این روزنامه هم‌چنین نوشته است: «: گاهی پیگیری خبرها و بعضی از سخنان مسئولان منجر به پرشدن کاسه صبر مردم و لبریز شدن آن می‌گردد... بیش از چهار ماه پیش ممنوعیت صدور مرغ به گمرک اعلام شد، چرا تا امروز این بخشنامه رویت و اجرایی نشده؟ چرا این بخشنامه به اجرا درنیامده؟ در این مدت چه کسانی و چقدر مرغ صادر کرده‌اند؟. »...
شاخصهای اقتصادی در سراشیبی
«بیم و امید اقتصاد ایران در سال۱۴۰۰» عنوان مطلبی است در اعتماد که با اعتراف به این‌که «شاخصهای مهم اقتصادی مانند نقدینگی، تورم و رشد اقتصادی ارقام امیدوارکننده‌ای را نشان نمی‌دهند» ادعای بانک مرکزی مبنی بر رشد دو درصدی را رد کرده و به‌نقل از علی دینی ترکمانی اقتصاددان حکومتی نوشته است: «به گمان من بحران بیکاری و تورم به احتمال زیاد بدتر هم می‌شود».
تنها راه برون‌رفت نظام؛ عقب‌نشینی از سیاست‌های انقباضی
روزنامه حکومتی شرق هم زیر عنوان «طرحی نو در سیاست خارجی قرن‌جدید» ضمن اشاره به «تصویری پرابهام و مشحون از تضادهای فکری، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی و بحرانهای آب، محیط‌زیست، بیکاری، آینده‌سازی و آموزش» به شقه درونی نظام اعتراف کرده و افزوده برخی «در حسرت اشتباهاتی هستند که اگر نمی‌شد، امروز شاید (نظام) لباسی زیباتر، بر تن داشت». در ادامه این مطلب برای برون‌رفت نظام از بحرانهای همه جامعه نوشته است: «لازمه این مهم، تعامل و روابط سازنده با جهان با محوریت منافع ملی و زدودن پیرایه‌های ناشی از تنشهای غیرضرور با همسایگان و دیگر کشورهای جهان است». نویسنده این مقاله که از کادرهای بازنشسته باند مغلوب در وزارت‌خارجه است در ادامه نوشته: «وضعیت فعلی در واکسیناسیون حتی به بهانه تحریم برای مردم قابل‌قبول نیست. کشوری را سراغ ندارم که چوب حراج به نخبگان خود به‌دلیل وضعیت اقتصادی، آینده مبهم و نوع نگرش به زندگی بزند» و در ادامه نتیجه گرفته «تنش‌زدایی در منطقه و تعامل سازنده با جهان از لوازم پرداختن به درون فارغ از نگرانی از برون است».
