کارزار سراسری قیام آبان در سالگرد آن خیزش عظیم، نمایانگر فاز جدیدی از مقاومت سازمان‌یافته داخلی در ایران است که به‌طور مشخص توسط کانون‌های قهرمان شورشی پیش برده می‌شود. این پراتیک‌های انقلابی نه تنها یاد و خاطره ۱۵۰۰شهید قیام آبان را گرامی می‌دارند، بلکه ثابت می‌کنند که «آبان تا سرنگونی ضحاک ولایت» با «تهاجم حداکثر و جنگ صدبرابر» ادامه دارد.
سازمان‌یافتگی و وسعت عملیات، کلید شکست اختناق
آنچه عملیات اخیر را برجسته می‌سازد، مقیاس و سازماندهی دقیق آن است که نشان‌دهنده یک ساختار فرماندهی منسجم و شبکه‌یی گسترده در سراسر کشور است کانون‌های شورشی موفق به انجام ۶رشته کارزار سراسری قیام آبان شده‌اند که شامل ۱۶۷عملیات ضداختناق و پراتیک انقلابی می‌شود.
این سازمان‌یافتگی در اجرای تاکتیک‌های مختلف عینی شده است. به‌عنوان مثال، سری پنجم کارزار قیام آبان شامل ۲۴تصویرنگاری و نصب بنر بر فراز پل‌ها بود. اندکی پس از آن، سری ششم کارزار قیام آبان با ۶۰پراتیک انقلابی انجام شد. این عملیات‌ها در شهرهای مختلفی چون شیراز، تبریز، اصفهان، مشهد، تهران، سنندج، زنجان، اهواز و کرج به‌طور همزمان اجرا شدند که گواه یک هسته فرماندهی قوی و پراکندگی مؤثر نیروها است. این سازماندهی به کانون‌های شورشی این امکان را داده که شعار محوری قیام، یعنی «تنها ره رهایی آتش جواب آتش است» را در گستره وسیعی محقق سازند.
ریسک‌پذیری و شجاعت در دل آماده‌باش امنیتی
اهمیت این ۱۶۷عملیات انقلابی زمانی مضاعف می‌شود که در مقابل بسیج و آماده‌باش امنیتی تمام‌عیار حاکمیت قرار گیرد. پیام مسعود رجوی با صراحت به ابعاد این تهدید اشاره می‌کند: پس از اعلام نخستین کارزار، سرکرده لشگر ۲۷ سپاه خامنه‌ای که مسئولیت حفاظت تهران را برعهده دارد، دستور داد که پاسداران و بسیجیان برای هر گونه اغتشاش آماده باشند و هر حرکتی باید به‌شدت سرکوب شود.
آمادگی امنیتی شامل روی آوردن «نواحی و حوزه‌های» بسیج و سپاه به رفع کمبودها و آماده‌سازی مجدد تسلیحات و تجهیزات و تمرین تیراندازی در میدان‌های تیر بود. سطح ریسک را می‌توان با آمار نیروی سرکوبگر در پایتخت سنجید: تنها در تهران و در روز ۲۴آبان، نزدیک به ۳۰هزار نفر شامل نیمی از سپاه و بسیج و نیمی از نیروی سرکوبگر انتظامی، برای کنترل اوضاع و امنیت شهر به کار گرفته شدند. این نیروها بر گشت‌های موتوری در محلات تمرکز داشتند، در حالی که لباس‌شخصی‌ها و مأموران اطلاعات نیز با قوای نظامی و انتظامی هم‌کاسه و همراه بودند.
با این حال، اراده فرزندان رشید میهن با یاد شهیدان، شعله‌ها را برافروخت. اجرای ۲۴عملیات نصب بنر و تصویرنگاری بر فراز پل‌ها در شرایطی که تمرکز گشت‌های موتوری دشمن دقیقاً بر فضاهای عمومی و معابر شهری است، به‌طور عریان شجاعت و ریسک‌پذیری فوق‌العاده این مبارزان را نشان می‌دهد.
تعهد به فداکاری: «یک گام تا قیام»
کانون‌های شورشی نه تنها ریسک‌پذیر، بلکه کاملاً آماده فداکاری هستند. آنها این سلسله پراتیک‌ها و عملیات را «با پذیرش دستگیری و شکنجه و شهادت و اعدام در راه آزادی خلق و میهن» انجام می‌دهند. این تعهد به فدای حداکثر، در شعارهای محوری آنها منعکس است: «قسم به خون یاران ایستاده‌ایم تا پایان» و «می‌جنگیم می‌میریم ایرانو پس می‌گیریم». این فداکاری و پاکباختگی است که اجازه می‌دهد قیام تا سرنگونی ادامه یابد.
رهبر مقاومت این قهرمانان را شایسته «آفـریـن و درود» می‌داند و تأکید می‌کند که عمل آنها ثابت کرد که «ماشه‌ها اکنون در جمیع جهات کشیده شده». موفقیت کانون‌های شورشی در خلق ۱۶۷پراتیک انقلابی علی‌رغم تمامی تدابیر امنیتی حاکمیت، نتیجه عزم آهنین و سازماندهی آنها برای سرنگونی است. این پویایی نشان می‌دهد که جبهه خلق اکنون در وضعیت تعیین‌کننده «یک گام تا قیام» قرار دارد.
