رژیم آخوندی و به‌خصوص دولت در محاصره بحرانها نیاز شدیدی به نمایش پیروزی و نمایش تغییر دارد. یکی از آنها تبلیغاتی است که روحانی و باند او این روزها به راه انداخته‌اند در مورد این‌که رژیم علیه اعمال تحریمها توسط آمریکا شکایتی به دیوان بین‌المللی لاهه کرده است.
روحانی روز سوم مرداد در جلسه هیأت دولت از طرح شکایت از آمریکا به‌خاطر اعمال تحریمها و نقض برجام و قبول این شکایت توسط دیوان سخن گفت و آن را یک پیروزی بین‌المللی قلمداد کرد و گفت: «ما در دیوان دادگستری بین‌المللی لاهه شکایت حقوقی را علیه آمریکا مطرح کردیم آمریکاییها تحریم شان یک تحریم غیرقانونی و در تضاد با عهدنامه‌های قبلی آنها هست علاوه بر تعهدشون در برجام و این حق ما هست که در یک مرجع بین‌المللی از آمریکا شکایت بکنیم». آخوند روحانی سپس نامه دیوان به آمریکا را قرار موقت خواند و افزود «دیوان به صراحت به آمریکا اعلام کرد به‌عنوان قرار موقت که تا رسیدگی به شکایت ایران شما حق ندارید کاری را انجام بدهید که بتواند تاثیرگذار باشد. در احکام احتمالی آینده‌ای که ما صادر می‌کنیم در واقع به نوعی قرار تأمین دیوان بین‌المللی صادر کرد
بر اساس اطلاعیه مطبوعاتی دادگاه لاهه رژیم در شکایتش از آمریکا مدعی شده است که آمریکا با اعمال تحریمها علیه رژیم، معاهده دوستی، روابط اقتصادی و حقوق کنسولگری بین ایران و آمریکا را که بین رژیم شاه و دولت آمریکا دو سال بعد از کودتای ۲۸مرداد یعنی در ۲۳مرداد ۱۳۳۴منعقد شده نقض کرده است.
آنچه حقوقدانان روی آن انگشت گذاشته‌اند این نکته جالب است که رژیم آخوندی در شکایتش از دادگاه لاهه درخواست نکرده است این دادگاه حکم کند اعمال مجدد تحریمهای آمریکا علیه رژیم نقض برجام است یا حتی نقض قوانین بین‌المللی است، بلکه درخواست رژیم این است که دادگاه اعلام کند اعمال مجدد تحریمهای آمریکا، نقض معاهده دوستی ایران و آمریکا در سال ۱۳۳۴ است. امری که نشان می‌دهد رژیم که این شکایت را به دادگاه لاهه برده است خود نیز بر این باور است که رسیدگی به اختلافات برجام در حوزه صلاحیت قضایی دادگاه لاهه نیست. بالاخص این‌که آمریکا از سال ۱۳۶۵ خود را از حوزه قبول اجباری صلاحیت قضایی دادگاه لاهه خارج کرده است.
رژیم آخوندی قبل از این هم یعنی در سال ۹۵ یک بار دیگر باز با متوسل شدن به معاهده ۱۳۳۴ علیه آمریکا به دادگاه لاهه شکایت کرده بود که موضوع آن بلوکه کردن ۲میلیارد دلار داراییهای رژیم در آمریکا برای پرداخت به خانواه‌های قربانیان بمب‌گذاری رژیم در بیروت در سال ۱۳۶۲ بود.
اکنون دادگاه لاهه بر اساس روند همیشگی خود تاریخی برای رسیدگی به این شکایت بین ۵ تا ۸ شهریور ۱۳۹۷اعلام کرده است. حالا آخوند روحانی می‌خواهد این شکایت پراکنیهای سابقه‌دار را به‌عنوان پیروزی جا بزند.
روزنامه ایران ارگان دولت روحانی در شماره روز چهارم مرداد خود می‌نویسد: «رأی نهایی دادگاه لاهه به محکومیت آمریکا به آن معنا نیست که می‌شود دولت این کشور را برای پذیرش این محکومیت در یک چارچوب حقوقی مجبور به اقدام‌های خاص یا پذیرش شرایط خاص کرد». این روزنامه سپس افزوده است اگر دولت آمریکا بپذیرد دیوان به این پرونده وارد شود و اگر دیوان بعد از ورود به نفع رژیم رأی بدهد در این صورت پذیری بزرگ سیاسی نصیب نظام شده است. ظاهراً همین اگر اگرها بزک را یاد بهار و کمبوزه و خیار انداخته و آب پیروزی بین‌المللی از لوچه رئیس‌جمهور و رسانه‌هایش روان کرده است.
جالب است که یک کارشناس رژیم به نام باوند که طرف مشورت وزارت‌خارجه رژیم هست نیز، با اشاره به این‌که آمریکا و ایران "صلاحیت اجباری" دیوان را به‌رسمیت نشناخته‌اند، تأکید کرد از نظر دولت آمریکا تنها مرجع قضایی عالی "دادگاه عالی آمریکا" (supreme court) است و این نهاد بالاترین مرجع قضایی از نظر دولت آمریکاست... در این فقره به‌نظر نمی‌رسد دولت ترامپ ارجاع این مسأله به این دیوان را بپذیرد، بنابراین رأی صادره از سوی دیوان فاقد ضمانت اجرایی لازم خواهد بود»(سایت حکومتی عصرایران- ۳مرداد).
در این میان روزنامه جوان ارگان بسیج سپاه پاسداران در شماره روز ۴مرداد خود به نکته قابل‌توجه دیگری اشاره کرده و می‌نویسد:
«طرح شکایت از آمریکا به دیوان بین‌المللی دادگستری نشان‌دهنده فقدان مرجع حل و فصل اختلافات مناسب در برجام است... و طرح شکایت از آمریکا به دیوان حداقل در ظاهر چنین حفره‌ای را پرکرده». این روزنامه حکومتی سپس با اشاره به ساز و کارهای دیوان بین‌المللی لاهه افزوده است: «نباید انتظار داشت که دیوان بین‌المللی دادگستری بر اساس ضمانت اجرای ناقصی که برای اعضای دائم بین‌المللی دادگستری تعیین کرده است بتواند ایالات متحده را ملزم به اجرای حکم اعم از پرداخت غرامت یا تصحیح رفتار در مواجهه با جمهوری اسلامی ایران کند».
به این ترتیب کوه پیروزی بین‌المللی آخوند روحانی در رسانه‌های باند خودش هم موش از آب درآمد و نشان داد رژیم از فرط نیازش برای نمایش «تعادل» و «استحکام» که فقط مصرف داخلی هم دارد دست به چه بازیهایی که نمی‌زند.
