خط‌مشی جنایت با سلاح پول
اگر بخواهیم توسعه‌طلبی توسط حاکمیت ملایان در سوریه را در یک عبارت کوتاه خلاصه کنیم، آن چیست؟ این عبارت را این‌طور باید ردیابی کنیم که حکومت آخوندها سوریه را مرکز توزیع سلاح، مهمات و نیرو به غزه، لبنان، یمن و عراق کرده است. محصول این استراتژی چه بوده است؟ آیا جز اختلاف و خون‌ریزی در آن کشورها برای سر پا ماندن نظام در ایران؟ بنابراین عبارت مورد نظر، «خط‌مشی جنایت» است.
آیا پیشبرد خط‌مشی جنایت با برنامهٔ سیاسی و ارسال تسلیحات، بدون هزینه‌های کلان، میسر است؟ حاکمیت آخوندی چقدر پول از نیازهای مردم ایران یا خانواده‌های ایرانی زده و در سوریه به‌عنوان کالاهای نظامی، لجستیکی و زیرمجموعه‌های آن انباشته و خرج کرده است؟
نخست هزینه‌ها را در منابع مستند گوناگون ببینیم، سپس بر همین اساس، سهم هر خانوادهٔ ایرانی را مشخص کنیم. این یادآوری ضروری است که اگر این میزان حیرت‌آور هزینه کردن در سوریه، خرج آموزش و پرورش، دانشگاه‌ها، کارخانه‌ها، معادن، اداره‌ها، کشاورزی، فرهنگ و هنر، محیط زیست و تولید ملی ایران می‌شد، آیا این وضعیت فلاکت‌بار تورم، فقر، گرانی، بیکاری، اندام‌فروشی، کودکان کار، کودکان ترک تحصیل، فرار مغزها، مهاجرت اجتماعی، زاغه‌نشینی و کپرنشینی در ایران داشتیم؟
گزارش اعداد و ارقام به مردم ایران
به این نمونه‌ها توجه کنید:
۱ــ جدیدترین نمونهٔ نشان‌دهندهٔ سرازیرشدن پول کلان ایران به سوریه ــ آن هم تصویب نشده و غیر قانونی ــ در حساب ایکس بهرام پارسائی نماینده سابق مجلس است:
«تا زمانی که مجلس بودم، بدهی سوریهٔ بشار اسد به ایران ۳۰ میلیارد دلار بود که برخلاف اصل هشتادم قانون اساسی به‌تصویب مجلس نرسیده بود! به دلار ۷۰ هزار تومان برابر است با ۲٫۱۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰، بیش از دو کادریلیون (quadrillion) یعنی دو هزار تریلیون تومان! تکلیف این مبلغ کلان چیست؟»
۲ــ نمونهٔ دیگر از گزارش سال ۲۰۱۹ اندیشکدهٔ واشنگتن برای سیاست‌های خاور نزدیک: «سپاه پاسداران به شهروندانی که در شهری مانند دیرالزور می‌جنگند، ماهانه ۱۰۰ دلار و کسانی که در خط مقدم هستند ماهانه ۱۵۰ دلار به‌صورت نقدی پرداخت می‌کند.»
۳ــ از خاطرات علی‌اکبر هاشمی رفسنجانی، روز ۲۳ اسفند ۱۳۶۰: «جلسه‌ای با نخست‌وزیر و رئیس‌جمهور و وزیر خارجه داشتیم. دربارهٔ مواد قرارداد با هیأت سوری که آمده‌اند، بحث کردیم. مطرح شد که یک میلیون تن نفت خام مجانی به سوریه بدهیم به‌عنوان شرکت در هزینه جهاد با اسرائیل.»
۴ــ یورو نیوز، ۸ دسامبر ۲۰۲۴ / ۱۸ آذر ۱۴۰۳: «در دوم خرداد ۱۳۶۳ بررسی لایحه فروش نفت به سوریه در صحن مجلس شورای اسلامی آغاز شد. علی اکبر معین‌فر، نماینده وقت مجلس و وزیر اسبق نفت دولت موقت جمهوری اسلامی در مخالفت با این لایحه، فاش کرد که سالانه حدود هفت میلیون بشکه نفت به‌صورت رایگان و بدون تصویب مجلس به حکومت حافظ اسد (پدر بشار اسد) داده می‌شود.»
۵ ــ یورونیوز، همان تاریخ: «رسانهٔ آمریکایی بلومبرگ به‌نقل از استفان د. میستورا، سخنگوی نماینده ویژه سازمان ملل در سوریه، خبر داد که ایران سالانه ۶ میلیارد دلار به دولت بشار اسد کمک مالی می‌کند. در عین حال، ندیم شهادی مدیر مرکز مطالعات شرق مدیترانه فارِس، با اعلام نتایج تحقیقات خود به بلومبرگ گفت که ایران در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ بین ۱۴ تا ۱۵ میلیارد دلار به رژیم بشار اسد کمک نظامی و اقتصادی کرده است.»
