در شرایط کنونی که بحرانهای متعدد رژیم را احاطه کرده دو رویکرد متضاد در اظهارات سرکردگان، سردمداران، رسانه‌ها و کارشناسان رژیم آخوندی دیده می‌شود؛ از یک‌سو کسانی چون امیر عبداللهیان می‌گویند: «همه برای رسیدن به توافق خوب در تلاشیم»، «توافق خوب نزدیک است، ولی البته هنوز موارد حل ناشده‌یی باقی مانده». اما عده‌یی دیگر از جمله محمودوند از اعضای مجلس ارتجاع می‌گویند: «متأسفانه اخبار خوبی از مذاکرات به گوش نمی‌رسد... اگر قانون راهبردی مجلس رعایت نشود، قطعاً دولت باید پاسخگو باشد».
این سؤال مطرح می‌شود که اگر توافق خوب در دسترس و نزدیک است، ولو این‌که هنوز موارد حل نشده‌یی باقی مانده باشد، دیگر «خبرهای خوبی به گوش نمی‌رسد» به چه معناست؟
اظهارات آخوند نبویان از اعضای مجلس ارتجاع در این زمینه می‌تواند روشنگر باشد، وی گفت: «در توافقی که احتمالاً در چند روز آینده در وین رخ می‌دهد آنچه مطلوب نمایندگان است وجود ندارد» (خبرگزاری مجلس رژیم ـ ۷اسفند).
مصری نایب‌رئیس مجلس ارتجاع نیز ضمن تکرار این‌که «اخبار خوبی از روند مذاکرت وین منعکس نمی‌شود» افزود: «منافع نظام و قانون اقدام راهبردی باید رعایت شود» (همان منبع).
عمویی عضو کمیسیون امنیت مجلس ارتجاع نیز گفت: «طرف آمریکایی در مقابل رفع تحریم‌های دوران ترامپ مقاومت می‌کند» (خبرگزاری مجلس رژیم ـ ۸اسفند).
با اندکی دقت معلوم می‌شود معنی «خبرهای خوبی به گوش نمی‌رسد» این است که در توافق احتمالی‌ای که امیر عبداللهیان و دولت رئیسی، زیر نظارت خامنه‌ای دست‌اندرکار آن هستند، رژیم امتیازات مورد نظر را به دست نیاورده است و چنین توافقی برای رژیم مایهٔ ضربه و خدشه و تشدید بحران است و مصوبه و قانونی که سال گذشته مجلس ارتجاع تصویب کرد و در آن بر لغو تمامی تحریم‌ها، راستی‌آزمایی آن و دادن تضمین از سوی آمریکا که رئیس‌جمهورهای بعدی بایستی ملزم به توافقی که امضا می‌شود، باشند، در توافق احتمالی جایی ندارد.
اکنون سؤال دیگری رخ می‌نماید و آن این‌که اگر چنین توافقی یک «توافق خوب» نیست و مایهٔ زیان و خسارت جدی برای رژیم است، چرا رژیم پای چنین توافقی می‌رود؟ چرا صحبت از نزدیکی توافق می‌کند؟ و اصلاً چرا صحنهٔ مذاکراتی را که چنین خساراتی برای رژیم به بار می‌آورد، ترک نمی‌کند؟
علت را می‌توان در هشدارهای مهره‌ها و کارشناسانی که طی این روزها به‌خصوص پس از تحولاتی که در صحنهٔ سیاست بین‌المللی حادث شده، پیدا کرد.
از جمله حشمت‌الله فلاحت‌پیشه رئیس کمیسیون امنیت و سیاست خارجی مجلس ارتجاع در دورهٔ قبل، ضمن اشاره به حملهٔ روسیه به اوکراین و تأکید بر ضرورت حصول توافق می‌نویسد: «با خدعه روس‌ها تا امروز برجام و مذاکرات وین به نتیجه نرسید تا این مذاکرات به‌عنوان یک کارت برنده در اختیار روسیه قرار بگیرد... با آغاز جنگ در اوکراین، روسیه برای موازنه‌سازی علاوه بر ورود به خاک اوکراین تمام برگ‌های دیگر من‌جمله پرونده مذاکرات هسته‌یی در وین را هم در راستای منافع خود به کار خواهد گرفت تا این موازنه‌سازی انجام شود» (روزنامهٔ حکومتی مستقل ـ ۷اسفند ۱۴۰۰).
این اظهارات ضد و نقیض مهره‌های رژیم در رابطه با مذاکرات، انعکاس بن‌بستی است که خامنه‌ای به‌دلیل وضعیت انفجاری جامعه همزمان با شرایط بغرنج بین‌المللی در آن گرفتار آمده است.