۶ ــ یورونیوز، همان تاریخ: «همان زمان، روزنامه آمریکایی کریستیان ساینس مانیتور به نقل از اندیشکده «د. میستورا» نوشت: ایران سالانه ۳۵ میلیارد دلار به بشار اسد کمک مالی می‌کند. این رقم سه برابر بودجهٔ نظامی رسمی جمهوری اسلامی است.»
۷ ــ وب‌سایت اعتمادآنلاین، ۱۷ اسفند ۱۳۹۸، به‌نقل از حشمت‌الله فلاحت‌پیشه عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس ایران: «ما ۲۰ تا ۳۰ میلیارد دلار به سوریه پول دادیم و باید از سوریه پس بگیریم. پول این ملت آنجا هزینه شده است.»
۸ ـ سایت درستی‌سنجی، ۲۶ آذر ۱۴۰۳: «بر اساس گزارش وب سایت اتاق بازرگانی تهران به نقل از داده‌های گمرک ایران، ارزش تجارت خارجی بین تهران و دمشق در سال ۱۴۰۲، کمی بیشتر از ۱۷۵ میلیون دلار بود که حدود ۱۴۰ میلیون دلار از آن، صادرات ایران به سوریه بود.»
۹ ـ سایت درستی‌سنجی، همان تاریخ: «خبرگزاری ایرنا در خبری مربوط به برخی پروژه‌های ایران در سوریه که در سال ۱۳۸۵ منتشر کرد، مجموع ارزش پروژه‌های صنعتی متعددی را که شرکت‌های ایرانی در سوریه در اختیار داشتند، بالغ بر ۹۰۰ میلیون دلار اعلام کرد و احداث کارخانه سیمان، سیلوهای بتونی انبار غلات، توسعه و نوسازی نیروگاه بانیاس، بازسازی پالایشگاه بانیاس، پروژه‌های انتقال انرژی و خط تولید خودروی سمند را از جمله این پروژه‌ها برشمرد.»
۱۷۵ میلیون تومان هزینهٔ هر خانوار ایرانی در سوریه!
بر اساس ۹ محور فوق، اگر سالی ۶ میلیارد کمک بلاعوض به سوریه از سال ۲۰۱۲ / ۱۳۹۲را مبنا قرار دهیم، طی ۱۰ سال، ۶۰ میلیارد دلار پول ایران خرج نگه‌داشتن بشار اسد و حفظ کانون و گذرگاه جنگ‌افروزی و تروریسم بین‌المللی شده است. [این محاسبه با در نظر نگرفتن هفت میلیون بشکه نفت خام رایگان به سوریه از سال ۱۳۶۳ تا سال ۱۳۶۶ و با در نظر نگرفتن ۱۴۰ میلیون دلار صادرات یک‌طرفهٔ ایران به سوریه است.]
میانگین سرشماری خانوارهای ایرانی در دههٔ ۹۰، معادل تقریبی ۲۴ میلیون است(۱). اگر ۶۰ میلیارد دلار را بر این عدد تقسیم کنیم، سهم هر خانوار ایرانی از هزینه در سوریه، ۲۵۰۰ دلار می‌شود. اگر نرخ روز دلار را ۷۰ هزار تومان مبنا قرار دهیم، سهم هر خانوار ایرانی فقط از سال ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۲، معادل ۱۷۵ میلیون تومان است!
اعداد و ارقام، نشانی دادخواهی می‌دهند
این است بخشی از جزئیات جنایات حاکمیت تمامیت‌خواه آخوندی در سوریه به‌قیمت چپاول سرمایه و سفرهٔ مردم ایران. گذشته از شکست سیاسیِ استراتژیک این رژیم در سوریه، همین اعداد و ارقام گواهی می‌دهند که این شکست، چقدر به‌نفع مردم ایران در دادخواهی برای به‌محاکمه کشاندن خامنه‌ای و عمله‌های کارگزار نظام ولایت فقیه است. دادخواهی که زمان ناگزیر آن در شرایط کنونی، هر هفته در دسترس‌تر شده است.
پی‌نوشت:
طبق سرشماری سال ۱۳۹۰، تعداد خانوار ایرانی ۲۰ میلیون و ۷۰۳ هزار و ۹۵۳ است.
طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ تعداد ۲۴ میلیون و ۱۹۶ هزار و ۳۵ خانوار.
طبق برآوردهای جمعیتی سال ۱۴۰۳ تعداد ۲۷ میلیون و ۲۲۱ خانوار.
منبع: مرکز آمار ایران
